Ένα από τα πιο φαντασμαγορικά και τρομακτικά φαινόμενα της φύσης

Ένα από τα πιο φαντασμαγορικά και τρομακτικά φαινόμενα της φύσης δεν είναι άλλο από τον κεραυνό (αστραπή και βροντή). Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι η δύναμη και η κατά βούληση δημιουργία του αποτελούσαν όπλο και σύμβολο όχι απλά κάποιου θεού αλλά του αρχηγού των θεών, του θεού των θεών. Αυτό είναι κάτι που συναντά κανείς σε κάθε πολιτισμό και σε κάθε μυθολογία.Στη δική μας μυθολογία αυτός δεν είναι άλλος από τον πατέρα των θεών Δία. Ο κεραυνός σαν σκήπτρο εξουσίας στα χέρια του και όπλο που χρησιμοποίησε για να εξουδετερώσει πολυάριθμους εχθρούς, είναι δώρο των Κυκλώπων. Οι Κύκλωπες χάρισαν αυτό το υπέρτατο όπλο στο Δία ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για την απελευθέρωση τους από τα Τάρταρα και για να μπορέσει εκείνος να πολεμήσει με επιτυχία τους Τιτάνες που τους είχαν φυλακίσει.

Και πράγματι είναι τόσο τρομακτικός για τα ανθρώπινα δεδομένα ένας κεραυνος. Ένας κεραυνος είναι η ταχύτατη κίνηση ηλεκτρικών φορτίων μεταξύ ενός σύννεφου και της γης ή ακόμα και μεταξύ δυο σύννεφων. Σήμερα με τη βοήθεια της επιστήμης γνωρίζουμε ότι κατά τη διάρκεια ενός κεραυνού μεταφέρεται ρεύμα με μέση τιμή έως και 100 kilo amperes (kA). Η τάση εξαρτάται από το μήκος του κεραυνού και για ένα κεραυνό 300 μέτρων η τιμή της είναι 1 giga volt, 1 δισεκατομμύριο βολτ. Συνολική ισχύς της τάξεως των 100 terawatts.

Αυτή η στιγμιαία ροή φορτίου έχει ως αποτέλεσμα δυο φαινόμενα που τα γνωρίζουμε ως αστραπή και ως βροντή. Το μονοπάτι που ακολουθεί η ροή του ρεύματος έχει θερμοκρασία πολλών χιλιάδων βαθμών κελσίου με πρώτο αποτέλεσμα τη φωτοβολία και τη δημιουργία ενός λαμπερού λευκού φωτός που αντιλαμβανόμαστε ως αστραπή και δεύτερο την υπερβολική θέρμανση του γύρω αέρα της ατμόσφαιρας σε μικρό χρονικό διάστημα που στη συνέχεια δημιουργεί μια έκρηξη της οποίας το ωστικό κύμα αντιλαμβανόμαστε ως βροντή.Η διαδικασία της δημιουργίας κεραυνού δεν είναι απολύτως κατανοητή και δεδομένη αλλα γενικά πιστεύεται πως μάζες υδρατμών καθώς κινούνται κάθετα προς αντίθετες κατευθύνσεις φορτίζονται λόγω συγκρούσεων και τα θετικά φορτισμένα σωματίδια καταλήγουν να βρίσκονται πάνω από τα αρνητικά. Αλλά και το έδαφος αποκτά μια πολικότητα με τα θετικά φορτία στην επιφάνεια και τα αρνητικά στο εσωτερικό. Στη συνέχεια το πεδίο που έχει δημιουργηθεί στον ουρανό προκαλεί σταδιακό ιονισμό του αέρα προς διάφορες κατευθύνσεις έως μια από αυτές τις γραμμές συναντήσει το κατάλληλο σημείο στη γη για να κλείσει τον κύκλο και να διοχετευθεί ολόκληρο το φορτίο. Λόγω των πολλών αυτών γραμμών αποκτά ο κεραυνός ή μάλλον η ορατή αστραπή το χαρακτηριστικό σχήμα της. Πέρα από την κύρια γραμμή εκφόρτισης και όλα τα υπόλοιπα συσσωρευμένα φορτία που ακολούθησαν άλλες διαδρομές διαπερνούν την κύρια γραμμή με αποτέλεσμα κάτι που μοιάζει με πολλαπλούς κεραυνούς. Όλα αυτά συμβαίνουν σε χιλιοστά του δευτερολέπτου.
 
Σήμερα η επιστήμη έχοντας αναπτύξει τεχνολογίες όπως αυτή του Laser δίνει τη δυνατότητα αν όχι να δαμάσει το τρομακτικό και φαντασμαγορικό αυτό φαινόμενο αλλά τουλάχιστον να το δημιουργήσει κατά βούληση. Είναι δυνατό με την εστίαση ενός υπεριώδους Laser σε σημείο κοντά σε σύννεφο να δημιουργηθεί ένας αρχικός ιονισμός της ατμόσφαιρας ξεκινώντας έτσι την αλυσίδα πράξεων που οδηγεί στον κεραυνό. Η δύναμη φανταστικών θεών είναι φανταστικά μεγάλη αλλά και η δύναμη της πραγματικής τεχνολογίας και ανθρώπου είναι πραγματικά φανταστική.Ο ήχος της βροντής βέβαια ταξιδεύει σε πολύ μικρότερη ταχύτητα από την ταχύτητα της εικόνας της αστραπής μιας και έχουμε να κάνουμε στη πρώτη περίπτωση με την ταχύτητα του ήχου (344 m/s) ενώ στη δεύτερη με αυτή του φωτός (3×108 m/s). Έτσι ένα καλό κόλπο για να μπορεί κάποιος να υπολογίζει πόσο μακριά πέφτει ο κεραυνός από το σημείο που βρίσκεται είναι να μετρήσει τον αριθμό δευτερολέπτων που μεσολαβούν μεταξύ αστραπής και βροντής. Το νούμερο εάν διαιρεθεί με τον αριθμό 3 θα δώσει τον αριθμό των χιλιομέτρων της απόστασης.
 
Και μην ξεχνάτε σε περιπτώσεις κεραυνών μακριά από σωληνώσεις, ανοιχτές περιοχές και δέντρα. Μείνετε σε αμάξι εάν δεν υπάρχει άλλος τόπος προστασίας αφού το ρεύμα θα κινηθεί γύρω σας στην μεταλλική επιφάνεια και δε θα σας επηρεάσει και χρησιμοποιείτε ασύρματες τηλεφωνικές συσκευές αν χρειαστεί να έρθετε σε επικοινωνία.

ΤΡΙΣΚΕΛΙΟΝ – ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ “KOBUDO”

Οι Ιαπωνικές πολεμικές τέχνες οι οποίες ομολογουμένως έχουν κυριαρχήσει παγκοσμίως, στήριξαν την επιτυχία τους αυτή σε 2 κατευθύνσεις:

1. Την αθλητική

2. Την οπλομαχία

Όσον αφορά την πρώτη, την αθλητική, είναι γεγονός ότι αυτό έγινε καθαρά για εμπορικούς λόγους ώστε να εξαπλωθεί η Ιαπωνική κουλτούρα και οι μαχητικές τέχνες στην δύση, καθώς ποτέ δεν υπήρχε αθλητικό μέρος στις ασιατικές πολεμικές τέχνες.

Το λεγόμενο “randori” των μαχητικών τεχνών, το οποίο ήταν η πρακτική εξάσκηση των μαχητών στους χώρους εκπαίδευσης, ήταν μια ασφαλή πρακτική με κανονισμούς η οποία επέτρεπε στους μαχητές να εφαρμόζουν ένα μεγάλο μέρος των πολεμικών τους ασκήσεων με τέτοιο τρόπο ώστε να μην έχουν θανάτους και τραυματισμούς στα πεδία ασκήσεων!

Έτσι, οι Ιάπωνες κατόπιν σχεδιασμού εξάπλωσης και προώθησης των μαχητικών τους τεχνών, δημιούργησαν το αθλητικό καράτε, το αθλητικό ζίου ζίτσου, τα ένοπλα αθλήματα μονομαχίας, όπως το kendo κ.α.

Όμως οι γνήσιες πολεμικές τέχνες στην ιαπωνία περιελάμβαναν τεχνικές καράτε ώστε να προετοιμάσουν τον σπουδαστή για την ένοπλη μάχη, τεχνικές ζίου ζίτσου, δηλαδή μάχης σώμα με σώμα και στην πορεία όταν γίνονταν έμπειρος σε αυτά τα στυλ ο μαθητής, εισερχόταν στην εκπαίδευση με τα όπλα.

Η διαδικασία αυτή, υπάρχει ακόμα και σήμερα σε κάποια παραδοσιακά στυλ κυρίως ιαπωνικά αλλά και γενικότερα ασιατικά. Αυτή η μέθοδος με την συγκεκριμένη σειρα, θεωρείται σωστή και κάπως έτσι τηρούνταν και στην αρχαία ελλάδα όσον αφορά την εκπαίδευση των μαχητών.

          Οι έλληνες ήταν οι πρώτοι και μοναδικοί παγκοσμίως όπου το αντίστοιχο “randori” τους, το έκαναν αθλητισμό!

Με τελετουργικά, διαδικασίες, κανονισμούς, αγωνιστικούς χώρους, διαιτησία και βράβευση των νικητών. Αυτό συνόδευε τους Έλληνες σε κάθε τους δραστηριότητα, οι αθλητικοί αγώνες, οι οποίοι ήταν αγώνες σε φυσικό σωματικό επίπεδο, ώστε να αναδειχθούν οι ικανότεροι. Αντίστοιχα υπήρχαν αγώνες για το συναισθηματικό επίπεδο (μουσική, ποίηση, τέχνες κτλ) ώστε να αναδειχθούν οι άριστοι σε αυτό το επίπεδο. Τέλος υπήρχαν αγώνες σε επίπεδο νοητικό και διανοητικό, όπως στις επιστήμες για να αναδειχθούν οι άριστοι και σε αυτό το επίπεδο. Έτσι αναδεικνύονταν οι ηγέτες των Ελλήνων, βεβαίως προ «δημοκρατικών» διαδικασιών.  

