Oμως μὲ τὴν ἡδονὴ τοῦ φαγητοῦ εἶναι ἀνάγκη νὰ δοκιμαζόμαστε κάθε ἡμέρα

Oμως μὲ τὴν ἡδονὴ τοῦ φαγητοῦ εἶναι ἀνάγκη νὰ δοκιμαζόμαστε κάθε ἡμέρα καὶ σὲ πολλὲς περιπτώσεις δυὸ φορὲς τὴν ἡμέρα. Δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ ζήση ἀλλιῶς ὁ ἄνθρωπος. ῾Eπομένως ὅσο περισσότερο δοκιμαζόμαστε ἀπὸ τὴν ἡδονὴ τοῦ φαγητοῦ, τόσο περισσότεροι εἶναι οἱ κίνδυνοι ἀπ’ ἐδῶ. Kαὶ δὲν εἶναι ἕνας καὶ μοναδικὸς κίνδυνος ἁμαρτήματος κάθε μέρα ἡ προσφορὰ τροφῆς, ἀλλὰ περισσότεροι κίνδυνοι. Γιατὶ καὶ ἐκεῖνος ποὺ τρώει περισσότερο ἀπ’ ὅσο χρειάζεται ἁμαρτάνει καὶ αὐτὸς ποὺ βιάζεται στὸ φαΐ του ὄχι λιγώτερο, καὶ αὐτὸς ποὺ μολύνεται τρώγοντας περισσότερο ἀπ’ ὅ,τι τοῦ χρειάζεται καὶ αὐτὸς ποὺ προτιμᾶ τὰ τερπνὰ φαγητὰ ἀπὸ τὰ ὑγιεινότερα καὶ αὐτὸς ποὺ δὲν μοιράζει ἴσες μερίδες στοὺς συντρώγοντες. Eἶναι καὶ μιὰ ἄλλη ἁμαρτία γύρω ἀπὸ τὴν τροφή, ὅταν τὴν προσφέρουμε σὲ καιρὸ μὴ κατάλληλο καὶ ἐνῶ πρέπει νὰ κάνουμε κάτι ἄλλο, τρῶμε. A᾽ φοῦ ὑπάρχουν τέτοιες και τόσες ἁμαρτίες γύρω ἀπὸ τὴν τροφή, πρέπει νὰ καθαριστοῦμε ἀπ’ ὅλες αὐτὲς καὶ νὰ μὴ εἶναι ἔνοχος καμμιᾶς αὐτὸς ποὺ σκοπεύει νὰ εἶναι σώφρων στὸ μέλλον. Kαθαρίζεται κανεὶς καὶ γίνεται ἀναμάρτητος ὅταν συνηθίζει τὸν ἑαυτό του νὰ διαλέγη τὸ φαΐ ὄχι γιὰ νὰ ἡδονίζεται, ἀλλὰ γιὰ νὰ τρέφεται, οὔτε γιὰ νὰ εὐχαριστεῖται χάφτοντας, ἀλλὰ γιὰ νὰ δυναμώνη τὸ σῶμα του. ῾H κατάποση εἶναι πέρασμα τῆς τροφῆς κι’ ὄργανο ἡδονῆς, τὸ ἴδιο καὶ ἡ κοιλιὰ ἡ ὁποία παίζει τὸ ρόλο τῆς ρίζας τῶν φυτῶν. ῞Oπως τὸ φυτὸ τὸ τρέφει ἡ ρίζα παίρνοντας τὴν τροφὴ ἀπὸ τὰ ἔξω, ἔτσι καὶ ἡ κοιλιὰ τρέφει τὸ ζῶο μὲ τὰ φαγητὰ καὶ τὰ ποτὰ ποὺ δέχεται. ῞Oπως λοιπὸν στὰ ζῶα συμβαίνει νὰ τρέφωνται γιὰ νὰ συντηροῦνται καὶ νὰ ζοῦν, καὶ ὄχι χάριν ἡδονῆς, κάτι παρόμοιο εἶναι καὶ γιὰ τὸν ἄνθρωπο ἡ τροφή, μέσο ζωῆς καί φάρμακο. Γι’ αὐτὸ καὶ ἐπιβάλλεται νὰ τρῶμε, γιὰ νὰ ζοῦμε, ὄχι νὰ ἀπολαμβάνουμε ἡδονή.
Mουσωνίου περὶ τροφῆς