Ένα από τα πιο φαντασμαγορικά και τρομακτικά φαινόμενα της φύσης

Ένα από τα πιο φαντασμαγορικά και τρομακτικά φαινόμενα της φύσης δεν είναι άλλο από τον κεραυνό (αστραπή και βροντή). Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι η δύναμη και η κατά βούληση δημιουργία του αποτελούσαν όπλο και σύμβολο όχι απλά κάποιου θεού αλλά του αρχηγού των θεών, του θεού των θεών. Αυτό είναι κάτι που συναντά κανείς σε κάθε πολιτισμό και σε κάθε μυθολογία.Στη δική μας μυθολογία αυτός δεν είναι άλλος από τον πατέρα των θεών Δία. Ο κεραυνός σαν σκήπτρο εξουσίας στα χέρια του και όπλο που χρησιμοποίησε για να εξουδετερώσει πολυάριθμους εχθρούς, είναι δώρο των Κυκλώπων. Οι Κύκλωπες χάρισαν αυτό το υπέρτατο όπλο στο Δία ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για την απελευθέρωση τους από τα Τάρταρα και για να μπορέσει εκείνος να πολεμήσει με επιτυχία τους Τιτάνες που τους είχαν φυλακίσει.

Και πράγματι είναι τόσο τρομακτικός για τα ανθρώπινα δεδομένα ένας κεραυνος. Ένας κεραυνος είναι η ταχύτατη κίνηση ηλεκτρικών φορτίων μεταξύ ενός σύννεφου και της γης ή ακόμα και μεταξύ δυο σύννεφων. Σήμερα με τη βοήθεια της επιστήμης γνωρίζουμε ότι κατά τη διάρκεια ενός κεραυνού μεταφέρεται ρεύμα με μέση τιμή έως και 100 kilo amperes (kA). Η τάση εξαρτάται από το μήκος του κεραυνού και για ένα κεραυνό 300 μέτρων η τιμή της είναι 1 giga volt, 1 δισεκατομμύριο βολτ. Συνολική ισχύς της τάξεως των 100 terawatts.

Αυτή η στιγμιαία ροή φορτίου έχει ως αποτέλεσμα δυο φαινόμενα που τα γνωρίζουμε ως αστραπή και ως βροντή. Το μονοπάτι που ακολουθεί η ροή του ρεύματος έχει θερμοκρασία πολλών χιλιάδων βαθμών κελσίου με πρώτο αποτέλεσμα τη φωτοβολία και τη δημιουργία ενός λαμπερού λευκού φωτός που αντιλαμβανόμαστε ως αστραπή και δεύτερο την υπερβολική θέρμανση του γύρω αέρα της ατμόσφαιρας σε μικρό χρονικό διάστημα που στη συνέχεια δημιουργεί μια έκρηξη της οποίας το ωστικό κύμα αντιλαμβανόμαστε ως βροντή.Η διαδικασία της δημιουργίας κεραυνού δεν είναι απολύτως κατανοητή και δεδομένη αλλα γενικά πιστεύεται πως μάζες υδρατμών καθώς κινούνται κάθετα προς αντίθετες κατευθύνσεις φορτίζονται λόγω συγκρούσεων και τα θετικά φορτισμένα σωματίδια καταλήγουν να βρίσκονται πάνω από τα αρνητικά. Αλλά και το έδαφος αποκτά μια πολικότητα με τα θετικά φορτία στην επιφάνεια και τα αρνητικά στο εσωτερικό. Στη συνέχεια το πεδίο που έχει δημιουργηθεί στον ουρανό προκαλεί σταδιακό ιονισμό του αέρα προς διάφορες κατευθύνσεις έως μια από αυτές τις γραμμές συναντήσει το κατάλληλο σημείο στη γη για να κλείσει τον κύκλο και να διοχετευθεί ολόκληρο το φορτίο. Λόγω των πολλών αυτών γραμμών αποκτά ο κεραυνός ή μάλλον η ορατή αστραπή το χαρακτηριστικό σχήμα της. Πέρα από την κύρια γραμμή εκφόρτισης και όλα τα υπόλοιπα συσσωρευμένα φορτία που ακολούθησαν άλλες διαδρομές διαπερνούν την κύρια γραμμή με αποτέλεσμα κάτι που μοιάζει με πολλαπλούς κεραυνούς. Όλα αυτά συμβαίνουν σε χιλιοστά του δευτερολέπτου.
 
Σήμερα η επιστήμη έχοντας αναπτύξει τεχνολογίες όπως αυτή του Laser δίνει τη δυνατότητα αν όχι να δαμάσει το τρομακτικό και φαντασμαγορικό αυτό φαινόμενο αλλά τουλάχιστον να το δημιουργήσει κατά βούληση. Είναι δυνατό με την εστίαση ενός υπεριώδους Laser σε σημείο κοντά σε σύννεφο να δημιουργηθεί ένας αρχικός ιονισμός της ατμόσφαιρας ξεκινώντας έτσι την αλυσίδα πράξεων που οδηγεί στον κεραυνό. Η δύναμη φανταστικών θεών είναι φανταστικά μεγάλη αλλά και η δύναμη της πραγματικής τεχνολογίας και ανθρώπου είναι πραγματικά φανταστική.Ο ήχος της βροντής βέβαια ταξιδεύει σε πολύ μικρότερη ταχύτητα από την ταχύτητα της εικόνας της αστραπής μιας και έχουμε να κάνουμε στη πρώτη περίπτωση με την ταχύτητα του ήχου (344 m/s) ενώ στη δεύτερη με αυτή του φωτός (3×108 m/s). Έτσι ένα καλό κόλπο για να μπορεί κάποιος να υπολογίζει πόσο μακριά πέφτει ο κεραυνός από το σημείο που βρίσκεται είναι να μετρήσει τον αριθμό δευτερολέπτων που μεσολαβούν μεταξύ αστραπής και βροντής. Το νούμερο εάν διαιρεθεί με τον αριθμό 3 θα δώσει τον αριθμό των χιλιομέτρων της απόστασης.
 
Και μην ξεχνάτε σε περιπτώσεις κεραυνών μακριά από σωληνώσεις, ανοιχτές περιοχές και δέντρα. Μείνετε σε αμάξι εάν δεν υπάρχει άλλος τόπος προστασίας αφού το ρεύμα θα κινηθεί γύρω σας στην μεταλλική επιφάνεια και δε θα σας επηρεάσει και χρησιμοποιείτε ασύρματες τηλεφωνικές συσκευές αν χρειαστεί να έρθετε σε επικοινωνία.

ΤΡΙΣΚΕΛΙΟΝ – ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ “KOBUDO”

Οι Ιαπωνικές πολεμικές τέχνες οι οποίες ομολογουμένως έχουν κυριαρχήσει παγκοσμίως, στήριξαν την επιτυχία τους αυτή σε 2 κατευθύνσεις:

1. Την αθλητική

2. Την οπλομαχία

Όσον αφορά την πρώτη, την αθλητική, είναι γεγονός ότι αυτό έγινε καθαρά για εμπορικούς λόγους ώστε να εξαπλωθεί η Ιαπωνική κουλτούρα και οι μαχητικές τέχνες στην δύση, καθώς ποτέ δεν υπήρχε αθλητικό μέρος στις ασιατικές πολεμικές τέχνες.

Το λεγόμενο “randori” των μαχητικών τεχνών, το οποίο ήταν η πρακτική εξάσκηση των μαχητών στους χώρους εκπαίδευσης, ήταν μια ασφαλή πρακτική με κανονισμούς η οποία επέτρεπε στους μαχητές να εφαρμόζουν ένα μεγάλο μέρος των πολεμικών τους ασκήσεων με τέτοιο τρόπο ώστε να μην έχουν θανάτους και τραυματισμούς στα πεδία ασκήσεων!

Έτσι, οι Ιάπωνες κατόπιν σχεδιασμού εξάπλωσης και προώθησης των μαχητικών τους τεχνών, δημιούργησαν το αθλητικό καράτε, το αθλητικό ζίου ζίτσου, τα ένοπλα αθλήματα μονομαχίας, όπως το kendo κ.α.

Όμως οι γνήσιες πολεμικές τέχνες στην ιαπωνία περιελάμβαναν τεχνικές καράτε ώστε να προετοιμάσουν τον σπουδαστή για την ένοπλη μάχη, τεχνικές ζίου ζίτσου, δηλαδή μάχης σώμα με σώμα και στην πορεία όταν γίνονταν έμπειρος σε αυτά τα στυλ ο μαθητής, εισερχόταν στην εκπαίδευση με τα όπλα.

Η διαδικασία αυτή, υπάρχει ακόμα και σήμερα σε κάποια παραδοσιακά στυλ κυρίως ιαπωνικά αλλά και γενικότερα ασιατικά. Αυτή η μέθοδος με την συγκεκριμένη σειρα, θεωρείται σωστή και κάπως έτσι τηρούνταν και στην αρχαία ελλάδα όσον αφορά την εκπαίδευση των μαχητών.

          Οι έλληνες ήταν οι πρώτοι και μοναδικοί παγκοσμίως όπου το αντίστοιχο “randori” τους, το έκαναν αθλητισμό!