Αυτή είναι η διαδικασία που επιβάλει η ίδια η φύσις ώστε να δημιουργηθεί η «αριστοκρατία», δηλαδή οι αποδεδειγμένα άριστοι μέσω αγώνων και όχι οι εκλεγμένοι από ψηφοφορίες οι οποίες συνοδεύονται από διαφημιστικές καμπάνιες, σπαταλώντας τεράστια ποσά, τα οποία ποιος ο λόγος να δαπανούνται εάν είναι να μην τα πάρουν με τόκο πίσω…

Ξεφύγαμε όμως από το θέμα.

Το αθλητικό ιδεώδες, όπως το όρισαν οι αρχαίοι Έλληνες δεν έχει καμία σχέση με το σημερινό κατάντημα των Ολυμπιακών παιχνιδιών και αθλητισμού. Ο αθλητισμός στην αρχαία Ελλάδα είναι καθαρά προϊόν πολιτισμού αλλά και μέτρο ανάδειξης καθώς και μέτρο επιβίωσης του πολιτισμού και της Ελληνικής κουλτούρας.

Το 2^ο μέρος που αναφέραμε στην αρχή, είναι η οπλομαχία.

Είναι γεγονός ότι στον αρχαίο κόσμο η οπλομαχία έχει συγκεκριμένες αρχές, τεχνικές και τακτικές που είναι κοινές παγκοσμίως. Η πρωτοτυπία όμως των αρχαίων Ελλήνων πάνω σε αυτό το μέρος σαφέστατα, είναι η φάλαγγα!

Σκοπός δεν είναι να κάνω στρατηγική ανάλυση, καθώς δεν είμαι ο αρμόδιος για κάτι τέτοιο, αλλά σίγουρα πρώτοι οι Έλληνες εφάρμοσαν φάλαγγα και αργότερα υιοθέτησαν την τακτική αυτή και άλλοι λαοί.

Για να επανέλθουμε όμως στους Ιάπωνες. Στις πολεμικές τους τέχνες είχαν συγκεκριμένη μεθοδολογία, όσον αφορά την ένοπλη μάχη. Αυτό που θέλω να αναλύσω είναι το εξής:

Στις μαχητικές τέχνες τους πλέον σήμερα οι Ιάπωνες, την ένοπλη μάχη την ορίζουν μέσω του “kobudo” όπου ουσιαστικά είναι τα παραδοσιακά όπλα της νήσου της Okinawa. Βεβαίως στην πορεία εισήλθαν και τα παραδοσιακά όπλα της ιαπωνίας όπως το σπαθί, η λόγχη κτλ και αυτά μέσα στο kobudo, το οποίο αποτελεί μέρος της συνολικής εκπαίδευσης στα ιαπωνικά στυλ: καράτε, ζιου ζίτσου και οπλομαχία.

Το σύμβολο το οποίο χρησιμοποιούν παραδοσιακά για την ένοπλη εκπαίδευση οι Ιάπωνες είναι το λεγόμενο “mitsu domoe” και απεικονίζετε ως εξής

 

Εδώ αναγνωρίζουμε ξεκάθαρα το αρχαίο ελληνικό σύμβολο, το λεγόμενο τρισκέλιον.

 

Το τρισκέλιον ή τρισκελής είναι αρχέγονο ελληνικό σύμβολο, το οποίο μετά το 300 π.Χ. συναντάται σε πολλά μέρη του κόσμου ως σύμβολο, κυρίως πολεμικό.

Το τρισκέλιον πηγάζει από το τετρασκέλιον, το οποίο είναι ηλιακό σύμβολο και είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την λατρεία του Απόλλωνος.

Απεικονίζει 3 σκέλη συνδεδεμένα στο ύψος του γοφού, σε κίνηση. Η κίνηση δηλώνει ζωή, επιβίωση, μάχη. Τα πάντα ρει έλεγε ο Ηράκλειτος, η ακινησία είναι θάνατος.

Το ίδιο και η τετρασκελίς  (αγκιλωτός σταυρός) και μάλιστα και τα 2 υπάρχουν και απεικονίζονται κι όλας σε δεξιόστροφα και αριστερόστροφα (θηλυκά και αρσενικά), σύμβολα που έχουν αντίστοιχες ερμηνείες στις τέχνες, στις επιστήμες, στην αστρονομία, στις θρησκείες κ.α. και ουσιαστικά επιβεβαιώνουν το ρητό του ηράκλειτου περί αρμονίας των αντιθέτων, λέγοντας ότι τα πάντα στην φύση είναι εναλλαγή και όχι σταθερότητα.

Το σύμβολο αυτό υιοθέτησαν η φατρία των αλκμαιωνιδών δηλώνοντας μια αμφίδρομη σχέση του θεού απόλλωνος με την φατρία.

Η ανάλυση γύρω από τα σύμβολα τρισκελής και τετρασκελής μπορεί να γίνει απίστευτα εκτεταμένη, καθώς μέσα στην ανάλυση αυτή εμπεριέχεται η δημιουργία του σύμπαντος και η διατήρηση του.

Η ουσία είναι πως η τρισκελίς ως σύμβολο που κληρονομήθηκε σε εμάς από τους ιερούς μας προγόνους, είναι ένα σύμβολο το οποίο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τα εξής:

Κίνηση

Ταχύτητα

Γενναιότητα

Ανδρεία

Νίκη

Αστρονομία

Λατρεία

Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο πολλοί πολεμιστές έβαζαν αυτό το σύμβολο στις ασπίδες τους.

Όλα τα παραπάνω στοιχεία που συνθέτουν τον αποσυμβολισμό της τρισκελίς έχουν σχέση με την μάχη και την επιβίωση.

Παρόμοιες ερμηνείες δίνουν και οι ασιάτες για το σύμβολο αυτό.

Μέσα στην οργάνωση ταεπτ – tagma, δημιουργείται η ειδική επιτροπή «τρισκέλιον», η οποία ασχολείται με την αρχαία ελληνική οπλομαχία, το Ελληνικό “kobudo”.

Σκοπός είναι η καλλιέργεια των αρχαιοελληνικών όπλων

Με κύρια:

1. την σπαρτιατική ξυήλη
2. την Ασπίδα (όπλο)
3. το Δόρυ

για την σωστή χρήση αυτών των όπλων τόσο μεμονωμένα όσο και συνδυαστικά, καθώς και η σωστή λειτουργία του ασκούμενου μέσα στην φάλαγγα, θα αποτελούν την βασική εκπαίδευση για την οποία θα λαμβάνει πιστοποίηση και ως άτομο και ως ομάδα – άγημα.

Απώτερος σκοπός του φορέα θα είναι να ενώσει κάτω απ την σκέπη του όλα τα αρχαιοελληνικά αγήματα ανά τον κόσμο, και να εξασφαλίζει μια κοινή νοοτροπία, τεχνική αλλά και φιλοσοφική τουλάχιστον στις βασικές αρχές.

Η εκπαίδευση για την πιστοποίηση, τα τεστ και οι εξετάσεις που θα θεσπιστούν από τον φορέα θα πρέπει να είναι σωστά δομημένα με βάση τις αρχές της οπλομαχίας, λαμβάνοντας και τα σημερινά κριτήρια και θα γίνονται εντός του ελλαδικού χώρου.

Η επιτροπή «τρισκέλιον» εκπροσωπεί επίσημα το αντικείμενο αυτό, δηλαδή της αρχαίας ελληνικής οπλομαχίας, δημιουργώντας σχολές μαθητείας, σχολές εκπαιδευτών, σεμινάρια και διαλέξεις και σκοπό έχει να συνεργαστεί με διεθνείς και εγχώριους οργανισμούς προς αυτή την κατεύθυνση. Να δημιουργήσει και να προωθήσει δηλαδή το ελληνικό “kobudo”. Θα πρέπει η παγκόσμια κοινότητα των μαχητικών τεχνών, να μάθει  ότι υπάρχει και η αντίστοιχη ελληνική οπλομαχία και μάλιστα να την αναγνωρίσει σαν στυλ. Προς αυτή την κατεύθυνση υπάρχουν οι άνθρωποι οι οποίοι μπορούν να βοηθήσουν.

Ως έμβλημα του φορέα είναι το εξής:

  

- Νεκτάριος Λυκιαρδόπουλος -

ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΜΑΝΤΕΙΑ

Χριστιανική αντιμετώπιση (γεμάτη αγάπη) είχε και το Τροφώνιο μαντείο, καθώς χρειάστηκαν δύο εκκλησίες για να «καλύψουν» την «ειδωλολατρική» εμβέλεια του χώρου. Σήμερα θα δούμε μία διώροφη εκκλησία εκεί. Ο πρώτος όροφος που βρίσκεται και στην επιφάνεια είναι ο ναός της Αγίας Σοφίας. Η δεύτερη εκκλησία βρίσκεται στο υπόγειο της πρώτης, δηλαδή μέσα στο σπήλαιο που από το έδαφος μπορούσε να κατέβει ο χρηστηριαζόμενος. Η υπόγεια αυτή εκκλησία είναι της Αγ. Βαρβάρας.

Στο μαντείο του Αχέροντα έχει ιδρυθεί βυζαντινός ναός και χριστιανικό νεκροταφείο, για να μολυνθεί η περιοχή, το οποίο όμως μεταφέρθηκε κατα τις ανασκαφές, ενώ η μονή και η εκκλησία διατηρήθηκαν.

Στο Νεκρομαντείο Ταινάρου, θα δούμε σήμερα τον ναό του Ασωμάτου. Αν παρατηρήσουμε καλύτερα θα δούμε πως είναι χτισμένος με τα οικοδομικά υλικά κάποιου αρχαίου κτίσματος, τα οποία σαφώς προδίδουν την ύπαρξη ιερού αρχαίου, που δεν ήταν άλλος από τον ναό του Ποσειδώνα, όπως μας λένε και οι πηγές.

