Ο θεὸς ποὺ ἐδημιούργησε τὸν ἄνθρωπο, ἔδωκε καὶ τὶς τροφὲς καὶ τὸ ποτὸ γιὰ νὰ διατηρῆται

Ο θεὸς ποὺ ἐδημιούργησε τὸν ἄνθρωπο, ἔδωκε καὶ τὶς τροφὲς καὶ τὸ ποτὸ γιὰ νὰ διατηρῆται καὶ ὄχι χάριν ἡδονῆς, ἀπὸ τὸ ἑξῆς κυρίως μπορεῖ κανεὶς νὰ τὸ ἀντιληφθῆ. ῾H τροφὴ δηλαδὴ ὅταν κατ’ ἐξοχὴν ἐκτελεῖ τὸ ἔργο της, ἤτοι κατὰ τὴν πέψη καὶ τὴν κυκλοφόρησή της, τότε καθόλου δὲν εὐχαριστεῖ τὸν ἄνθρωπο, ἀλλ’ ἁπλῶς τότε τρεφόμαστε ἀπ’ αὐτὴν καὶ δυναμώνουμε· καὶ τότε δὲν αἰσθανόμαστε καμμιὰν ἡδονή, μολονότι ὁ χρόνος αὐτὸς εἶναι πολὺ περισσότερος ἀπὸ ἐκεῖνον κατὰ τὸν ὁποῖον τρῶμε. ῎Eπρεπε λοιπόν, ἂν βεβαίως ὁ θεὸς ἐφεῦρε γιὰ μᾶς τὴν τροφὴ χάριν ἡδονῆς, νὰ εὐχαριστούμεθα ἐμεῖς ἀπ’ αὐτὴν κατ’ αὐτὸν τὸν περισσότερο χρόνο, καὶ ὄχι κατ’ ἐκεῖνον τὸν ἐλάχιστο χρόνο, ποὺ καταπίνουμε. Kαὶ ὅμως χάριν ἐκείνου τοῦ ἐλαχίστου χρόνου, κατὰ τὸν ὁποῖον αἰσθανόμαστε ἡδονή, ἑτοιμάζουμε μύρια φαγητά, διασχίζουμε τὴ θάλασσα ἀπ’ ἄκρη σ’ ἄκρη, στοὺς μαγείρους ἀποδίδουμε περισσότερη σημασία στοὺς γεωργούς, μερικοὶ παραθέτουν δεῖπνα ξοδεύοντας τὴν ἀξία ὁλόκληρου ἀγροῦ· καὶ ὅλ’ αὐτά, ἐνῶ σὲ τίποτε δὲν ὠφελοῦνται τὰ σώματα ἀπὸ τὴν πολυτέλεια τῶν φαγητῶν. ῞Oλως τὸ ἀντίθετο: ὅσοι χρησιμοποιοῦν τὶς πιὸ εὔωνες καὶ λιτὲς τροφές, αὐτοὶ εἶναι πάρα πολὺ δυνατοί. ῾Ως ἐπὶ τὸ πλεῖστον βλέπει κανεὶς πὼς οἱ δοῦλοι εἶναι πιὸ ρωμαλέοι ἀπ’ τοὺς κυρίους των κι’ οἱ χωρικοὶ ἀπ’ τοὺς ἀστοὺς κι’ οἱ πτωχοὶ ἀπὸ τοὺς πλουσίους καὶ ἐπίσης βλέπει κανεὶς αὐτοὺς ὅλους νὰ μποροῦν νὰ κοπιάζουν πιὸ πολὺ καὶ νὰ κουράζωνται πιὸ λίγο στὶς δουλειές τους καὶ νὰ ἀρρωσταίνουν σπανιώτερα.
Mουσωνίου περὶ τροφῆς