Με τελετουργικά, διαδικασίες, κανονισμούς, αγωνιστικούς χώρους, διαιτησία και βράβευση των νικητών. Αυτό συνόδευε τους Έλληνες σε κάθε τους δραστηριότητα, οι αθλητικοί αγώνες, οι οποίοι ήταν αγώνες σε φυσικό σωματικό επίπεδο, ώστε να αναδειχθούν οι ικανότεροι. Αντίστοιχα υπήρχαν αγώνες για το συναισθηματικό επίπεδο (μουσική, ποίηση, τέχνες κτλ) ώστε να αναδειχθούν οι άριστοι σε αυτό το επίπεδο. Τέλος υπήρχαν αγώνες σε επίπεδο νοητικό και διανοητικό, όπως στις επιστήμες για να αναδειχθούν οι άριστοι και σε αυτό το επίπεδο. Έτσι αναδεικνύονταν οι ηγέτες των Ελλήνων, βεβαίως προ «δημοκρατικών» διαδικασιών.  

Αυτή είναι η διαδικασία που επιβάλει η ίδια η φύσις ώστε να δημιουργηθεί η «αριστοκρατία», δηλαδή οι αποδεδειγμένα άριστοι μέσω αγώνων και όχι οι εκλεγμένοι από ψηφοφορίες οι οποίες συνοδεύονται από διαφημιστικές καμπάνιες, σπαταλώντας τεράστια ποσά, τα οποία ποιος ο λόγος να δαπανούνται εάν είναι να μην τα πάρουν με τόκο πίσω…

Ξεφύγαμε όμως από το θέμα.

Το αθλητικό ιδεώδες, όπως το όρισαν οι αρχαίοι Έλληνες δεν έχει καμία σχέση με το σημερινό κατάντημα των Ολυμπιακών παιχνιδιών και αθλητισμού. Ο αθλητισμός στην αρχαία Ελλάδα είναι καθαρά προϊόν πολιτισμού αλλά και μέτρο ανάδειξης καθώς και μέτρο επιβίωσης του πολιτισμού και της Ελληνικής κουλτούρας.

Το 2^ο μέρος που αναφέραμε στην αρχή, είναι η οπλομαχία.

Είναι γεγονός ότι στον αρχαίο κόσμο η οπλομαχία έχει συγκεκριμένες αρχές, τεχνικές και τακτικές που είναι κοινές παγκοσμίως. Η πρωτοτυπία όμως των αρχαίων Ελλήνων πάνω σε αυτό το μέρος σαφέστατα, είναι η φάλαγγα!

Σκοπός δεν είναι να κάνω στρατηγική ανάλυση, καθώς δεν είμαι ο αρμόδιος για κάτι τέτοιο, αλλά σίγουρα πρώτοι οι Έλληνες εφάρμοσαν φάλαγγα και αργότερα υιοθέτησαν την τακτική αυτή και άλλοι λαοί.

Για να επανέλθουμε όμως στους Ιάπωνες. Στις πολεμικές τους τέχνες είχαν συγκεκριμένη μεθοδολογία, όσον αφορά την ένοπλη μάχη. Αυτό που θέλω να αναλύσω είναι το εξής:

Στις μαχητικές τέχνες τους πλέον σήμερα οι Ιάπωνες, την ένοπλη μάχη την ορίζουν μέσω του “kobudo” όπου ουσιαστικά είναι τα παραδοσιακά όπλα της νήσου της Okinawa. Βεβαίως στην πορεία εισήλθαν και τα παραδοσιακά όπλα της ιαπωνίας όπως το σπαθί, η λόγχη κτλ και αυτά μέσα στο kobudo, το οποίο αποτελεί μέρος της συνολικής εκπαίδευσης στα ιαπωνικά στυλ: καράτε, ζιου ζίτσου και οπλομαχία.

Το σύμβολο το οποίο χρησιμοποιούν παραδοσιακά για την ένοπλη εκπαίδευση οι Ιάπωνες είναι το λεγόμενο “mitsu domoe” και απεικονίζετε ως εξής

 

Εδώ αναγνωρίζουμε ξεκάθαρα το αρχαίο ελληνικό σύμβολο, το λεγόμενο τρισκέλιον.

 

Το τρισκέλιον ή τρισκελής είναι αρχέγονο ελληνικό σύμβολο, το οποίο μετά το 300 π.Χ. συναντάται σε πολλά μέρη του κόσμου ως σύμβολο, κυρίως πολεμικό.

Το τρισκέλιον πηγάζει από το τετρασκέλιον, το οποίο είναι ηλιακό σύμβολο και είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την λατρεία του Απόλλωνος.

Απεικονίζει 3 σκέλη συνδεδεμένα στο ύψος του γοφού, σε κίνηση. Η κίνηση δηλώνει ζωή, επιβίωση, μάχη. Τα πάντα ρει έλεγε ο Ηράκλειτος, η ακινησία είναι θάνατος.

Το ίδιο και η τετρασκελίς  (αγκιλωτός σταυρός) και μάλιστα και τα 2 υπάρχουν και απεικονίζονται κι όλας σε δεξιόστροφα και αριστερόστροφα (θηλυκά και αρσενικά), σύμβολα που έχουν αντίστοιχες ερμηνείες στις τέχνες, στις επιστήμες, στην αστρονομία, στις θρησκείες κ.α. και ουσιαστικά επιβεβαιώνουν το ρητό του ηράκλειτου περί αρμονίας των αντιθέτων, λέγοντας ότι τα πάντα στην φύση είναι εναλλαγή και όχι σταθερότητα.

Το σύμβολο αυτό υιοθέτησαν η φατρία των αλκμαιωνιδών δηλώνοντας μια αμφίδρομη σχέση του θεού απόλλωνος με την φατρία.

Η ανάλυση γύρω από τα σύμβολα τρισκελής και τετρασκελής μπορεί να γίνει απίστευτα εκτεταμένη, καθώς μέσα στην ανάλυση αυτή εμπεριέχεται η δημιουργία του σύμπαντος και η διατήρηση του.

Η ουσία είναι πως η τρισκελίς ως σύμβολο που κληρονομήθηκε σε εμάς από τους ιερούς μας προγόνους, είναι ένα σύμβολο το οποίο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τα εξής:

Κίνηση

Ταχύτητα

Γενναιότητα

Ανδρεία

Νίκη

Αστρονομία

Λατρεία

Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο πολλοί πολεμιστές έβαζαν αυτό το σύμβολο στις ασπίδες τους.

Όλα τα παραπάνω στοιχεία που συνθέτουν τον αποσυμβολισμό της τρισκελίς έχουν σχέση με την μάχη και την επιβίωση.

Παρόμοιες ερμηνείες δίνουν και οι ασιάτες για το σύμβολο αυτό.

Μέσα στην οργάνωση ταεπτ – tagma, δημιουργείται η ειδική επιτροπή «τρισκέλιον», η οποία ασχολείται με την αρχαία ελληνική οπλομαχία, το Ελληνικό “kobudo”.

Σκοπός είναι η καλλιέργεια των αρχαιοελληνικών όπλων

Με κύρια:

1. την σπαρτιατική ξυήλη
2. την Ασπίδα (όπλο)
3. το Δόρυ

για την σωστή χρήση αυτών των όπλων τόσο μεμονωμένα όσο και συνδυαστικά, καθώς και η σωστή λειτουργία του ασκούμενου μέσα στην φάλαγγα, θα αποτελούν την βασική εκπαίδευση για την οποία θα λαμβάνει πιστοποίηση και ως άτομο και ως ομάδα – άγημα.

Απώτερος σκοπός του φορέα θα είναι να ενώσει κάτω απ την σκέπη του όλα τα αρχαιοελληνικά αγήματα ανά τον κόσμο, και να εξασφαλίζει μια κοινή νοοτροπία, τεχνική αλλά και φιλοσοφική τουλάχιστον στις βασικές αρχές.

Η εκπαίδευση για την πιστοποίηση, τα τεστ και οι εξετάσεις που θα θεσπιστούν από τον φορέα θα πρέπει να είναι σωστά δομημένα με βάση τις αρχές της οπλομαχίας, λαμβάνοντας και τα σημερινά κριτήρια και θα γίνονται εντός του ελλαδικού χώρου.

Η επιτροπή «τρισκέλιον» εκπροσωπεί επίσημα το αντικείμενο αυτό, δηλαδή της αρχαίας ελληνικής οπλομαχίας, δημιουργώντας σχολές μαθητείας, σχολές εκπαιδευτών, σεμινάρια και διαλέξεις και σκοπό έχει να συνεργαστεί με διεθνείς και εγχώριους οργανισμούς προς αυτή την κατεύθυνση. Να δημιουργήσει και να προωθήσει δηλαδή το ελληνικό “kobudo”. Θα πρέπει η παγκόσμια κοινότητα των μαχητικών τεχνών, να μάθει  ότι υπάρχει και η αντίστοιχη ελληνική οπλομαχία και μάλιστα να την αναγνωρίσει σαν στυλ. Προς αυτή την κατεύθυνση υπάρχουν οι άνθρωποι οι οποίοι μπορούν να βοηθήσουν.

Ως έμβλημα του φορέα είναι το εξής:

  

- Νεκτάριος Λυκιαρδόπουλος -

ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΜΑΝΤΕΙΑ

Χριστιανική αντιμετώπιση (γεμάτη αγάπη) είχε και το Τροφώνιο μαντείο, καθώς χρειάστηκαν δύο εκκλησίες για να «καλύψουν» την «ειδωλολατρική» εμβέλεια του χώρου. Σήμερα θα δούμε μία διώροφη εκκλησία εκεί. Ο πρώτος όροφος που βρίσκεται και στην επιφάνεια είναι ο ναός της Αγίας Σοφίας. Η δεύτερη εκκλησία βρίσκεται στο υπόγειο της πρώτης, δηλαδή μέσα στο σπήλαιο που από το έδαφος μπορούσε να κατέβει ο χρηστηριαζόμενος. Η υπόγεια αυτή εκκλησία είναι της Αγ. Βαρβάρας.