Η κρήνη της Κασταλίας, στους Δελφούς, είχε μετατραπεί και αυτή σε ένα μικρό εκκλησάκι, που όμως προς έκπληξη των ευσεβών χριστιανών, χρειάστηκε να γκρεμιστεί από την αρχαιολογική σκαπάνη.
Ο παλαιός ναός του Αγ. Ανδρέα προστάτη της Πάτρας, είναι χτισμένος επάνω σε ολόκληρο το μαντείο της Δήμητρας και της θεάς Γης. Το νερό της πηγής στα τότε χρόνια θεωρούνταν αλάθητο στην διάγνωση των νόσων, σήμερα θεωρείται «αγίασμα»
Στο μαντείο Δειραδιώτου Απόλλωνος, είχε και εκεί ο βωμός καλυφθεί με χριστιανική εκκλησία, της οποίας υπάρχουν ερείπια σήμερα.

Στο μαντείο Διδύμων ή αλλιώς Μαντείο των Βραγχιδών, κοντά στη Μίλητο, υπάρχει η χριστιανική εκκλησία στο όνομα του Ιωάννη του Θεολόγου.

Δίπλα στο μαντείο Πτώου Απόλλωνος, έχει χτιστεί η χριστιανική Μονή της Οσίας Πελαγίας.
Και η καταγραφή των εκκλησιών που έχουν χτιστεί επάνω σε μαντεία, αρχαίους ναούς και ιερά δεν τελειώνει.

Στην γενέτειρα πατρίδα του Πυθαγόρα, στην Σάμο και κοντά στο Πυθαγόρειο υπάρχει ένα σπήλαιο που πριν ακόμα από την εποχή του φιλόσοφου λειτουργούσε ως Μαντείοαπό την βαθύτατη αρχαιότητα. Η ιέρεια που χρησμοδοτούσε ταυτίζεται με την Ιεροφίλη των Δελφών. Σήμερα στον χώρο αυτό υπάρχει η εκκλησία Παναγία η Σπηλιανή, η Καληαρμένισσα, ενώ έξω από το σπήλαιο και κολλητά στην είσοδό του υπάρχει μία ακόμα εκκλησία του Αγ. Γεωργίου, λες και υπήρχε ιδιαίτερος λόγος να εξασφαλιστεί με δύο χριστιανικούς ναούς ο «εξαγνισμός» του χώρου.

Τον χώρο του μαντείο Ισμηνίου Απόλλωνος, μολύνει σήμερα το κοιμητήριο του Αγ. Λουκά. Το ίδιο συμβαίνει και στο Μαντείο Αμφικλείας από το παρακείμενο κοιμητήριο

Ο εσωτερικός κόσμος του ανθρώπου αποτελεί μια μικρογραφία του ίδιου του σύμπαντος

Σύμφωνα με τις εσωτερικές παραδόσεις ο εσωτερικός κόσμος του ανθρώπου αποτελεί μια μικρογραφία του ίδιου του σύμπαντος και μέσα σε κάθε άνθρωπο βρίσκονται εκείνες οι πύλες που οδηγούν σε κάθε γωνιά του σύμπαντος. Αυτά τα κανάλια εντός μας, έστω και ασυνείδητα, μας κρατούν σε επαφή με το σύμπαν με τον ίδιο τρόπο που κάθε μικρό λιμάνι επικοινωνεί με τον ωκεανό. Και εδώ θα πρέπει να αναζητήσουμε την πηγή εκείνης της εσωτερικής ανάγκης που μας κάνει να εξερευνούμε το σύμπαν εξωτερικά και εσωτερικά.

Η ανθρωπότητα σήμερα μοιάζει με μικρό παιδί που αρχίζει να αφυπνίζεται μπροστά στη συμπαντική πραγματικότητα. Στέκεται στο κατώφλι του διαστήματος ατενίζοντας την αιώνια αρμονία του και αναζητά να βρει τα βήματα εκείνα που θα την φέρουν οδοιπόρο και ταξιδευτή στο πανάρχαιο μονοπάτι των άστρων, στο μονοπάτι εκείνο που κάποτε την οδήγησε πάνω στη Γη και το οποίο θα την οδηγήσει στο μέλλον πέρα από τη Γη, στην απεραντοσύνη του διαστήματος

Ο πλανήτης ΚΡΟΝΟΣ πήρε το όνομα του από τον θεό Κρόνο, πατέρα του Δία

Ο πλανήτης ΚΡΟΝΟΣ πήρε το όνομα του από τον θεό Κρόνο, πατέρα του Δία. Είναι ίσως ο ομορφότερος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος με πολλούς επιφανειακούς χρωματισμούς και ένα πολύ εκτεταμένο σύστημα δακτυλίων, το οποίο είναι και το χαρακτηριστικό γνώρισμα του πλανήτη αυτού.

Ο γιγάντιος αεριώδης πλανήτης Κρόνος έχει μια πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα ατμόσφαιρα, και όπως ακριβώς συμβαίνει στον Δία, το μεγαλύτερο τμήμα της αποτελείται από υδρογόνο (75%) και ήλιο (25%), ενώ σε στοιχειώδεις ποσότητες απαντώνται νερό, μεθάνιο, αμμωνία, και σκόνης σύστασης ανάλογης αυτών που αποτελούσαν το νεφέλωμα από το οποίο προήλθαν οι εννέα πλανήτες. Ένα άλλο κοινό σημείο των δύο μεγαλύτερων πλανητών είναι οι γνωστές κηλίδες, οι οποίες όμως για την περίπτωση του Κρόνου είναι σημαντικά ασθενέστερες και παρουσιάζουν μεγαλύτερο πάχος κοντά στον σημερινό.

Τα δώρα του λιόδεντρου...

Φως: από την 4η χιλιετία π.Χ. μέχρι και πριν από λίγα χρόνια συστηματικά, αλλά μέχρι και τις μέρες μας σποραδικά χρησιμοποιείται σαν φωτιστική ύλη. Ένα λίτρο ελαιολάδου διαρκεί για καύση μιας λάμπας για τουλάχιστον 200 ώρες, γεγονός που σημαίνει ότι ακόμη και οι μικροί λύχνοι μπορούν να προσφέρουν φως για αρκετή ώρα. Φάρμακο: Από τους αρχαίους χρόνους το λάδι, τα φύλλα, το άνθος ακόμη και ο χυμός και οι στάχτες των ελαιόδεντρων χρησιμοποιήθηκαν για τις φαρμακευτικές τους ιδιότητες. Οι προστατευτικές ιδιότητες που έχει το λάδι για το σώμα έκαναν τους αρχαίους έλληνες αθλητές να το χρησιμοποιούν ως αλοιφή, πρακτική ήδη γνωστή από τους στρατιώτες και τους χωρικούς της αρχαίας Αιγύπτου. 

Κατά το Μεσαίωνα 'λάδι' ήταν ένα όνομα που δινόταν σε όλα τα φάρμακα που ετοιμάζονταν με ελαιόλαδο. Ακόμη και στη σύγχρονη φαρμακολογία το ελαιόλαδο χρησιμοποιείται κυρίως ως διαλυτικό για ιατρικές ουσίες και βέβαια είναι ευρέως διαδεδομένο στη λαϊκή ιατρική. Καλλυντικό: Στην αρχαία Ελλάδα, χρησιμοποιήθηκε ως κύριο καλλυντικό. Το ελαιόλαδο ήταν ένα συστατικό πολλών καλλυντικών προϊόντων τα οποία για πολλούς αιώνες ήταν περιορισμένα στη χρήση ολίγων εκλεκτών. Σήμερα, η χρήση των καλλυντικών λαδιών έχει εξαπλωθεί και χρησιμοποιούνται ακόμη και τα κουκούτσια στην κοσμητική. Λιπαντικό: Σε όλη τη διάρκεια του τελευταίου αιώνα ήταν απαραίτητο λιπαντικό για την ομαλή λειτουργία των πλοίων και των εργοστασιακών μηχανών. Καρύκευμα: Από τους αρχαίους χρόνους το ελαιόλαδο αντιπροσωπεύει το πιο ευρέως χρησιμοποιούμενο και εκτιμημένο καρύκευμα στη Μεσόγειο. 

Τροφή η βρώσιμη ελιά, βασικό συστατικό της μεσογειακής δίαιτας καθώς και το παράγωγό της χρυσό υγρό, όπως το αποκαλούν οι Γάλλοι. Καύσιμη ύλη, το πολύτιμο ξύλο της που καίγεται αργά, αλλά και ο πυρήνας, το υποπροϊόν της σύνθλιψης που καίγεται για πολλές ώρες χωρίς φλόγα παράγοντας διαρκώς θερμότητα. Ξύλο: Το δέντρο της ελιάς έχει πάρα πολύ σκληρό ξύλο, δύσκολο να δουλευτεί αλλά εύκολο να λειανθεί και όλο και περισσότερο χρησιμοποιείται για την κατασκευή χρηστικών αντικειμένων. Πολλά αντικείμενα που περιγράφονται στους μύθους και τους θρύλους των μεσογειακών λαών είναι φτιαγμένα από ξύλο ελιάς: το ρόπαλο του Ηρακλή, το Κρεβάτι του Οδυσσέα και η εικόνα της θεάς Αθηνάς στον Παρθενώνα. (Πηγή, Ταξίδι στην Αρχαία Ελλάδα)

Ειρεσιώνη: Το δέντρο των Ελλήνων!!!

Ειρεσιώνη: Το δέντρο των Ελλήνων!!!

Ο προγονός του χριστουγεννιάτικου δέντρου στην αρχαία Ελλάδα δεν ηταν έλατο, ούτε κυπαρίσσι, αλλά ένα κλαδί ελιάς.

Μπορεί να σας ακούγεται... ξένο, όμως Το συγκεκριμένο κλαδί ονομαζόταν "Ειρεσιώνη" και σχετίζεται με τον Θησέα, την Κρήτη και την αρχαία Αθήνα.

