Το πρωί της Πέμπτης 18 Μαΐου 1972

Το πρωί της Πέμπτης 18 Μαΐου 1972 , στα δυτικά του δρόμου από το Μαρκόπουλο προς τα Καλύβια Αττικής η σκαπάνη συνάντησε τη δεξιά πλευρά ενός μαρμάρινου κούρου μαζί με ένα θαυμάσιο άγαλμα κόρης από ζωγραφισμένο μάρμαρο, που ήταν θαμμένα σε έναν πρόχειρο αρχαίο λάκκο διαστάσεων 0,9x1,95 μ. . Η κόρη Φρασίκλεια, που, όπως πληροφορεί το βάθρο της, «θα καλείται για πάντα κόρη, αφού οι θεοί αντί για γάμο της όρισαν αυτό το όνομα», είχε τοποθετηθεί στην αγκαλιά του ανώνυμου κούρου, που οι περίοικοι ονόμασαν «αδελφό της», όταν τα είδαν να βγαίνουν ζωντανά από το χώμα.(σήμερα εκτίθενται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο)
 
Τα μαρμάρινα αδέλφια του Μυρρινούντα είχαν σωθεί ασφαλή μέσα στο χώμα από την των βαρβάρων-Περσών λαίλαπα του 480-479 προΧ....είχαν ταφεί εκεί από τους προγόνους μας για προστασία και για να θυμούνται οι μεταγενέστεροι Έλληνες ποιά είναι τα Ιερά και τα Όσια μας, δεν βγήκαν ξανά στο φως μετά την εκδίωξη των ανάδερφων-βάρβαρων , ίσως δεν έζησε κανείς απ' όσους γνώριζαν το μυστικό.
 
*(*Καλύτερα ίσως γιατί θα βεβηλώνονταν αίσχιστα κατόπιν από την βαρβαρική-χριστιανική λαίλαπα , θα ασβεστοποιούνταν για να ασπρίζονταν με ασβέστη οι "μαύρες" και θεμελιωμένες με τελετές θυσίας Ελλήνων, εκκλησίες τους!!!)