Στο μαντείο του Αχέροντα έχει ιδρυθεί βυζαντινός ναός και χριστιανικό νεκροταφείο, για να μολυνθεί η περιοχή, το οποίο όμως μεταφέρθηκε κατα τις ανασκαφές, ενώ η μονή και η εκκλησία διατηρήθηκαν.

Στο Νεκρομαντείο Ταινάρου, θα δούμε σήμερα τον ναό του Ασωμάτου. Αν παρατηρήσουμε καλύτερα θα δούμε πως είναι χτισμένος με τα οικοδομικά υλικά κάποιου αρχαίου κτίσματος, τα οποία σαφώς προδίδουν την ύπαρξη ιερού αρχαίου, που δεν ήταν άλλος από τον ναό του Ποσειδώνα, όπως μας λένε και οι πηγές.

Η κρήνη της Κασταλίας, στους Δελφούς, είχε μετατραπεί και αυτή σε ένα μικρό εκκλησάκι, που όμως προς έκπληξη των ευσεβών χριστιανών, χρειάστηκε να γκρεμιστεί από την αρχαιολογική σκαπάνη.
Ο παλαιός ναός του Αγ. Ανδρέα προστάτη της Πάτρας, είναι χτισμένος επάνω σε ολόκληρο το μαντείο της Δήμητρας και της θεάς Γης. Το νερό της πηγής στα τότε χρόνια θεωρούνταν αλάθητο στην διάγνωση των νόσων, σήμερα θεωρείται «αγίασμα»
Στο μαντείο Δειραδιώτου Απόλλωνος, είχε και εκεί ο βωμός καλυφθεί με χριστιανική εκκλησία, της οποίας υπάρχουν ερείπια σήμερα.

Στο μαντείο Διδύμων ή αλλιώς Μαντείο των Βραγχιδών, κοντά στη Μίλητο, υπάρχει η χριστιανική εκκλησία στο όνομα του Ιωάννη του Θεολόγου.

Δίπλα στο μαντείο Πτώου Απόλλωνος, έχει χτιστεί η χριστιανική Μονή της Οσίας Πελαγίας.
Και η καταγραφή των εκκλησιών που έχουν χτιστεί επάνω σε μαντεία, αρχαίους ναούς και ιερά δεν τελειώνει.

Στην γενέτειρα πατρίδα του Πυθαγόρα, στην Σάμο και κοντά στο Πυθαγόρειο υπάρχει ένα σπήλαιο που πριν ακόμα από την εποχή του φιλόσοφου λειτουργούσε ως Μαντείοαπό την βαθύτατη αρχαιότητα. Η ιέρεια που χρησμοδοτούσε ταυτίζεται με την Ιεροφίλη των Δελφών. Σήμερα στον χώρο αυτό υπάρχει η εκκλησία Παναγία η Σπηλιανή, η Καληαρμένισσα, ενώ έξω από το σπήλαιο και κολλητά στην είσοδό του υπάρχει μία ακόμα εκκλησία του Αγ. Γεωργίου, λες και υπήρχε ιδιαίτερος λόγος να εξασφαλιστεί με δύο χριστιανικούς ναούς ο «εξαγνισμός» του χώρου.

Τον χώρο του μαντείο Ισμηνίου Απόλλωνος, μολύνει σήμερα το κοιμητήριο του Αγ. Λουκά. Το ίδιο συμβαίνει και στο Μαντείο Αμφικλείας από το παρακείμενο κοιμητήριο

Ο εσωτερικός κόσμος του ανθρώπου αποτελεί μια μικρογραφία του ίδιου του σύμπαντος

Σύμφωνα με τις εσωτερικές παραδόσεις ο εσωτερικός κόσμος του ανθρώπου αποτελεί μια μικρογραφία του ίδιου του σύμπαντος και μέσα σε κάθε άνθρωπο βρίσκονται εκείνες οι πύλες που οδηγούν σε κάθε γωνιά του σύμπαντος. Αυτά τα κανάλια εντός μας, έστω και ασυνείδητα, μας κρατούν σε επαφή με το σύμπαν με τον ίδιο τρόπο που κάθε μικρό λιμάνι επικοινωνεί με τον ωκεανό. Και εδώ θα πρέπει να αναζητήσουμε την πηγή εκείνης της εσωτερικής ανάγκης που μας κάνει να εξερευνούμε το σύμπαν εξωτερικά και εσωτερικά.

Η ανθρωπότητα σήμερα μοιάζει με μικρό παιδί που αρχίζει να αφυπνίζεται μπροστά στη συμπαντική πραγματικότητα. Στέκεται στο κατώφλι του διαστήματος ατενίζοντας την αιώνια αρμονία του και αναζητά να βρει τα βήματα εκείνα που θα την φέρουν οδοιπόρο και ταξιδευτή στο πανάρχαιο μονοπάτι των άστρων, στο μονοπάτι εκείνο που κάποτε την οδήγησε πάνω στη Γη και το οποίο θα την οδηγήσει στο μέλλον πέρα από τη Γη, στην απεραντοσύνη του διαστήματος

Ο πλανήτης ΚΡΟΝΟΣ πήρε το όνομα του από τον θεό Κρόνο, πατέρα του Δία

Ο πλανήτης ΚΡΟΝΟΣ πήρε το όνομα του από τον θεό Κρόνο, πατέρα του Δία. Είναι ίσως ο ομορφότερος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος με πολλούς επιφανειακούς χρωματισμούς και ένα πολύ εκτεταμένο σύστημα δακτυλίων, το οποίο είναι και το χαρακτηριστικό γνώρισμα του πλανήτη αυτού.

Ο γιγάντιος αεριώδης πλανήτης Κρόνος έχει μια πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα ατμόσφαιρα, και όπως ακριβώς συμβαίνει στον Δία, το μεγαλύτερο τμήμα της αποτελείται από υδρογόνο (75%) και ήλιο (25%), ενώ σε στοιχειώδεις ποσότητες απαντώνται νερό, μεθάνιο, αμμωνία, και σκόνης σύστασης ανάλογης αυτών που αποτελούσαν το νεφέλωμα από το οποίο προήλθαν οι εννέα πλανήτες. Ένα άλλο κοινό σημείο των δύο μεγαλύτερων πλανητών είναι οι γνωστές κηλίδες, οι οποίες όμως για την περίπτωση του Κρόνου είναι σημαντικά ασθενέστερες και παρουσιάζουν μεγαλύτερο πάχος κοντά στον σημερινό.

Τα δώρα του λιόδεντρου...

Φως: από την 4η χιλιετία π.Χ. μέχρι και πριν από λίγα χρόνια συστηματικά, αλλά μέχρι και τις μέρες μας σποραδικά χρησιμοποιείται σαν φωτιστική ύλη. Ένα λίτρο ελαιολάδου διαρκεί για καύση μιας λάμπας για τουλάχιστον 200 ώρες, γεγονός που σημαίνει ότι ακόμη και οι μικροί λύχνοι μπορούν να προσφέρουν φως για αρκετή ώρα. Φάρμακο: Από τους αρχαίους χρόνους το λάδι, τα φύλλα, το άνθος ακόμη και ο χυμός και οι στάχτες των ελαιόδεντρων χρησιμοποιήθηκαν για τις φαρμακευτικές τους ιδιότητες. Οι προστατευτικές ιδιότητες που έχει το λάδι για το σώμα έκαναν τους αρχαίους έλληνες αθλητές να το χρησιμοποιούν ως αλοιφή, πρακτική ήδη γνωστή από τους στρατιώτες και τους χωρικούς της αρχαίας Αιγύπτου. 

Κατά το Μεσαίωνα 'λάδι' ήταν ένα όνομα που δινόταν σε όλα τα φάρμακα που ετοιμάζονταν με ελαιόλαδο. Ακόμη και στη σύγχρονη φαρμακολογία το ελαιόλαδο χρησιμοποιείται κυρίως ως διαλυτικό για ιατρικές ουσίες και βέβαια είναι ευρέως διαδεδομένο στη λαϊκή ιατρική. Καλλυντικό: Στην αρχαία Ελλάδα, χρησιμοποιήθηκε ως κύριο καλλυντικό. Το ελαιόλαδο ήταν ένα συστατικό πολλών καλλυντικών προϊόντων τα οποία για πολλούς αιώνες ήταν περιορισμένα στη χρήση ολίγων εκλεκτών. Σήμερα, η χρήση των καλλυντικών λαδιών έχει εξαπλωθεί και χρησιμοποιούνται ακόμη και τα κουκούτσια στην κοσμητική. Λιπαντικό: Σε όλη τη διάρκεια του τελευταίου αιώνα ήταν απαραίτητο λιπαντικό για την ομαλή λειτουργία των πλοίων και των εργοστασιακών μηχανών. Καρύκευμα: Από τους αρχαίους χρόνους το ελαιόλαδο αντιπροσωπεύει το πιο ευρέως χρησιμοποιούμενο και εκτιμημένο καρύκευμα στη Μεσόγειο. 