Τα παιδιά έλεγαν τις "καλένδες" με την "Ειρωεσιώνη" στα χέρια

Επίσης, λίγοι γνωρίζουν ότι τα σημερινά χριστουγεννιάτικα κάλαντα σχετίζονται με τον ύμνο που έψαλαν τα παιδιά στην αρχαιότητα κατά τα "Πυανέψια", περιφέροντας την "Ειρεσιώνη".

Η "Ειρεσιώνη" προέρχεται από τη λέξη είρος (έριον=μαλλί). Συμφωνα με πολλές αναφορές σε αρχαία κείμενα, ηταν κλάδος ελιάς η αγριελιάς (κότινος) στολισμένος με γιρλάντες από μαλλί λευκό και κόκκινο και έφερε κρεμασμένα τους πρώτους φθινοπωρινούς καρπούς (σύκα, καρύδια, αμύγδαλα, κάστανα, δημητριακά, εκτός μήλου και αχλαδιού). Έφερε επίσης φιάλες απο λάδι και μέλι.

Η "Ειρεσιώνη" περιφερόταν στους δρόμους των Αθηνών, την έβδομη ημέρα του Πυανεψίωνος μηνός (22 Σεπτεμβρίου – 20 Οκτωβρίου) απο παιδιά "αμφιθαλή", των οποίων δηλαδή και οι δύο γονείς ζούσαν και τα οποία έψαλλαν "τις καλένδες" (κάλαντα) από σπίτι σε σπίτι, παίρνοντας φιλοδώρημά από το νοικοκύρη ή την κυρά.

Όταν τα παιδιά έφθαναν στα δικά τους σπίτια, ιδίως στα αγροτικά, κατά τον Αριστοφάνη, κρεμούσαν την "Ειρεσιώνη" πάνω από την εξώπορτά τους, όπου έμενε μέχρι την ίδια ημέρα του επόμενου έτους, οπότε, αφού τοποθετούσαν την νέα, κατέβαζαν την παλιά και την έκαιγαν. Κατά το τελετουργικό, ένας "αμφιθαλής" νεαρός περιέχυνε την ειρεσιώνη με κρασί από έναν τελετουργικό αμφορέα και την κρεμούσε στην πύλη του ναού του Απόλλωνα.

Τα "Πυανέψια" ή "Πυανόψια" ήταν γιορτή στην αρχαία Αθήνα προς τιμήν του Απόλλωνα με αναίμακτη θυσία καρπών και φρούτων, ενώ κατά την κλασική εποχή, αποτελούσαν μέρος της γιορτής των Θησείων. O Λυκούργος αναφέρει ότι στην Αθήνα η γιορτή ονομαζόταν "Πυανόψια", ενώ οι υπόλοιποι Έλληνες την αποκαλούσαν "Πανόψια", γιατί "φαίνονταν όλοι οι καρποί".

Η ιστορία της γιορτής, σύμφωνα με τη μυθολογία

Σύμφωνα με την παράδοση, το έθιμο καθιερώθηκε από τον Θησέα, όταν ξεκίνησε για την Κρήτη για να σκοτώσει τον Μινώταυρο. Ύστερα, σταμάτησε στην Δήλο, όπου έκανε θυσία στον Απόλλωνα, λέγοντας ότι, σε περίπτωση που κερδίσει την μάχη με τον Μινώταυρο, θα του πρόσφερε στολισμένα κλαδιά ελιάς για να τον ευχαριστήσει. Επιστρέφοντας στην πατρίδα του, ο Θησέας εκπλήρωσε τη υπόσχεσή του καθιερώνοντας τον θεσμό της "Ειρεσιώνης".

Η μετάβαση στο έλατο

Το θεοκρατικό καθεστώς του Βυζαντίου καταδίκασε το έθμιμο ως ειδωλολατρικό και απαγόρευσε την τέλεσή του. Ωστόσο, οι Έλληνες που ταξίδευαν πολύ το μετάδωσαν στους Βόρειους λαούς, οι οποίοι λογω έλλειψης ελαιοδέντρων, στόλιζαν κλαδιά από τα δέντρα που φύονταν στις περιοχές τους, όπως είναι τα έλατα.

Αιώνες αργότερα το ίδιο έθιμο επανεισάχθηκε στην Ελλάδα από τους Βαυαρούς που συνόδεψαν τον Όθωνα στην Ελλάδα, ως δικό τους Χριστουγεννιάτικο έθιμο. Κάπως έτσι, πραγματοποιήθηκε η μετάβαση απο την αρχαία Ελληνική "Ειρεσιώνη της Ελιάς" στο Ελατό της σύγχρονης εποχής, που πρωτοστολίστηκε το 1833 από τον Βασιλιά Όθωνα ως Χριστουγεννιάτικο δέντρο στα ανάκτορα του Ναυπλίου και νίκησε κατά κράτος το... καραβάκι που είχε στο μεταξύ επικρατήσει ως έθιμο που ταίριαζε στην ναυτική Ελλάδα.

Οι Έλληνες, που στην ιστορική μνήμη τους είχαν την "Ειρεσιώνη", υιοθέτησαν πολύ γρήγορα το Χριστουγεννιάτικο δένδρο με το έλατο (κατά τόπους και κυπαρίσσι)

Η δημιουργία του Γαλαξία

Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν αποδώσει τη δημιουργία του Γαλαξία σε μερικές σταγόνες από το γάλα της θεάς Ήρας που χύθηκαν στον ουρανό, όταν εκείνη συνειδητοποίησε ότι την ώρα που κοιμόταν ο Ηρακλής γιος του Δία και της Αλκμήνης, θήλαζε κρυφά από το στήθος της προκειμένου να γίνει αήττητος οταν μεγαλώσει. Και τότε τον έσπρωξε. Ο Ερμής τον είχε φέρει στον Όλυμπο εκτελώντας εντολές του ίδιου του Δία.

Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΚΑΤΑΡΑ

Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΚΑΤΑΡΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ ΕΔΩ ΤΟΝ ΤΟΠΟ, ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΙΚΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ 'Η ΔΗΘΕΝ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΚΟΥΛΤΟΥΡΙΑΡΙΚΗ ,ΠΟΥ ΣΑΝ ΓΑΓΓΡΑΙΝΑ ΕΧΕΙ ΕΙΣΧΩΡΗΣΕΙ ΠΑΝΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΟΛΟ ΤΗΝ ΣΑΠΙΖΕΙ.....ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ Η ΜΕΓΙΣΤΗ ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ,ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΠΑΛΗ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΑ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΕΛΛΗΝ!!!!

Η ΑΡΧΑΙΑ ΨΥΧΗ ΖΕΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΑΘΕΛΗΤΑ ΚΡΥΜΜΕΝΗ-Κ.ΠΑΛΑΜΑΣ

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΑΘΑΝΑΤΟ ΤΟ ΙΔΕΑΤΟ ΤΗΣ ''ΟΜΟΡΦΙΑΣ'' ΟΠΩΣ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΑΝ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ,ΕΙΝΑΙ Η ΤΑΥΤΙΣΗ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΕΚΛΑΜΨΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΦΥΛΕΤΙΚΗΣ ΨΥΧΗΣ....
-Η ΑΡΧΑΙΑ ΨΥΧΗ ΖΕΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΑΘΕΛΗΤΑ ΚΡΥΜΜΕΝΗ-
Κ.ΠΑΛΑΜΑΣ

ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΕΛΑΤΟ ΚΑΙ Ο ΑΡΧΑΙΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΡΟΓΟΝΟΣ ΤΟΥ...

Η ειρεσιώνη (> είρος = έριο = μαλλί) …το αρχαίο ελληνικό δέντρο των γιορτών!

«Eιρεσιώνη σύκα φέρει και πίονας άρτους και μέλι εν κοτύλη και έλαιον αναψήσασθαι και κύλικ’ εύζωρον, ως αν μεθύουσι καθεύδη…» Πλούταρχος (Θησ.22)
«Η ειρεσιώνη σού φέρνει σύκα και αφράτα σταρένια ψωμιά και μέλι στο ποτήρι και λάδι για να ψήσεις και κανάτα ξέχειλη (με κρασί) για να μεθύσεις και να κοιμηθείς…»

Μ’ αυτό το καλεστικό άσμα, ομάδες αγοριών - σε πολλά μέρη της αρχαίας Ελλάδας όπως στη Σάμο και στην Αθήνα - γυρνούσαν από σπίτι σε σπίτι και ενημέρωναν για τη γιορτή του Πύθιου Απόλλωνα κρατώντας στα χέρια τους κλαδιά ελιάς ή δάφνης περιτυλιγμένα με λευκό μαλλί (πεπλεγμένος ερίοις) και στολισμένα με κόκκινες ταινίες – κορδέλες, κάθε είδους καρπούς (ακρόδρυα - παντοδαπούς των εκ γης καρπών) – τα πρωτόλεια των εσοδειών - κρεμασμένους με σπάγκους, μικρές φιάλες – μπουκαλάκια με σύμβολα γονιμότητας δηλ. ελαιόλαδο, κρασί και μέλι.
Πάνω στα κλαδιά αυτά δένονταν, επίσης, τα λεγόμενα διακόνια δηλ. διάφορα αντικείμενα όπως ομοιώματα λύρας, ένα κύπελλο ή ένα κλαδί αμπέλου φτιαγμένα από ζύμη, κρίθινα κουλούρια και γλυκά καθώς και κάθε είδους άλλα ομοιώματα (…Αθηναίοι τω Απόλλωνι την καλουμένην ειρεσιώνην όταν ποιώσι, πλήττοντες λύραν τε και κοτύλην και κλήμα και άλλ’ άττα κυκλοτερή πλασσόμενα πέμματα (πλακούντες, γλυκίσματα) ταύτα καλούσι διακόνια. Τινές δε λέγουσι ζωμόν ποιόν, τινές δε μάζαν)(Σουίδας)

Το ικετευτικό άσμα των μικρών τραγουδιστών συνοδευόταν από έκκληση για κάποιο δώρο. Το κλαδί το ίδιο με τα ποικίλα του εξαρτήματα, ήταν ένα ευανάγνωστο σύμβολο αφθονίας των καρπών και όταν έμπαινε σ’ ένα σπίτι, έφερνε μαζί του ευχές για δύναμη, υγεία, πλούτο και ευλογία.