Τροφή η βρώσιμη ελιά, βασικό συστατικό της μεσογειακής δίαιτας καθώς και το παράγωγό της χρυσό υγρό, όπως το αποκαλούν οι Γάλλοι. Καύσιμη ύλη, το πολύτιμο ξύλο της που καίγεται αργά, αλλά και ο πυρήνας, το υποπροϊόν της σύνθλιψης που καίγεται για πολλές ώρες χωρίς φλόγα παράγοντας διαρκώς θερμότητα. Ξύλο: Το δέντρο της ελιάς έχει πάρα πολύ σκληρό ξύλο, δύσκολο να δουλευτεί αλλά εύκολο να λειανθεί και όλο και περισσότερο χρησιμοποιείται για την κατασκευή χρηστικών αντικειμένων. Πολλά αντικείμενα που περιγράφονται στους μύθους και τους θρύλους των μεσογειακών λαών είναι φτιαγμένα από ξύλο ελιάς: το ρόπαλο του Ηρακλή, το Κρεβάτι του Οδυσσέα και η εικόνα της θεάς Αθηνάς στον Παρθενώνα. (Πηγή, Ταξίδι στην Αρχαία Ελλάδα)

Ειρεσιώνη: Το δέντρο των Ελλήνων!!!

Ειρεσιώνη: Το δέντρο των Ελλήνων!!!

Ο προγονός του χριστουγεννιάτικου δέντρου στην αρχαία Ελλάδα δεν ηταν έλατο, ούτε κυπαρίσσι, αλλά ένα κλαδί ελιάς.

Μπορεί να σας ακούγεται... ξένο, όμως Το συγκεκριμένο κλαδί ονομαζόταν "Ειρεσιώνη" και σχετίζεται με τον Θησέα, την Κρήτη και την αρχαία Αθήνα.

Τα παιδιά έλεγαν τις "καλένδες" με την "Ειρωεσιώνη" στα χέρια

Επίσης, λίγοι γνωρίζουν ότι τα σημερινά χριστουγεννιάτικα κάλαντα σχετίζονται με τον ύμνο που έψαλαν τα παιδιά στην αρχαιότητα κατά τα "Πυανέψια", περιφέροντας την "Ειρεσιώνη".

Η "Ειρεσιώνη" προέρχεται από τη λέξη είρος (έριον=μαλλί). Συμφωνα με πολλές αναφορές σε αρχαία κείμενα, ηταν κλάδος ελιάς η αγριελιάς (κότινος) στολισμένος με γιρλάντες από μαλλί λευκό και κόκκινο και έφερε κρεμασμένα τους πρώτους φθινοπωρινούς καρπούς (σύκα, καρύδια, αμύγδαλα, κάστανα, δημητριακά, εκτός μήλου και αχλαδιού). Έφερε επίσης φιάλες απο λάδι και μέλι.

Η "Ειρεσιώνη" περιφερόταν στους δρόμους των Αθηνών, την έβδομη ημέρα του Πυανεψίωνος μηνός (22 Σεπτεμβρίου – 20 Οκτωβρίου) απο παιδιά "αμφιθαλή", των οποίων δηλαδή και οι δύο γονείς ζούσαν και τα οποία έψαλλαν "τις καλένδες" (κάλαντα) από σπίτι σε σπίτι, παίρνοντας φιλοδώρημά από το νοικοκύρη ή την κυρά.

Όταν τα παιδιά έφθαναν στα δικά τους σπίτια, ιδίως στα αγροτικά, κατά τον Αριστοφάνη, κρεμούσαν την "Ειρεσιώνη" πάνω από την εξώπορτά τους, όπου έμενε μέχρι την ίδια ημέρα του επόμενου έτους, οπότε, αφού τοποθετούσαν την νέα, κατέβαζαν την παλιά και την έκαιγαν. Κατά το τελετουργικό, ένας "αμφιθαλής" νεαρός περιέχυνε την ειρεσιώνη με κρασί από έναν τελετουργικό αμφορέα και την κρεμούσε στην πύλη του ναού του Απόλλωνα.

Τα "Πυανέψια" ή "Πυανόψια" ήταν γιορτή στην αρχαία Αθήνα προς τιμήν του Απόλλωνα με αναίμακτη θυσία καρπών και φρούτων, ενώ κατά την κλασική εποχή, αποτελούσαν μέρος της γιορτής των Θησείων. O Λυκούργος αναφέρει ότι στην Αθήνα η γιορτή ονομαζόταν "Πυανόψια", ενώ οι υπόλοιποι Έλληνες την αποκαλούσαν "Πανόψια", γιατί "φαίνονταν όλοι οι καρποί".

Η ιστορία της γιορτής, σύμφωνα με τη μυθολογία

Σύμφωνα με την παράδοση, το έθιμο καθιερώθηκε από τον Θησέα, όταν ξεκίνησε για την Κρήτη για να σκοτώσει τον Μινώταυρο. Ύστερα, σταμάτησε στην Δήλο, όπου έκανε θυσία στον Απόλλωνα, λέγοντας ότι, σε περίπτωση που κερδίσει την μάχη με τον Μινώταυρο, θα του πρόσφερε στολισμένα κλαδιά ελιάς για να τον ευχαριστήσει. Επιστρέφοντας στην πατρίδα του, ο Θησέας εκπλήρωσε τη υπόσχεσή του καθιερώνοντας τον θεσμό της "Ειρεσιώνης".

Η μετάβαση στο έλατο

Το θεοκρατικό καθεστώς του Βυζαντίου καταδίκασε το έθμιμο ως ειδωλολατρικό και απαγόρευσε την τέλεσή του. Ωστόσο, οι Έλληνες που ταξίδευαν πολύ το μετάδωσαν στους Βόρειους λαούς, οι οποίοι λογω έλλειψης ελαιοδέντρων, στόλιζαν κλαδιά από τα δέντρα που φύονταν στις περιοχές τους, όπως είναι τα έλατα.

Αιώνες αργότερα το ίδιο έθιμο επανεισάχθηκε στην Ελλάδα από τους Βαυαρούς που συνόδεψαν τον Όθωνα στην Ελλάδα, ως δικό τους Χριστουγεννιάτικο έθιμο. Κάπως έτσι, πραγματοποιήθηκε η μετάβαση απο την αρχαία Ελληνική "Ειρεσιώνη της Ελιάς" στο Ελατό της σύγχρονης εποχής, που πρωτοστολίστηκε το 1833 από τον Βασιλιά Όθωνα ως Χριστουγεννιάτικο δέντρο στα ανάκτορα του Ναυπλίου και νίκησε κατά κράτος το... καραβάκι που είχε στο μεταξύ επικρατήσει ως έθιμο που ταίριαζε στην ναυτική Ελλάδα.

Οι Έλληνες, που στην ιστορική μνήμη τους είχαν την "Ειρεσιώνη", υιοθέτησαν πολύ γρήγορα το Χριστουγεννιάτικο δένδρο με το έλατο (κατά τόπους και κυπαρίσσι)

Η δημιουργία του Γαλαξία

Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν αποδώσει τη δημιουργία του Γαλαξία σε μερικές σταγόνες από το γάλα της θεάς Ήρας που χύθηκαν στον ουρανό, όταν εκείνη συνειδητοποίησε ότι την ώρα που κοιμόταν ο Ηρακλής γιος του Δία και της Αλκμήνης, θήλαζε κρυφά από το στήθος της προκειμένου να γίνει αήττητος οταν μεγαλώσει. Και τότε τον έσπρωξε. Ο Ερμής τον είχε φέρει στον Όλυμπο εκτελώντας εντολές του ίδιου του Δία.

Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΚΑΤΑΡΑ

Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΚΑΤΑΡΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ ΕΔΩ ΤΟΝ ΤΟΠΟ, ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΙΚΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ 'Η ΔΗΘΕΝ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΚΟΥΛΤΟΥΡΙΑΡΙΚΗ ,ΠΟΥ ΣΑΝ ΓΑΓΓΡΑΙΝΑ ΕΧΕΙ ΕΙΣΧΩΡΗΣΕΙ ΠΑΝΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΟΛΟ ΤΗΝ ΣΑΠΙΖΕΙ.....ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ Η ΜΕΓΙΣΤΗ ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ,ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΠΑΛΗ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΑ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΕΛΛΗΝ!!!!

Η ΑΡΧΑΙΑ ΨΥΧΗ ΖΕΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΑΘΕΛΗΤΑ ΚΡΥΜΜΕΝΗ-Κ.ΠΑΛΑΜΑΣ

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΑΘΑΝΑΤΟ ΤΟ ΙΔΕΑΤΟ ΤΗΣ ''ΟΜΟΡΦΙΑΣ'' ΟΠΩΣ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΑΝ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ,ΕΙΝΑΙ Η ΤΑΥΤΙΣΗ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΕΚΛΑΜΨΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΦΥΛΕΤΙΚΗΣ ΨΥΧΗΣ....
-Η ΑΡΧΑΙΑ ΨΥΧΗ ΖΕΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΑΘΕΛΗΤΑ ΚΡΥΜΜΕΝΗ-
Κ.ΠΑΛΑΜΑΣ

ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΕΛΑΤΟ ΚΑΙ Ο ΑΡΧΑΙΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΡΟΓΟΝΟΣ ΤΟΥ...

Η ειρεσιώνη (> είρος = έριο = μαλλί) …το αρχαίο ελληνικό δέντρο των γιορτών!

«Eιρεσιώνη σύκα φέρει και πίονας άρτους και μέλι εν κοτύλη και έλαιον αναψήσασθαι και κύλικ’ εύζωρον, ως αν μεθύουσι καθεύδη…» Πλούταρχος (Θησ.22)
«Η ειρεσιώνη σού φέρνει σύκα και αφράτα σταρένια ψωμιά και μέλι στο ποτήρι και λάδι για να ψήσεις και κανάτα ξέχειλη (με κρασί) για να μεθύσεις και να κοιμηθείς…»

Μ’ αυτό το καλεστικό άσμα, ομάδες αγοριών - σε πολλά μέρη της αρχαίας Ελλάδας όπως στη Σάμο και στην Αθήνα - γυρνούσαν από σπίτι σε σπίτι και ενημέρωναν για τη γιορτή του Πύθιου Απόλλωνα κρατώντας στα χέρια τους κλαδιά ελιάς ή δάφνης περιτυλιγμένα με λευκό μαλλί (πεπλεγμένος ερίοις) και στολισμένα με κόκκινες ταινίες – κορδέλες, κάθε είδους καρπούς (ακρόδρυα - παντοδαπούς των εκ γης καρπών) – τα πρωτόλεια των εσοδειών - κρεμασμένους με σπάγκους, μικρές φιάλες – μπουκαλάκια με σύμβολα γονιμότητας δηλ. ελαιόλαδο, κρασί και μέλι.
Πάνω στα κλαδιά αυτά δένονταν, επίσης, τα λεγόμενα διακόνια δηλ. διάφορα αντικείμενα όπως ομοιώματα λύρας, ένα κύπελλο ή ένα κλαδί αμπέλου φτιαγμένα από ζύμη, κρίθινα κουλούρια και γλυκά καθώς και κάθε είδους άλλα ομοιώματα (…Αθηναίοι τω Απόλλωνι την καλουμένην ειρεσιώνην όταν ποιώσι, πλήττοντες λύραν τε και κοτύλην και κλήμα και άλλ’ άττα κυκλοτερή πλασσόμενα πέμματα (πλακούντες, γλυκίσματα) ταύτα καλούσι διακόνια. Τινές δε λέγουσι ζωμόν ποιόν, τινές δε μάζαν)(Σουίδας)

Το ικετευτικό άσμα των μικρών τραγουδιστών συνοδευόταν από έκκληση για κάποιο δώρο. Το κλαδί το ίδιο με τα ποικίλα του εξαρτήματα, ήταν ένα ευανάγνωστο σύμβολο αφθονίας των καρπών και όταν έμπαινε σ’ ένα σπίτι, έφερνε μαζί του ευχές για δύναμη, υγεία, πλούτο και ευλογία.

Αυτά τα κλαδιά (θαλλοί) λέγονταν ειρεσιώνες και τις στόλιζαν, περιφέροντάς τες τα παιδιά τα οποία είχαν και τους δυο γονείς τους εν ζωή (αμφιθαλή) σε γιορτές όπως τα Πυανέψια και τα Θαργήλια.

Κατά τα Πυανέψια > κύαμοι, πύαμοι = κουκιά + έψω (= βράζω) (Πυανεψιών, 15 Οκτωβρίου – 15 Νοεμβρίου, τέταρτος μήνας του αττικού έτους), μετά την περιφορά τους, οι ειρεσιώνες τοποθετούνταν έξω από τη θύρα του ναού του Απόλλωνα (πύθιον – σπήλαιο, ιερό του Πύθιου Απόλλωνα στη Β.Δ. πλευρά της Ακρόπολης) αλλά και έξω από τις θύρες των αθηναϊκών σπιτιών για ένα ολόκληρο χρόνο, έθιμο παλιό για την αποτροπή κάποιου λοιμού, για να ικετεύει για ευλογία αγαθών από τη νέα σπορά ως τη συγκομιδή, να φέρνει κάθε τι καλό αλλά και να διώχνει το κακό όλη τη χρονιά…

Κατά τη διάρκεια της πομπής των Θαργηλίων – Θαργηλίων > θάργηλος = χυλός, ψωμί ή γλυκό από τους καρπούς της πρώτης συγκομιδής, Θεργηλίων > θέρος και ήλιος (Θαργηλιών, 15 Μαΐου – 15 Ιουνίου, ενδέκατος μήνας του αττικού έτους), γιορτές αφιερωμένες στον Ήλιο (γενέθλια του Θεού Απόλλωνα) και στις Ώρες (εποχές) προσφέρονταν στο θεό οι πρώτοι καρποί αλλά και η ειρεσιώνη. Κατά τη διάρκεια της πομπής, με την ειρεσιώνη παρακαλούσαν τον Ήλιο και τις Ώρες για ευνοϊκές κλιματολογικές συνθήκες, καλή σοδειά και πλούτο. Το κάθε ένα από τα στοιχεία τα οποία τη στόλιζαν «ικέτευε» για ό,τι καλύτερο…

Αντίστοιχη με την ειρεσιώνη ήταν και η ικετηρία, κλαδί από τις μορίες, τις ιερές ελιές της Ακαδημίας οι οποίες είχαν πολλαπλασιαστεί με καταβολάδες από την ιερή ελιά της θεάς Αθηνάς στην Ακρόπολη. Η ικετηρία ήταν περιτυλιγμένη με λευκό μαλλί και την έφεραν οι όμορφοι γέροντες - ικέτες (θαλλοφόροι) κατά την πομπή της μεταφοράς του πέπλου, πριν τη θυσία των ζώων, την τελευταία ημέρα της εορτής των Παναθηναίων, ψάλλοντας ύμνους. (Εκατομβαιών > εκατόμβη = εκατόν + βους = εκατό βόδια, θυσία εκατό βοδιών, δημόσια θυσία , 15 Ιουλίου – 15 Αυγούστου, πρώτος μήνας του αττικού έτους) « Ην δε κλάδος από της ιερής ελαίας ερίω λευκώ κατεστεμμένος…» Πλούταρχος (Θησ.22)

Υπάρχουν πολλές αναφορές οι οποίες χαρακτηρίζουν τις μορίες ως δένδρα του πεπρωμένου.

Συνηθίζουμε, χιλιάδες χρόνια μετά, να στολίζουμε με παραπλήσιο τρόπο τα χριστουγεννιάτικα δέντρα γύρω από την εποχή του χειμερινού ηλιοστασίου κατά το οποίο γιορτάζαμε, πάντα, τους «ήλιους» και «φωτοδότες» Μίθρα (πέρσικος θεός Ήλιος) , Απόλλωνα και Χριστό. Άλλη μια συνήθεια που αντέγραψαν οι Δυτικοί και εισήγαγαν στην Ελλάδα ως …καινοτομία! (Μάνος Ι. Ελευθερίου – Σελ. fb: «Ταξίδι στην Αρχαία Ελλάδα»)

ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ ,ΟΔΗΓΙΕΣ ΜΩΥΣΗ ΠΡΟΣ ΙΟΥΔΑΙΟΥΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ

ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ ,ΟΔΗΓΙΕΣ ΜΩΥΣΗ ΠΡΟΣ ΙΟΥΔΑΙΟΥΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ :

Δευτ. 12,2 Θα καταστρέψετε εξ ολοκλήρου όλους τους τόπους, επάνω στους οποίους οι ειδωλολάτραι ελάτρευσαν τους θεούς των- τόπους οι οποίοι θα γίνουν πλέον ιδικοί σας- επάνω εις τα υψηλά όρη και στους λόφους και κάτω από βαθύσκια δένδρα.

Δευτ. 12,3 Θα κατασκάψετε εκ θεμελίων τους βωμούς των, θα συντρίψετε τας ειδωλολατρικάς στήλας των, θα κόψετε από την ρίζαν τα ιερά δάση των, θα καύσετε στο πυρ τα αγάλματα των θεών των, και αυτά ακόμη τα ονόματά των θα τα εξαλείψετε από εκείνους τους τόπους.

Δευτ. 12,29 Οταν δε ο Κυριος εξολοθρεύση τα έθνη, εις τα οποία συ πορεύεσαι, δια να καταλάβης ως ιδικήν σου κληρονομίαν την χώραν αυτών, και την κληρονομήσης και εγκατασταθής εις αυτήν,

Δευτ. 12,30 πρόσεχε τον εαυτόν σου, μήπως τυχόν και ζητήσης να ακολουθήσης τρόπους ζωής των εθνών αυτών μετά την εξολόθρευσίν των, λέγων, ότι όπως κάμνουν τα έθνη αυτά στους θεούς των, έτσι θα κάμνω και εγώ στον Θεόν μου.

Πολυ καλος Εγγλεζος παρουσιαστης.Μπραβο του.

http://www.youtube.com/watch?v=J0IYBCCBA0g#t=366
Πολυ καλος Εγγλεζος παρουσιαστης.Μπραβο του.

Ο Σοφοκλής έγραψε περίπου 120 έργα

Ο Σοφοκλής (496 π.Χ.- 406 π.Χ.).Έλληνας τραγικός ποιητής της κλασικής εποχής. Σύμφωνα με αρχαίες μαρτυρίες φαίνεται ότι έγραψε περίπου 120 έργα, από τα οποία παραδίδονται ολοκληρωμένες μόνο επτά τραγωδίες.