Αυτά τα κλαδιά (θαλλοί) λέγονταν ειρεσιώνες και τις στόλιζαν, περιφέροντάς τες τα παιδιά τα οποία είχαν και τους δυο γονείς τους εν ζωή (αμφιθαλή) σε γιορτές όπως τα Πυανέψια και τα Θαργήλια.

Κατά τα Πυανέψια > κύαμοι, πύαμοι = κουκιά + έψω (= βράζω) (Πυανεψιών, 15 Οκτωβρίου – 15 Νοεμβρίου, τέταρτος μήνας του αττικού έτους), μετά την περιφορά τους, οι ειρεσιώνες τοποθετούνταν έξω από τη θύρα του ναού του Απόλλωνα (πύθιον – σπήλαιο, ιερό του Πύθιου Απόλλωνα στη Β.Δ. πλευρά της Ακρόπολης) αλλά και έξω από τις θύρες των αθηναϊκών σπιτιών για ένα ολόκληρο χρόνο, έθιμο παλιό για την αποτροπή κάποιου λοιμού, για να ικετεύει για ευλογία αγαθών από τη νέα σπορά ως τη συγκομιδή, να φέρνει κάθε τι καλό αλλά και να διώχνει το κακό όλη τη χρονιά…

Κατά τη διάρκεια της πομπής των Θαργηλίων – Θαργηλίων > θάργηλος = χυλός, ψωμί ή γλυκό από τους καρπούς της πρώτης συγκομιδής, Θεργηλίων > θέρος και ήλιος (Θαργηλιών, 15 Μαΐου – 15 Ιουνίου, ενδέκατος μήνας του αττικού έτους), γιορτές αφιερωμένες στον Ήλιο (γενέθλια του Θεού Απόλλωνα) και στις Ώρες (εποχές) προσφέρονταν στο θεό οι πρώτοι καρποί αλλά και η ειρεσιώνη. Κατά τη διάρκεια της πομπής, με την ειρεσιώνη παρακαλούσαν τον Ήλιο και τις Ώρες για ευνοϊκές κλιματολογικές συνθήκες, καλή σοδειά και πλούτο. Το κάθε ένα από τα στοιχεία τα οποία τη στόλιζαν «ικέτευε» για ό,τι καλύτερο…

Αντίστοιχη με την ειρεσιώνη ήταν και η ικετηρία, κλαδί από τις μορίες, τις ιερές ελιές της Ακαδημίας οι οποίες είχαν πολλαπλασιαστεί με καταβολάδες από την ιερή ελιά της θεάς Αθηνάς στην Ακρόπολη. Η ικετηρία ήταν περιτυλιγμένη με λευκό μαλλί και την έφεραν οι όμορφοι γέροντες - ικέτες (θαλλοφόροι) κατά την πομπή της μεταφοράς του πέπλου, πριν τη θυσία των ζώων, την τελευταία ημέρα της εορτής των Παναθηναίων, ψάλλοντας ύμνους. (Εκατομβαιών > εκατόμβη = εκατόν + βους = εκατό βόδια, θυσία εκατό βοδιών, δημόσια θυσία , 15 Ιουλίου – 15 Αυγούστου, πρώτος μήνας του αττικού έτους) « Ην δε κλάδος από της ιερής ελαίας ερίω λευκώ κατεστεμμένος…» Πλούταρχος (Θησ.22)

Υπάρχουν πολλές αναφορές οι οποίες χαρακτηρίζουν τις μορίες ως δένδρα του πεπρωμένου.

Συνηθίζουμε, χιλιάδες χρόνια μετά, να στολίζουμε με παραπλήσιο τρόπο τα χριστουγεννιάτικα δέντρα γύρω από την εποχή του χειμερινού ηλιοστασίου κατά το οποίο γιορτάζαμε, πάντα, τους «ήλιους» και «φωτοδότες» Μίθρα (πέρσικος θεός Ήλιος) , Απόλλωνα και Χριστό. Άλλη μια συνήθεια που αντέγραψαν οι Δυτικοί και εισήγαγαν στην Ελλάδα ως …καινοτομία! (Μάνος Ι. Ελευθερίου – Σελ. fb: «Ταξίδι στην Αρχαία Ελλάδα»)

ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ ,ΟΔΗΓΙΕΣ ΜΩΥΣΗ ΠΡΟΣ ΙΟΥΔΑΙΟΥΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ

ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ ,ΟΔΗΓΙΕΣ ΜΩΥΣΗ ΠΡΟΣ ΙΟΥΔΑΙΟΥΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ :

Δευτ. 12,2 Θα καταστρέψετε εξ ολοκλήρου όλους τους τόπους, επάνω στους οποίους οι ειδωλολάτραι ελάτρευσαν τους θεούς των- τόπους οι οποίοι θα γίνουν πλέον ιδικοί σας- επάνω εις τα υψηλά όρη και στους λόφους και κάτω από βαθύσκια δένδρα.

Δευτ. 12,3 Θα κατασκάψετε εκ θεμελίων τους βωμούς των, θα συντρίψετε τας ειδωλολατρικάς στήλας των, θα κόψετε από την ρίζαν τα ιερά δάση των, θα καύσετε στο πυρ τα αγάλματα των θεών των, και αυτά ακόμη τα ονόματά των θα τα εξαλείψετε από εκείνους τους τόπους.

Δευτ. 12,29 Οταν δε ο Κυριος εξολοθρεύση τα έθνη, εις τα οποία συ πορεύεσαι, δια να καταλάβης ως ιδικήν σου κληρονομίαν την χώραν αυτών, και την κληρονομήσης και εγκατασταθής εις αυτήν,

Δευτ. 12,30 πρόσεχε τον εαυτόν σου, μήπως τυχόν και ζητήσης να ακολουθήσης τρόπους ζωής των εθνών αυτών μετά την εξολόθρευσίν των, λέγων, ότι όπως κάμνουν τα έθνη αυτά στους θεούς των, έτσι θα κάμνω και εγώ στον Θεόν μου.

Πολυ καλος Εγγλεζος παρουσιαστης.Μπραβο του.

http://www.youtube.com/watch?v=J0IYBCCBA0g#t=366
Πολυ καλος Εγγλεζος παρουσιαστης.Μπραβο του.

Ο Σοφοκλής έγραψε περίπου 120 έργα

Ο Σοφοκλής (496 π.Χ.- 406 π.Χ.).Έλληνας τραγικός ποιητής της κλασικής εποχής. Σύμφωνα με αρχαίες μαρτυρίες φαίνεται ότι έγραψε περίπου 120 έργα, από τα οποία παραδίδονται ολοκληρωμένες μόνο επτά τραγωδίες.

Ο Ευριπίδης ένας από τους μεγάλους διδάσκαλους του αττικού δράματος

Ο Ευριπίδης (485 π.Χ. - 406 π.Χ.), υπήρξε τραγικός ποιητής και ένας από τους τρεις μεγάλους διδάσκαλους του αττικού δράματος στο αρχαίο ελληνικό θέατρο.Απο τα 92 εργα διασωθέντα μονο τα 19

Tρεις εκδότες έκαναν μια συστηματική προ­σπάθεια να εκδώσουν την Αρχαία Ελληνι­κή Γραμματεία

Στα 182 χρόνια νεοελληνικού βίου μόνον τρεις εκδότες έκαναν μια συστηματική προ­σπάθεια να εκδώσουν την Αρχαία Ελληνι­κή Γραμματεία. Πρώτος ξεκίνησε ο «Πάπυ­ρος» το 1936 και αμέσως μετά οι εκδόσεις «Ζαχαρόπουλος» το 1937. Μέχρι τη μέρα που σταμάτησαν εξέδωσαν 182 τίτλους ο πρώτος και 127 τίτλους ο δεύτερος. Η τρίτη προ­σπάθεια άρχισε τον Ιούνιο του 1991 από τον εκδοτι­κό οίκο «Κάκτο». Ο εκδό­της Οδυσσέας Χατζόπου­λος ήταν ο άνθρωπος που είχε την τόλμη να επιχειρήσει να βγάλει τα 2.400 σωζόμενα έργα της Αρχαί­ας Ελληνικής Γραμματεί­ας. Μέχρι το φθινόπωρο του 2003 έχει κατα­φέρει να εκδώσει 618 τίτλους ξεπερνώντας κάθε εκδοτικό προηγούμενο. Οπως σημει­ώνει, χαρακτηριστικά, ο Κώστας Γεωργουσόπουλος: «Χωρίς να κάνει διακρίσεις, χωρίς να προτιμάει τα δημοφιλή, τα ευπώλητα, τόλμησε να μεταφράσει και να σχο­λιάσει δεκάδες ανέκδοτα στη νέα ελληνι­κή και άγνωστα στη βιβλιογραφία ελληνι­κά και ελληνιστικά κείμενα. Ποιος, π.χ. γνώριζε, έξω από δύο τρεις ιστορικούς της Ιατρικής, τον αρχαίο ιατρό Σωρανό και το έργο του;».
Η όλη προσπάθεια ξεκίνησε σε μια περίο­δο που υπήρξε πτώση των κλασικών ελλη­νικών σπουδών. Παρ' όλα αυτά, επειδή εξα­κολουθεί να υπάρχει μια ολόκληρη πανε­πιστημιακή βιομηχανία στα μεγάλα δυτικά κράτη γύρω από τις κλασικές σπουδές, εξα­κολουθούμε να βρίσκουμε ανάμεσα στους πλέον μεταφρασμένους διεθνώς συγγρα­φείς στον κόσμο τον Όμηρο, τον Πλάτω­να και τον Αριστοτέλη.

Ο Χατζόπουλος σ' αυτή τη δύσκολη περίο­δο προσπάθησε να εκδώσει τους «Έλλη­νες» με στρωτές μεταφράσεις στα εμπλου­τισμένα νέα ελληνικά. Παρά την κρατική αδιαφορία, η σειρά έδειξε, σε ορισμένες περιπτώσεις, πως μπορεί να περπατήσει. Βέβαια, χρειάζεται χρόνο και υποδομή. Χρειάζεται χρόνο για να εξοικειωθεί ο Νεο­έλληνας με την Αρχαία Γραμματεία. Nα ξεπεράσει τα φράγματα που του έστησαν ή που έστησε ο ίδιος απέναντι στο παρελθόν. Χρει­άζεται εκπαιδευτική υποδομή για να δημι­ουργηθεί το ενδιαφέρον και να θελήσει να γνωρίσει εκείνους που τόσο συχνά τον κάνουν περήφανο διεθνώς. Και για τους οποίους συχνά ξέρει από ελάχιστα μέχρι τίποτα. Χρειάζεται προσπάθεια για να ξεπεράσει τους «προοδευτικούς» εξτρεμισμούς που τον απέ­κοψαν άλλοτε για λόγους «διεθνισμού», «διεθνιστικής αλληλεγγύης» και μισαλλο­δοξίας με την ιστορική συνέχεια του. Σήμερα, εποχή φλύαρων κοσμικών ανιστόρητων μεταμοντέρνων πανεπιστημιακών, οι αρχαί­οι συγγραφείς, έστω και χωρίς βοήθεια, εξακολουθούν να έχουν ακόμα χιλιάδες αναγνώστες.

Μέχρι το 1991 οι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς ήταν άγνωστοι ως σύνολο στη χώρα που έγραψαν και στην εξέλιξη της γλώσσας που δημιούργησαν. Ακόμα και τα τμήματα κλασικών σπουδών της Ελλάδας δεν είχαν γνώση του συνολικού έργου τους. Πρόσβαση στο μεγαλύτερο μέρος του έργου τους είχαν μόνο μερικά μεγάλα δυτικά πανεπιστήμια και ορισμένες μεγάλες ιδιωτικές βιβλιοθήκες του εξωτερικού. Συχνά. σπάνια έργα αρχαίων συγγραφέων αποκρύπτονταν ζηλότυπα. Έτσι. ακόμα και κείμενα που διασώθηκαν μέσα στο χρόνο έμοιαζαν χαμένα ανάμεσα στη σιωπή και την απόκρυψη.

Πρόκειται για μια ακραία πραγματικότητα που ανακαλεί στη μνήμη την υπόθεση από το περίφη­μο μυθιστόρημα «Το όνομα του Ρόδου» του Ουμπέρτο Έκο με το χαμένο βιβλίο του Αριστοτέλη που έκρυβαν οι μεσαιωνικοί μοναχοί. Μόνον που δεν πρόκειται πια για μια μυθιστορηματική στιγμή που ανάγεται στο Μεσαίωνα, αλλά για μια πραγματικό­τητα που ανάγεται στα όρια του 21ου αιώνα. Ενδεικτικώς αναφέρουμε πως ξένη ιδιωτική βιβλιοθή­κη (αραβική) είχε μέχρι και δικαστική διαμάχη αναγκάζοντας τον «Κάκτο» στο τέλος να αποσύρει κείμενα του Διόφαντου που θεωρήθηκε πως της ανήκαν! Άγνοια, δυσκολία πρόσβασης, απόκρυψη, είναι σημαντικοί λόγοι, που ένα μεγάλο μέρος του έργου των αρχαίων Ελλήνων έχει βρεθεί στη σιω­πή ακόμα και στη χώρα τους.
Μέσα σε αυτό το αντιφατικό σκηνικό όπου άλλα έργα κυκλοφορούν, διδάσκονται και είναι πασί­γνωστα, εδώ και εκατονταετίες, άλλα μοιάζουν αγνοημένα σε ράφια δυτικών πανεπιστημίων και άλλα κρύβονται ζηλότυπα σε βιβλιοθήκες, έρχε­ται ο Χατζόπουλος και επιχειρεί μια σύνθεση όλων όσων υπάρχουν και μπορούν να βρεθούν από την αρχαία ελληνική σοφία. Πρόκειται για μια τερά­στια εκδοτική προσπάθεια αν σκεφτεί κανείς πως γίνεται από έναν ιδιώτη. Και. φυσικά, το κόστος της επένδυσης φτάνει μέχρι σήμερα στο τεράστιο ποσό των 5 δισ. δρχ. περίπου, ενώ έχει αποφέρει εισπρά­ξεις από τις πωλήσεις της τάξεως των 2.5 δισ. δρχ.
 
Οι αριθμοί της επένδυσης μοιάζουν απίστευτοι. Κι όμως. είναι πραγματικοί αν σκεφτεί κανείς τη μεγάλη διαφορά αυτής της έκδοσης από κάθε άλλο εκδοτικό εγχείρημα. Για παράδειγμα, αν για το νεοελληνικό κείμενο χρειάζονται 3-4 διορθώσεις, για τις διορθώσεις του αρχαίου ελληνικού κειμένου, όπως λέει ο εκδότης, μερικές φορές έχουν γίνει και 26 διορθώσεις. Ο λόγος είναι πως το αρχαίο κείμενο έχει περισσές δυσκολίες (πνεύματα, βαρεί­ες και οξείες κ.λπ.). Το αρχαίο κείμενο χρειάζεται μια μεγάλη υποστηρικτική προσπάθεια από την ώρα που θα βρεθεί και θα ξεκινήσει η διαδικασία της μετάφρασης, της επιμέλειας και του σχολια­σμού του (πραγματολογικού, ερμηνευτικού κ.λπ.) μέχρι την ώρα που θα φτάσει στο τυπογραφείο. Δεκάδες άνθρωποι, σύμφωνα με τα στοιχεία του εκδότη, εργάζονται συστηματικά και επί χρόνια για να πετύχει το εγχείρημα.
Από τους παραπάνω αριθμούς είναι προφανές πως το εγχείρημα του Χατζόπουλου ξεπερνά κάθε εκδοτικό προηγούμενο. Οι αριθμοί που παραθέτει με αφοπλιστική ειλικρίνεια ξαφνιάζουν. Και είναι μάλλον απίθανο να ξαναβρεθεί ιδιώτης για να χρη­ματοδοτήσει από την τσέπη του έναν τέτοιο εκδοτικό άθλο. Nα. ένας ακόμα σημαντικός λόγος που η Αρχαία Ελληνική Γραμματεία δεν έχει περάσει ποτέ ολόκληρη μέχρι σήμερα στη νέα ελληνική.

Επιπλέον, εκείνο που κάνει το νεοελληνικό κρά­τος και τους λειτουργούς του να δείχνουν πολύ λίγο ενδιαφέρον για τους «Έλληνες» ανάγεται στην έλλειψη παιδείας μιας κοινωνίας που βγήκε από τα μεσαιωνικά σκότη της Τουρκοκρατίας.

Ο Επίκουρος ήταν απο τους σπουδαιοτερούς αρχαίους Έλληνες φιλόσοφους

Ο Επίκουρος (341 π.Χ. - 270 π.Χ.) ήταν απο τους σπουδαιοτερούς αρχαίους Έλληνες φιλόσοφους.Ο Επίκουρος και η θεωρία του στρέφονται σε έναν ηθικολογικό χαρακτήρα της φιλοσοφίας.Στόχος του ήταν η αναζήτηση των αιτιών της ανθρώπινης δυστυχίας και των εσφαλμένων δοξασιών που την προκαλούν, όπως για παράδειγμα η δεισιδαιμονία, ώστε να υπάρξει η αντιπρόταση για την προοπτική μιας ευχάριστης ζωής (ΖΗΝ ΗΔΕΩΣ), που για την επίτευξή της ο Επίκουρος προσέφερε ξεκάθαρες φιλοσοφικές συμβουλές. Το ζην ηδέως επιτυγχάνεται με την απουσία του πόνου και φόβου και με τη βίωση μιας ζωής αυτάρκους περιβαλλόμενης από φίλους.

Ο Επίκουρος, ήταν από τους πολυγραφότερους φιλοσόφους της Ιστορίας. Είχε συγγράψει 300 περιπου έργα.

Με το τέλος του ελληνορωμαϊκού κόσμου και την απαρχή του Μεσαίωνα, τα περισσότερα επικούρεια έργα αφανίστηκαν λόγω του περιεχομένου τους.

Από το έργο του Επίκουρου σήμερα σώζονται μέσω του βιογράφου Διογένη του Λαέρτιου (3αι. μ.Χ.), τρεις επιστολές (Προς Ηρόδοτο - Περί Φύσεως, Προς Πυθοκλή - Περί Ουρανίων Σωμάτων, Προς Μενοικέα - Περί Ηθικής) και Οι Κύριες Δόξες, τα οποία αποτελούν την επιτομή του φιλοσοφικού του συστήματος, καθώς και η διαθήκη του. Το 1414 ο Πόντζιο Μπρατζιολίνι ανακάλυψε σ’ ένα γερμανικό μοναστήρι το ποίημα De Rerum Natura (Για την Φύση των Πραγμάτων) του επικούρειου ρωμαίου Λουκρήτιου (94-55 π.Χ.). Το ποίημα αναπτύσσεται σε έξι βιβλία και εμπεριέχει την επικούρεια θεώρηση περί Φύσεως. Το 1884 ανακαλύφθηκε από δύο Γάλλους αρχαιολόγους στην Ιωνία, η μεγάλη επιγραφή του επικούρειου Διογένη Οινοανδέα, το μεγαλειώδες φιλοσοφικό μνημείο της ανθρωπότητας. Το 1888 βρέθηκε στο Βατικανό μια συλλογή με επικούρειες "δόξες" που ονομάστηκε Επίκουρου Προσφώνησις.