Ο Ευριπίδης ένας από τους μεγάλους διδάσκαλους του αττικού δράματος

Ο Ευριπίδης (485 π.Χ. - 406 π.Χ.), υπήρξε τραγικός ποιητής και ένας από τους τρεις μεγάλους διδάσκαλους του αττικού δράματος στο αρχαίο ελληνικό θέατρο.Απο τα 92 εργα διασωθέντα μονο τα 19

Tρεις εκδότες έκαναν μια συστηματική προ­σπάθεια να εκδώσουν την Αρχαία Ελληνι­κή Γραμματεία

Στα 182 χρόνια νεοελληνικού βίου μόνον τρεις εκδότες έκαναν μια συστηματική προ­σπάθεια να εκδώσουν την Αρχαία Ελληνι­κή Γραμματεία. Πρώτος ξεκίνησε ο «Πάπυ­ρος» το 1936 και αμέσως μετά οι εκδόσεις «Ζαχαρόπουλος» το 1937. Μέχρι τη μέρα που σταμάτησαν εξέδωσαν 182 τίτλους ο πρώτος και 127 τίτλους ο δεύτερος. Η τρίτη προ­σπάθεια άρχισε τον Ιούνιο του 1991 από τον εκδοτι­κό οίκο «Κάκτο». Ο εκδό­της Οδυσσέας Χατζόπου­λος ήταν ο άνθρωπος που είχε την τόλμη να επιχειρήσει να βγάλει τα 2.400 σωζόμενα έργα της Αρχαί­ας Ελληνικής Γραμματεί­ας. Μέχρι το φθινόπωρο του 2003 έχει κατα­φέρει να εκδώσει 618 τίτλους ξεπερνώντας κάθε εκδοτικό προηγούμενο. Οπως σημει­ώνει, χαρακτηριστικά, ο Κώστας Γεωργουσόπουλος: «Χωρίς να κάνει διακρίσεις, χωρίς να προτιμάει τα δημοφιλή, τα ευπώλητα, τόλμησε να μεταφράσει και να σχο­λιάσει δεκάδες ανέκδοτα στη νέα ελληνι­κή και άγνωστα στη βιβλιογραφία ελληνι­κά και ελληνιστικά κείμενα. Ποιος, π.χ. γνώριζε, έξω από δύο τρεις ιστορικούς της Ιατρικής, τον αρχαίο ιατρό Σωρανό και το έργο του;».
Η όλη προσπάθεια ξεκίνησε σε μια περίο­δο που υπήρξε πτώση των κλασικών ελλη­νικών σπουδών. Παρ' όλα αυτά, επειδή εξα­κολουθεί να υπάρχει μια ολόκληρη πανε­πιστημιακή βιομηχανία στα μεγάλα δυτικά κράτη γύρω από τις κλασικές σπουδές, εξα­κολουθούμε να βρίσκουμε ανάμεσα στους πλέον μεταφρασμένους διεθνώς συγγρα­φείς στον κόσμο τον Όμηρο, τον Πλάτω­να και τον Αριστοτέλη.

Ο Χατζόπουλος σ' αυτή τη δύσκολη περίο­δο προσπάθησε να εκδώσει τους «Έλλη­νες» με στρωτές μεταφράσεις στα εμπλου­τισμένα νέα ελληνικά. Παρά την κρατική αδιαφορία, η σειρά έδειξε, σε ορισμένες περιπτώσεις, πως μπορεί να περπατήσει. Βέβαια, χρειάζεται χρόνο και υποδομή. Χρειάζεται χρόνο για να εξοικειωθεί ο Νεο­έλληνας με την Αρχαία Γραμματεία. Nα ξεπεράσει τα φράγματα που του έστησαν ή που έστησε ο ίδιος απέναντι στο παρελθόν. Χρει­άζεται εκπαιδευτική υποδομή για να δημι­ουργηθεί το ενδιαφέρον και να θελήσει να γνωρίσει εκείνους που τόσο συχνά τον κάνουν περήφανο διεθνώς. Και για τους οποίους συχνά ξέρει από ελάχιστα μέχρι τίποτα. Χρειάζεται προσπάθεια για να ξεπεράσει τους «προοδευτικούς» εξτρεμισμούς που τον απέ­κοψαν άλλοτε για λόγους «διεθνισμού», «διεθνιστικής αλληλεγγύης» και μισαλλο­δοξίας με την ιστορική συνέχεια του. Σήμερα, εποχή φλύαρων κοσμικών ανιστόρητων μεταμοντέρνων πανεπιστημιακών, οι αρχαί­οι συγγραφείς, έστω και χωρίς βοήθεια, εξακολουθούν να έχουν ακόμα χιλιάδες αναγνώστες.

Μέχρι το 1991 οι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς ήταν άγνωστοι ως σύνολο στη χώρα που έγραψαν και στην εξέλιξη της γλώσσας που δημιούργησαν. Ακόμα και τα τμήματα κλασικών σπουδών της Ελλάδας δεν είχαν γνώση του συνολικού έργου τους. Πρόσβαση στο μεγαλύτερο μέρος του έργου τους είχαν μόνο μερικά μεγάλα δυτικά πανεπιστήμια και ορισμένες μεγάλες ιδιωτικές βιβλιοθήκες του εξωτερικού. Συχνά. σπάνια έργα αρχαίων συγγραφέων αποκρύπτονταν ζηλότυπα. Έτσι. ακόμα και κείμενα που διασώθηκαν μέσα στο χρόνο έμοιαζαν χαμένα ανάμεσα στη σιωπή και την απόκρυψη.

Πρόκειται για μια ακραία πραγματικότητα που ανακαλεί στη μνήμη την υπόθεση από το περίφη­μο μυθιστόρημα «Το όνομα του Ρόδου» του Ουμπέρτο Έκο με το χαμένο βιβλίο του Αριστοτέλη που έκρυβαν οι μεσαιωνικοί μοναχοί. Μόνον που δεν πρόκειται πια για μια μυθιστορηματική στιγμή που ανάγεται στο Μεσαίωνα, αλλά για μια πραγματικό­τητα που ανάγεται στα όρια του 21ου αιώνα. Ενδεικτικώς αναφέρουμε πως ξένη ιδιωτική βιβλιοθή­κη (αραβική) είχε μέχρι και δικαστική διαμάχη αναγκάζοντας τον «Κάκτο» στο τέλος να αποσύρει κείμενα του Διόφαντου που θεωρήθηκε πως της ανήκαν! Άγνοια, δυσκολία πρόσβασης, απόκρυψη, είναι σημαντικοί λόγοι, που ένα μεγάλο μέρος του έργου των αρχαίων Ελλήνων έχει βρεθεί στη σιω­πή ακόμα και στη χώρα τους.
Μέσα σε αυτό το αντιφατικό σκηνικό όπου άλλα έργα κυκλοφορούν, διδάσκονται και είναι πασί­γνωστα, εδώ και εκατονταετίες, άλλα μοιάζουν αγνοημένα σε ράφια δυτικών πανεπιστημίων και άλλα κρύβονται ζηλότυπα σε βιβλιοθήκες, έρχε­ται ο Χατζόπουλος και επιχειρεί μια σύνθεση όλων όσων υπάρχουν και μπορούν να βρεθούν από την αρχαία ελληνική σοφία. Πρόκειται για μια τερά­στια εκδοτική προσπάθεια αν σκεφτεί κανείς πως γίνεται από έναν ιδιώτη. Και. φυσικά, το κόστος της επένδυσης φτάνει μέχρι σήμερα στο τεράστιο ποσό των 5 δισ. δρχ. περίπου, ενώ έχει αποφέρει εισπρά­ξεις από τις πωλήσεις της τάξεως των 2.5 δισ. δρχ.
 
Οι αριθμοί της επένδυσης μοιάζουν απίστευτοι. Κι όμως. είναι πραγματικοί αν σκεφτεί κανείς τη μεγάλη διαφορά αυτής της έκδοσης από κάθε άλλο εκδοτικό εγχείρημα. Για παράδειγμα, αν για το νεοελληνικό κείμενο χρειάζονται 3-4 διορθώσεις, για τις διορθώσεις του αρχαίου ελληνικού κειμένου, όπως λέει ο εκδότης, μερικές φορές έχουν γίνει και 26 διορθώσεις. Ο λόγος είναι πως το αρχαίο κείμενο έχει περισσές δυσκολίες (πνεύματα, βαρεί­ες και οξείες κ.λπ.). Το αρχαίο κείμενο χρειάζεται μια μεγάλη υποστηρικτική προσπάθεια από την ώρα που θα βρεθεί και θα ξεκινήσει η διαδικασία της μετάφρασης, της επιμέλειας και του σχολια­σμού του (πραγματολογικού, ερμηνευτικού κ.λπ.) μέχρι την ώρα που θα φτάσει στο τυπογραφείο. Δεκάδες άνθρωποι, σύμφωνα με τα στοιχεία του εκδότη, εργάζονται συστηματικά και επί χρόνια για να πετύχει το εγχείρημα.
Από τους παραπάνω αριθμούς είναι προφανές πως το εγχείρημα του Χατζόπουλου ξεπερνά κάθε εκδοτικό προηγούμενο. Οι αριθμοί που παραθέτει με αφοπλιστική ειλικρίνεια ξαφνιάζουν. Και είναι μάλλον απίθανο να ξαναβρεθεί ιδιώτης για να χρη­ματοδοτήσει από την τσέπη του έναν τέτοιο εκδοτικό άθλο. Nα. ένας ακόμα σημαντικός λόγος που η Αρχαία Ελληνική Γραμματεία δεν έχει περάσει ποτέ ολόκληρη μέχρι σήμερα στη νέα ελληνική.