Απόψεις της επικούρειας φιλοσοφίας εντοπίζονται στα έργα άλλων συγγραφέων, όπως ο Αθήναιος, ο Κικέρων, ο Σέξτος Εμπειρικός, και άλλοι. Νέα κείμενα έρχονται στο φως ακόμη και σήμερα, από τους απανθρακωμένους παπύρους που βρέθηκαν σε μια έπαυλη του Ηρακλείου (Ερκουλάνεουμ) πόλης της Ιταλίας που είχε καταστραφεί από την ηφαιστειακή έκρηξη του Βεζούβιου. Στο πρόσφατο παρελθόν, τα επικούρεια έργα που έχουν σωθεί, εκδόθηκαν και στα νέα ελληνικά.

ΚΡΥΦΑ''ΦΑΝΕΡΑ'' ΜΥΝΗΜΑΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ

ΚΡΥΦΑ''ΦΑΝΕΡΑ'' ΜΥΝΗΜΑΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ
ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΔΩ ΑΠΟ ΤΟ 1981 ΣΤΟ Μάθε Παιδί μου Γράμματα
http://www.youtube.com/watch?v=JCdUQh_2vgY

NA ΔΟΥΜΕ ΠΟΙΟΥΣ ΘΑ ΨΗΦΙΣΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

NA ΔΟΥΜΕ ΠΟΙΟΥΣ ΘΑ ΨΗΦΙΣΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΣΑ ΚΑΚΑ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙ ΣΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ.Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΥΒΕΡΝΑΤΑΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΣΥΝ-ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ .ΠΟΣΟ ΑΚΟΜΗ ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΝΕΧΤΕΙ Ο ΛΑΟΣ.ΤΟΣΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ,ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Ο ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΑΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΙΝΕΙ ΤΟΝ ΨΗΦΟ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ.ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΔΕΝ ΜΕ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ''ΜΕΓΑΛΑ ΚΟΜΜΑΤΑ''.ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΙΣΛΑΝΔΙΑΣ

Στην Ισλανδία ο λαός κατάφερε να οδηγήσει σε παραίτηση την κυβέρνηση της κρίσης, εθνικοποίησε τις μεγαλύτερες τράπεζες, αποφάσισε να μην πληρώσει το χρέος που είχαν δημιουργήσει αυτές στην Μ. Βρετανία και την Ολλανδία λόγω της κακής οικονομικής πολιτικής τους και κατέληξε να δημιουργήσει ένα λαϊκό σώμα για την αναδιαμόρφωση του συντάγματος! Και όλα αυτά με ειρηνικές διαδικασίες. Μια πραγματική επανάσταση κόντρα στην εξουσία που οδήγησε τον λαό σε οικονομική εξαθλίωση.

http://www.ramnousia.com/2012/01/blog-post_20.html#.Upynjie3XQQ

Η κατάσχεση της ιδιωτικής περιουσίας είναι γεγονός

Η κατάσχεση της ιδιωτικής περιουσίας είναι γεγονός. Συνωμοσιολογία ε;

Είναι χαρακτηριστικό ότι από τον Ιανουάριο έως τον Οκτώβριο του 2013 έχουν διενεργηθεί 13.597 προγράμματα πλειστηριασμού ακινήτων, με τις διαταγές αυτές να αντιστοιχούν σε περίπου 56 ακίνητα την ημέρα σε αυτό το διάστημα.
Εκτός από τα σπίτια, η Εφορία έχει φτάσει να «αρπάζει» από οφειλέτες καταθέσεις, επιδόματα και ενοίκια, οι οποίοι παρά την απειλή της κατάσχεσης δεν μπορούν να τακτοποιήσουν τα χρέη τους.

Και μετά ο κ. Σαμαράς κάνει λόγο για success story. Εκτός και αν το αντιλαμβάνεται με το να χάνουν τις περιουσίες τους οι Έλληνες πολίτες.

Βαρύς ο λόγος του λαού, βαριά η οργή

Βαρύς ο λόγος του λαού, βαριά η οργή
κι απλέρωτη η κατάρα του δε μένει·

ΑΙΣΧΥΛΟΣ-ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ

O Πυθέας ο Μασσαλιώτης

O Πυθέας ο Μασσαλιώτης (Πυθεύς, περ. 380 – περ. 310 π.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληνας έμπορος, εξερευνητής και γεωγράφος από τη Μασσαλία της σημερινής Γαλλίας. Είναι γνωστός για το ταξίδι που πραγματοποίησε στις θάλασσες της βόρειας Ευρώπης.
Ο Πυθέας περιέγραψε το ταξίδι του στα βιβλία του Περί Ωκεανού και Γης περίοδος, από τα οποία σώζονται μόνο αποσπάσματα, σε αναφορές του Στράβων και του Πολύβιου

Ο τρόπος που ξεκίνησε το ταξίδι του ο Πυθέας δεν είναι επακριβώς γνωστός. Μπορεί να πέρασε από το Στενό του Γιβραλτάρ, αλλά είναι επίσης πιθανό να ταξίδεψε αρχικά δια ξηράς μέσω της Γαλλίας. Στη συνέχεια βρέθηκε στη Μεγάλη Βρετανία, για την περίμετρο της οποίας υπολόγισε τιμή που διαφέρει κατά 2,5% από την πραγματική. Εκεί επισκέφτηκε την Κορνουάλη, σημαντικό τόπο εξόρυξης κασσίτερου. Μετά από θαλάσσιο ταξίδι έξι ημερών προς το βορρά έφτασε σε έναν τόπο που ονομάζει Θούλη. Για τη Θούλη ο Πυθέας αναφέρει ότι ήταν μία γεωργική χώρα, όπου η μεγαλύτερη ημέρα διαρκεί 20 (ισημερινές) ώρες. Αυτό παραπέμπει σε γεωγραφικό πλάτος 64 μοιρών. Οι εκεί κάτοικοι τρέφονταν με φρούτα και παρασκεύαζαν ένα ποτό από σιτάρι και μέλι.

Σχετικά με το ποια ήταν η Θούλη που επισκέφτηκε ο Πυθέας έχουν γίνει διάφορες υποθέσεις. Εικάζεται ότι πρόκειται για την Ισλανδία, τις ακτές της Νορβηγίας, τις Νήσους Φερόες ή τις Νήσους Σέτλαντ.

Βόρεια τη Θούλης, σε απόσταση μίας μέρας ναυτικού ταξιδιού, ξεκινούσε μία περιοχή όπου η θάλασσα αναμιγνυόταν με τον πάγο, τη στεριά και τον αέρα. Υπάρχουν θεωρίες σύμφωνα με τις οποίες ο τόπος που περιγράφει ο Πυθέας είναι οι περιοχές του Αρκτικού κύκλου κοντά στην Ισλανδία ή τη Νορβηγία, όπου το θαλασσινό νερό αρχίζει να πήζει και υπάρχει πυκνή ομίχλη. Ο συνδυασμός αυτός (νερό-πάγοι-ομίχλη) του έδωσε την εντύπωση της ανάμιξης των στοιχείων της φύσης.

Στη συνέχεια ο Πυθέας ταξίδεψε στη Βόρεια Θάλασσα και πιθανώς και στη Βαλτική.

ΚΑΤΑ ΣΥΡΡΟΗΝ ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ

ΙΔΟΥ ΤΟ ΚΑΤΑ ΣΥΡΡΟΗΝ ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ.

Με άλλα λόγια: Ο αγύριστος οικονομικός και γεωγραφικός ΑΦΑΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ.
Καμαρώστε τα μεγαλύτερα εγκλήματα όλων των εποχών!
- Ορίστε η μεγαλύτερη προδοσία και το μεγαλύτερο ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ στην ιστορία του έθνους μας! ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΟΠΑΠ, ΔΕΠΑ, ΟΣΕ, ΕΛΠΕ, ΕΛΒΟ, ΕΑΣ, Αεροδρόμια, λιμανια κ.τ.λ. (και Νησιά με ΑΟΖ βέβαια)
- Οι καλύτερες επιχειρήσεις σε όλα τα Βαλκάνια και απ’ τις καλύτερες στην Ευρώπη με εκατομμύρια ευρώ έσοδα κάθε μήνα (αν τις διαχειριζόντουσαν σωστά οι δοσίλογοι πολιτικοί…)
- Οι πιό πολλές έχουν ήδη ξεπουληθεί και κάποιες απ’ αυτές είναι στο πρόγραμμα (λόγω μνημονίων) να ξεπουληθούν το 2014 σε ξένους ιδιώτες (κυρίως σε Γερμανούς, Καναδούς, Αμερικάνους,Τούρκους και Αραβες):