Επιπλέον, εκείνο που κάνει το νεοελληνικό κρά­τος και τους λειτουργούς του να δείχνουν πολύ λίγο ενδιαφέρον για τους «Έλληνες» ανάγεται στην έλλειψη παιδείας μιας κοινωνίας που βγήκε από τα μεσαιωνικά σκότη της Τουρκοκρατίας.

Ο Επίκουρος ήταν απο τους σπουδαιοτερούς αρχαίους Έλληνες φιλόσοφους

Ο Επίκουρος (341 π.Χ. - 270 π.Χ.) ήταν απο τους σπουδαιοτερούς αρχαίους Έλληνες φιλόσοφους.Ο Επίκουρος και η θεωρία του στρέφονται σε έναν ηθικολογικό χαρακτήρα της φιλοσοφίας.Στόχος του ήταν η αναζήτηση των αιτιών της ανθρώπινης δυστυχίας και των εσφαλμένων δοξασιών που την προκαλούν, όπως για παράδειγμα η δεισιδαιμονία, ώστε να υπάρξει η αντιπρόταση για την προοπτική μιας ευχάριστης ζωής (ΖΗΝ ΗΔΕΩΣ), που για την επίτευξή της ο Επίκουρος προσέφερε ξεκάθαρες φιλοσοφικές συμβουλές. Το ζην ηδέως επιτυγχάνεται με την απουσία του πόνου και φόβου και με τη βίωση μιας ζωής αυτάρκους περιβαλλόμενης από φίλους.

Ο Επίκουρος, ήταν από τους πολυγραφότερους φιλοσόφους της Ιστορίας. Είχε συγγράψει 300 περιπου έργα.

Με το τέλος του ελληνορωμαϊκού κόσμου και την απαρχή του Μεσαίωνα, τα περισσότερα επικούρεια έργα αφανίστηκαν λόγω του περιεχομένου τους.

Από το έργο του Επίκουρου σήμερα σώζονται μέσω του βιογράφου Διογένη του Λαέρτιου (3αι. μ.Χ.), τρεις επιστολές (Προς Ηρόδοτο - Περί Φύσεως, Προς Πυθοκλή - Περί Ουρανίων Σωμάτων, Προς Μενοικέα - Περί Ηθικής) και Οι Κύριες Δόξες, τα οποία αποτελούν την επιτομή του φιλοσοφικού του συστήματος, καθώς και η διαθήκη του. Το 1414 ο Πόντζιο Μπρατζιολίνι ανακάλυψε σ’ ένα γερμανικό μοναστήρι το ποίημα De Rerum Natura (Για την Φύση των Πραγμάτων) του επικούρειου ρωμαίου Λουκρήτιου (94-55 π.Χ.). Το ποίημα αναπτύσσεται σε έξι βιβλία και εμπεριέχει την επικούρεια θεώρηση περί Φύσεως. Το 1884 ανακαλύφθηκε από δύο Γάλλους αρχαιολόγους στην Ιωνία, η μεγάλη επιγραφή του επικούρειου Διογένη Οινοανδέα, το μεγαλειώδες φιλοσοφικό μνημείο της ανθρωπότητας. Το 1888 βρέθηκε στο Βατικανό μια συλλογή με επικούρειες "δόξες" που ονομάστηκε Επίκουρου Προσφώνησις.

Απόψεις της επικούρειας φιλοσοφίας εντοπίζονται στα έργα άλλων συγγραφέων, όπως ο Αθήναιος, ο Κικέρων, ο Σέξτος Εμπειρικός, και άλλοι. Νέα κείμενα έρχονται στο φως ακόμη και σήμερα, από τους απανθρακωμένους παπύρους που βρέθηκαν σε μια έπαυλη του Ηρακλείου (Ερκουλάνεουμ) πόλης της Ιταλίας που είχε καταστραφεί από την ηφαιστειακή έκρηξη του Βεζούβιου. Στο πρόσφατο παρελθόν, τα επικούρεια έργα που έχουν σωθεί, εκδόθηκαν και στα νέα ελληνικά.

ΚΡΥΦΑ''ΦΑΝΕΡΑ'' ΜΥΝΗΜΑΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ

ΚΡΥΦΑ''ΦΑΝΕΡΑ'' ΜΥΝΗΜΑΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ
ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΔΩ ΑΠΟ ΤΟ 1981 ΣΤΟ Μάθε Παιδί μου Γράμματα
http://www.youtube.com/watch?v=JCdUQh_2vgY

NA ΔΟΥΜΕ ΠΟΙΟΥΣ ΘΑ ΨΗΦΙΣΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

NA ΔΟΥΜΕ ΠΟΙΟΥΣ ΘΑ ΨΗΦΙΣΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΣΑ ΚΑΚΑ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙ ΣΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ.Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΥΒΕΡΝΑΤΑΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΣΥΝ-ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ .ΠΟΣΟ ΑΚΟΜΗ ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΝΕΧΤΕΙ Ο ΛΑΟΣ.ΤΟΣΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ,ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Ο ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΑΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΙΝΕΙ ΤΟΝ ΨΗΦΟ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ.ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΔΕΝ ΜΕ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ''ΜΕΓΑΛΑ ΚΟΜΜΑΤΑ''.ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΙΣΛΑΝΔΙΑΣ

Στην Ισλανδία ο λαός κατάφερε να οδηγήσει σε παραίτηση την κυβέρνηση της κρίσης, εθνικοποίησε τις μεγαλύτερες τράπεζες, αποφάσισε να μην πληρώσει το χρέος που είχαν δημιουργήσει αυτές στην Μ. Βρετανία και την Ολλανδία λόγω της κακής οικονομικής πολιτικής τους και κατέληξε να δημιουργήσει ένα λαϊκό σώμα για την αναδιαμόρφωση του συντάγματος! Και όλα αυτά με ειρηνικές διαδικασίες. Μια πραγματική επανάσταση κόντρα στην εξουσία που οδήγησε τον λαό σε οικονομική εξαθλίωση.

http://www.ramnousia.com/2012/01/blog-post_20.html#.Upynjie3XQQ

Η κατάσχεση της ιδιωτικής περιουσίας είναι γεγονός

Η κατάσχεση της ιδιωτικής περιουσίας είναι γεγονός. Συνωμοσιολογία ε;

Είναι χαρακτηριστικό ότι από τον Ιανουάριο έως τον Οκτώβριο του 2013 έχουν διενεργηθεί 13.597 προγράμματα πλειστηριασμού ακινήτων, με τις διαταγές αυτές να αντιστοιχούν σε περίπου 56 ακίνητα την ημέρα σε αυτό το διάστημα.
Εκτός από τα σπίτια, η Εφορία έχει φτάσει να «αρπάζει» από οφειλέτες καταθέσεις, επιδόματα και ενοίκια, οι οποίοι παρά την απειλή της κατάσχεσης δεν μπορούν να τακτοποιήσουν τα χρέη τους.

Και μετά ο κ. Σαμαράς κάνει λόγο για success story. Εκτός και αν το αντιλαμβάνεται με το να χάνουν τις περιουσίες τους οι Έλληνες πολίτες.

Βαρύς ο λόγος του λαού, βαριά η οργή

Βαρύς ο λόγος του λαού, βαριά η οργή
κι απλέρωτη η κατάρα του δε μένει·

ΑΙΣΧΥΛΟΣ-ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ

O Πυθέας ο Μασσαλιώτης

O Πυθέας ο Μασσαλιώτης (Πυθεύς, περ. 380 – περ. 310 π.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληνας έμπορος, εξερευνητής και γεωγράφος από τη Μασσαλία της σημερινής Γαλλίας. Είναι γνωστός για το ταξίδι που πραγματοποίησε στις θάλασσες της βόρειας Ευρώπης.
Ο Πυθέας περιέγραψε το ταξίδι του στα βιβλία του Περί Ωκεανού και Γης περίοδος, από τα οποία σώζονται μόνο αποσπάσματα, σε αναφορές του Στράβων και του Πολύβιου

Ο τρόπος που ξεκίνησε το ταξίδι του ο Πυθέας δεν είναι επακριβώς γνωστός. Μπορεί να πέρασε από το Στενό του Γιβραλτάρ, αλλά είναι επίσης πιθανό να ταξίδεψε αρχικά δια ξηράς μέσω της Γαλλίας. Στη συνέχεια βρέθηκε στη Μεγάλη Βρετανία, για την περίμετρο της οποίας υπολόγισε τιμή που διαφέρει κατά 2,5% από την πραγματική. Εκεί επισκέφτηκε την Κορνουάλη, σημαντικό τόπο εξόρυξης κασσίτερου. Μετά από θαλάσσιο ταξίδι έξι ημερών προς το βορρά έφτασε σε έναν τόπο που ονομάζει Θούλη. Για τη Θούλη ο Πυθέας αναφέρει ότι ήταν μία γεωργική χώρα, όπου η μεγαλύτερη ημέρα διαρκεί 20 (ισημερινές) ώρες. Αυτό παραπέμπει σε γεωγραφικό πλάτος 64 μοιρών. Οι εκεί κάτοικοι τρέφονταν με φρούτα και παρασκεύαζαν ένα ποτό από σιτάρι και μέλι.