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ

ΟΤΕ (τηλεποικινωνίες).
ΔΕΗ (ρεύμα).
ΕΥΔΑΠ (νερό).
ΔΕΠΑ & ΔΕΣΦΑ (Φυσικό αέριο).
ΕΛΠΕ (Ελληνικά πετρέλαια).
ΟΣΕ – ΤΡΑΙΝΟΣΕ (τρένα – σιδηροδρομικές γραμμές).
ΕΛΤΑ (Ελληνικα Ταχυδρομεία).
TT (Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο).
ΕΥΑΘ (Ύδρευση και Αποχετευση Θεσσαλονίκης).
ΕΛΒΟ (Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων).
ΔΩΔΩΝΗ (γαλακτοβιομηχανία).
ΟΠΑΠ (ΠΑΜΕ ΣΤΟΙΧΗΜΑ, ΛΟΤΤΟ, ΚΙΝΟ, Τζόκερ, Extra 5, ΠΡΟΠΟ, ΠΡΟΤΟ, SUPER 3 κ.τ.λ).
Λαχεία (λαικά, κρατικά κ.τ.λ).
ΟΔΙΕ (Οργανισμός Διεξαγωγής Ιπποδρομιών Ελλάδος).
ΕΒΖ (Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης).
ΕΛΒΙΖ (Ελληνικη Βιομηχανία Ζωοτροφών).
ELFE (Ελληνικά Λιπάσματα & Χημικά προιόντα ΑΒΕΕ), πρωην Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων.
ΣΕΚΑΠ (Συνεταιριστική Ελληνική Καπνοβιομηχανία).
ΕΑΣ ή ΕΒΟ (Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα ή Ελληνική Βιομηχανία Όπλων), πρώην ΠΥΡΚΑΛ.
ΕΑΒ (Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία)
Ηλεκτρομηχανική.
ΒΙΟ.ΜΕ. – Βιομηχανική Μεταλλευτική (Μεταλλεία-Ορυχεία χρυσού, σιδήρου, χαλκού, νικέλιου, λιγνίτη, βωξίτη, χρωμίτη, αμίαντου, μπεντονίτη, θείου, ελαφρόπετρας, κ.τ.λ., Λατομεία μαρμάρου, και επισης εξορύξεις υδρογονανθράκων).
ΕΜΕ – Ελληνική Μεταλλουργική (αλουμίνιο, χάλυβας κ.τ.λ). Οπως η Λαρκο, η ΧΑΛΥΨ, η Βιομηχανία Ηπείρου κ.τ.λ.
Χρυσορυχεία (Χαλκιδικής, Καβάλας, Θράκης κ.τ.λ).
Ελληνικές Αλυκές Α.Ε. (παραγωγή αλατιού)
Ναυπηγοεπισκευαστική Βιομηχανία.ΕΝΑΕ – Ελληνικά Ναυπηγεία (Σκαραμαγκά, Ελευσίνας, Περάματος, Χαλκίδας, Σαλαμίνας, Σύρου, Νάξου κ.τ.λ).
Τηλεπικοινωνιακός ελληνικός δορυφόρος Hellas SAT.
Διόδια.
ΕΛΛΗΝΙΚΟ Α.Ε. Αεροδρόμια (Αθήνας Ελ.Βενιζέλος, Θεσ/νίκης, Κως, Κέρκυρας, Χανιά, Ρόδου, Μύκονος, Σαντορίνης, Μυτηλίνης κ.τ.λ).
Ολυμπιακή Αεροπορία.
Οικόπεδα Ελληνικου Δημοσιου (εσωτερικού και εξωτερικού).
Τράπεζες (μετα την πωληση της Αγροτικής Τράπεζας καμιά τράπεζα δεν ανήκει πλεον στο κρατος).
Χιονοδρομικά κέντρα (Καιμακτσαλάν-Βόρας, Παρνασσού κ.τ.λ).
Λιμάνια (Πειραιά, Θεσ/νίκης, Αλεξ/πολης, Καβάλας, Ηγουμενίτσας, Βόλου, Πάτρας, Ηρακλείου, Ελευσίνας, Λαυρίου, Ραφήνας κ.τ.λ).Μαρίνες της Σάμου, Λέσβου, Καλαμάτας, Λευκάδας, Κέρκυρας, Μυτηλίνης, Πειραιά (Ζέας), Αθήνας (Βουλιαγμένης και Φλοίσβου) κ.τ.λ.,
Ολα αυτά, κύριοι, είχαν κάθε μήνα εκατομύρια έσοδα στα ταμεία του κράτους, άσχετα αν τα κάναν ζημιογονα και τα καταχρεώσαν οι πολιτικοί (με κακοδιαχείρηση) για να τα ξεπουλήσουν στα αφεντικά τους.

ΝΗΣΙΑ

Στο πρόγραμμα προς πώληση είναι τα εξής νησιά:
Το σύμπλεγμα Εχινάδες νήσοι (απέναντι από τον Αστακό) και το γνωστό λιμάνι στο Πλατυγιάλι.
Ο Αγιος Αθανάσιος στην Ιτέα για 1,9 εκατομμυρια.
Το Μόδι στον Κορινθιακό για 1,5 εκατ.
Η Καρδιώτισσα Σικίνου για 8 εκατ.
Τμήμα του Αγίου Θωμά στον Αργοσαρωνικό για 15 εκατ.
Το Δουλίχιο, με 4.000 ελαιόδεντρα και θέα στο Ιόνιο για 50 εκατ.
Το Ομφορι στο Ιόνιο για 62 εκατ.
Η Γαία για 4,6 εκατ.
Η νησίδα Πάτροκλος (κοντά στην Αττική) με αστικες υποδομες, ελαιόδεντρα και πεύκα για 186 εκατ.
Το Μόδι (του δήμου Ιθάκης) 550 στρεμμάτων για 2 εκατ.
Η νήσος Πεταλάς (δήμος Κεφαλονιάς) για 30 εκατ.
- Ηδη στα διεθνή δικαστήρια οι Τούρκοι διεκδικούν (εκτός απο τις ελληνικες μαρίνες που ήδη τις εχουν αγορασει) νησιά και νησίδες: Ήμια, Φαρμακονήσι, Αγαθονήσι, Γαιδουρονήσι, Φούρνοι, Αρκοί, Σύρνα (νησίδες), Οινούσσες, Γαύδος, Λεβιθα, Γυαλί, Καλόλιμνος (βόρεια της Καλύμνου), Καστελόριζο, Κύπρος ακόμα και την Θράκη… - Ήδη οι πανεμορφες ελληνικες νησίδες Τοκμάκια ανατολικά της Λέσβου ξεπωλούνται σε Τουρκους για 5 εκατομμυρια.
- Η νήσος Οξυά ξεπουληθηκε στον Εμίρη του Καταρ για 5 εκατ.
- H Κασιώπη στη Κερκυρα (489 στρέμματα) επισης ξεπουλήθηκε.
- Το σπαλαθρονήσι στην Χαλκιδική επισης πωλείται.
Η κυβέρνηση σιωπά και τα ΜΜΕ δεν τολμούν να τα αναφέρουν στον κόσμο. Και φυσικά αυτά τα εκατομμύρια θα τα φάνε οι πολιτικοί μας με τους δανειστές…

ΥΣ. Με το 3ο μνημόνιο να υπενθυμήσουμε οτι όλες οι ΔΕΚΟ (που αναφέραμε στην αρχη) θα πωληθούν στο 100%. Δηλαδή καταργείται η ελάχιστη συμμετοχή που είχε το δημόσιο…

ΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΒΙΑΣΥΝΗ ΑΡΠΑΓΗΣ ΤΟΣΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΩΝ ΜΕΣΩΝ, ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΕΦΤΑ ΕΣΤΩ ΓΙΑ ΤΑ ΕΞΟΔΑ ΤΩΝ ΕΠΟΜΕΝΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ; (ΑΝ ΑΦΕΘΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΟΤΕ…)
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ, ΟΤΙ ΓΗ ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΤΩΡΑ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΣΕ ΞΕΝΑ ΧΕΡΙΑ ΧΩΡΙΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΛΗΞΕΩΣ...
ΠΩΣ ΘΑ ΞΑΝΑΓΟΡΑΣΤΕΙ; ΜΕ ΤΙ ΛΕΦΤΑ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΙΟΥ ΤΗΝ ΣΥΓΚΑΤΑΘΕΣΗ;
ΜΟΝΟ ΜΕ ΠΟΛΕΜΟ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΞΑΝΑΓΙΝΕΙ ΕΔΑΦΟΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ. ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΒΕΒΑΙΑ ΜΕ ΤΗ ΘΥΣΙΑ ΕΚΑΤΟΝΤΑΠΛΑΣΙΟΥ ΠΟΣΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ.
ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΕΜΠΟΔΙΟ Σ' ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΩΤΑΚΟΥΣΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ, ΜΕ ΤΙ ΔΥΝΑΜΗ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ; ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΟΙ ΟΘΩΜΑΝΟΙ ΜΑΣ ΑΦΙΣΑΝ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ. ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΣΕ 400 ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΘΗΚΑΜΕ. ΑΛΛΑ Η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΔΕΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΟΣΟ ΕΛΕΟΣ...
Η ΣΕΙΡΑ ΤΩΝ ΑΝΑΜΜΕΝΩΝ ΚΕΡΙΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΥΛΗΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΛΙΓΟΣΤΕΥΕΙ ΡΑΓΔΑΙΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ. ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ, (ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΧΑΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟ ΠΟΛΕΜΟ), ΣΕ ΜΙΑ - ΔΥΟ ΓΕΝΙΕΣ, ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ, ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΑΔΟΞΗ ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ... ΣΑΝ ΕΝΑΣ ΚΑΠΝΟΣ ΣΒΙΣΜΕΝΩΝ ΚΕΡΙΩΝ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΝ ΔΙΑΛΥΣΕΙ ΕΝΑΣ ΑΝΕΜΟΣ ΕΝΟΣ ΠΕΛΑΓΟΥ ΠΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ΤΟ ΛΕΓΑΝΕ "ΑΙΓΑΙΟ".

1. ΑΠΑΤΗΘΗΚΑΜΕ. (ΜΕ ΚΑΤΙ ΑΡΓΥΡΙΑ, ΜΑΣ ΠΗΡΑΝ ΤΑ ΜΥΑΛΑ)
2. ΠΑΧΥΝΑΜΕ. (ΝΕΚΡΩΘΗΚΑΝ Τ' ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΤΙΚΑ)
3. ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΜΑΣ ΜΑΣΤΟΥΡΩΝΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΜΕ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ: "ΝΑ ΜΑΣ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΤΕ, ΥΠΟΜΟΝΗ, ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΤΕ, ΔΕΝ ΘΑ ΧΤΥΠΗΣΕΙ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΠΟΡΤΑ Ο ΧΑΣΑΠΗΣ ΜΕ ΤΗ ΧΑΤΖΑΡΑ..."

Και όμως έρχεται για τα αμύθητα πλούτη της ποιό όμορφης χώρας. Και δεν θα σε λυπηθεί γιατί φθονεί εσένα και τα παιδιά σου μέχρι θανάτου...