Σχετικά με το ποια ήταν η Θούλη που επισκέφτηκε ο Πυθέας έχουν γίνει διάφορες υποθέσεις. Εικάζεται ότι πρόκειται για την Ισλανδία, τις ακτές της Νορβηγίας, τις Νήσους Φερόες ή τις Νήσους Σέτλαντ.

Βόρεια τη Θούλης, σε απόσταση μίας μέρας ναυτικού ταξιδιού, ξεκινούσε μία περιοχή όπου η θάλασσα αναμιγνυόταν με τον πάγο, τη στεριά και τον αέρα. Υπάρχουν θεωρίες σύμφωνα με τις οποίες ο τόπος που περιγράφει ο Πυθέας είναι οι περιοχές του Αρκτικού κύκλου κοντά στην Ισλανδία ή τη Νορβηγία, όπου το θαλασσινό νερό αρχίζει να πήζει και υπάρχει πυκνή ομίχλη. Ο συνδυασμός αυτός (νερό-πάγοι-ομίχλη) του έδωσε την εντύπωση της ανάμιξης των στοιχείων της φύσης.

Στη συνέχεια ο Πυθέας ταξίδεψε στη Βόρεια Θάλασσα και πιθανώς και στη Βαλτική.

ΚΑΤΑ ΣΥΡΡΟΗΝ ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ

ΙΔΟΥ ΤΟ ΚΑΤΑ ΣΥΡΡΟΗΝ ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ.

Με άλλα λόγια: Ο αγύριστος οικονομικός και γεωγραφικός ΑΦΑΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ.
Καμαρώστε τα μεγαλύτερα εγκλήματα όλων των εποχών!
- Ορίστε η μεγαλύτερη προδοσία και το μεγαλύτερο ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ στην ιστορία του έθνους μας! ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΟΠΑΠ, ΔΕΠΑ, ΟΣΕ, ΕΛΠΕ, ΕΛΒΟ, ΕΑΣ, Αεροδρόμια, λιμανια κ.τ.λ. (και Νησιά με ΑΟΖ βέβαια)
- Οι καλύτερες επιχειρήσεις σε όλα τα Βαλκάνια και απ’ τις καλύτερες στην Ευρώπη με εκατομμύρια ευρώ έσοδα κάθε μήνα (αν τις διαχειριζόντουσαν σωστά οι δοσίλογοι πολιτικοί…)
- Οι πιό πολλές έχουν ήδη ξεπουληθεί και κάποιες απ’ αυτές είναι στο πρόγραμμα (λόγω μνημονίων) να ξεπουληθούν το 2014 σε ξένους ιδιώτες (κυρίως σε Γερμανούς, Καναδούς, Αμερικάνους,Τούρκους και Αραβες):

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ

ΟΤΕ (τηλεποικινωνίες).
ΔΕΗ (ρεύμα).
ΕΥΔΑΠ (νερό).
ΔΕΠΑ & ΔΕΣΦΑ (Φυσικό αέριο).
ΕΛΠΕ (Ελληνικά πετρέλαια).
ΟΣΕ – ΤΡΑΙΝΟΣΕ (τρένα – σιδηροδρομικές γραμμές).
ΕΛΤΑ (Ελληνικα Ταχυδρομεία).
TT (Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο).
ΕΥΑΘ (Ύδρευση και Αποχετευση Θεσσαλονίκης).
ΕΛΒΟ (Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων).
ΔΩΔΩΝΗ (γαλακτοβιομηχανία).
ΟΠΑΠ (ΠΑΜΕ ΣΤΟΙΧΗΜΑ, ΛΟΤΤΟ, ΚΙΝΟ, Τζόκερ, Extra 5, ΠΡΟΠΟ, ΠΡΟΤΟ, SUPER 3 κ.τ.λ).
Λαχεία (λαικά, κρατικά κ.τ.λ).
ΟΔΙΕ (Οργανισμός Διεξαγωγής Ιπποδρομιών Ελλάδος).
ΕΒΖ (Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης).
ΕΛΒΙΖ (Ελληνικη Βιομηχανία Ζωοτροφών).
ELFE (Ελληνικά Λιπάσματα & Χημικά προιόντα ΑΒΕΕ), πρωην Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων.
ΣΕΚΑΠ (Συνεταιριστική Ελληνική Καπνοβιομηχανία).
ΕΑΣ ή ΕΒΟ (Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα ή Ελληνική Βιομηχανία Όπλων), πρώην ΠΥΡΚΑΛ.
ΕΑΒ (Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία)
Ηλεκτρομηχανική.
ΒΙΟ.ΜΕ. – Βιομηχανική Μεταλλευτική (Μεταλλεία-Ορυχεία χρυσού, σιδήρου, χαλκού, νικέλιου, λιγνίτη, βωξίτη, χρωμίτη, αμίαντου, μπεντονίτη, θείου, ελαφρόπετρας, κ.τ.λ., Λατομεία μαρμάρου, και επισης εξορύξεις υδρογονανθράκων).
ΕΜΕ – Ελληνική Μεταλλουργική (αλουμίνιο, χάλυβας κ.τ.λ). Οπως η Λαρκο, η ΧΑΛΥΨ, η Βιομηχανία Ηπείρου κ.τ.λ.
Χρυσορυχεία (Χαλκιδικής, Καβάλας, Θράκης κ.τ.λ).
Ελληνικές Αλυκές Α.Ε. (παραγωγή αλατιού)
Ναυπηγοεπισκευαστική Βιομηχανία.ΕΝΑΕ – Ελληνικά Ναυπηγεία (Σκαραμαγκά, Ελευσίνας, Περάματος, Χαλκίδας, Σαλαμίνας, Σύρου, Νάξου κ.τ.λ).
Τηλεπικοινωνιακός ελληνικός δορυφόρος Hellas SAT.
Διόδια.
ΕΛΛΗΝΙΚΟ Α.Ε. Αεροδρόμια (Αθήνας Ελ.Βενιζέλος, Θεσ/νίκης, Κως, Κέρκυρας, Χανιά, Ρόδου, Μύκονος, Σαντορίνης, Μυτηλίνης κ.τ.λ).
Ολυμπιακή Αεροπορία.
Οικόπεδα Ελληνικου Δημοσιου (εσωτερικού και εξωτερικού).
Τράπεζες (μετα την πωληση της Αγροτικής Τράπεζας καμιά τράπεζα δεν ανήκει πλεον στο κρατος).
Χιονοδρομικά κέντρα (Καιμακτσαλάν-Βόρας, Παρνασσού κ.τ.λ).
Λιμάνια (Πειραιά, Θεσ/νίκης, Αλεξ/πολης, Καβάλας, Ηγουμενίτσας, Βόλου, Πάτρας, Ηρακλείου, Ελευσίνας, Λαυρίου, Ραφήνας κ.τ.λ).Μαρίνες της Σάμου, Λέσβου, Καλαμάτας, Λευκάδας, Κέρκυρας, Μυτηλίνης, Πειραιά (Ζέας), Αθήνας (Βουλιαγμένης και Φλοίσβου) κ.τ.λ.,
Ολα αυτά, κύριοι, είχαν κάθε μήνα εκατομύρια έσοδα στα ταμεία του κράτους, άσχετα αν τα κάναν ζημιογονα και τα καταχρεώσαν οι πολιτικοί (με κακοδιαχείρηση) για να τα ξεπουλήσουν στα αφεντικά τους.

ΝΗΣΙΑ

Στο πρόγραμμα προς πώληση είναι τα εξής νησιά:
Το σύμπλεγμα Εχινάδες νήσοι (απέναντι από τον Αστακό) και το γνωστό λιμάνι στο Πλατυγιάλι.
Ο Αγιος Αθανάσιος στην Ιτέα για 1,9 εκατομμυρια.
Το Μόδι στον Κορινθιακό για 1,5 εκατ.
Η Καρδιώτισσα Σικίνου για 8 εκατ.
Τμήμα του Αγίου Θωμά στον Αργοσαρωνικό για 15 εκατ.
Το Δουλίχιο, με 4.000 ελαιόδεντρα και θέα στο Ιόνιο για 50 εκατ.
Το Ομφορι στο Ιόνιο για 62 εκατ.
Η Γαία για 4,6 εκατ.
Η νησίδα Πάτροκλος (κοντά στην Αττική) με αστικες υποδομες, ελαιόδεντρα και πεύκα για 186 εκατ.
Το Μόδι (του δήμου Ιθάκης) 550 στρεμμάτων για 2 εκατ.
Η νήσος Πεταλάς (δήμος Κεφαλονιάς) για 30 εκατ.
- Ηδη στα διεθνή δικαστήρια οι Τούρκοι διεκδικούν (εκτός απο τις ελληνικες μαρίνες που ήδη τις εχουν αγορασει) νησιά και νησίδες: Ήμια, Φαρμακονήσι, Αγαθονήσι, Γαιδουρονήσι, Φούρνοι, Αρκοί, Σύρνα (νησίδες), Οινούσσες, Γαύδος, Λεβιθα, Γυαλί, Καλόλιμνος (βόρεια της Καλύμνου), Καστελόριζο, Κύπρος ακόμα και την Θράκη… - Ήδη οι πανεμορφες ελληνικες νησίδες Τοκμάκια ανατολικά της Λέσβου ξεπωλούνται σε Τουρκους για 5 εκατομμυρια.
- Η νήσος Οξυά ξεπουληθηκε στον Εμίρη του Καταρ για 5 εκατ.
- H Κασιώπη στη Κερκυρα (489 στρέμματα) επισης ξεπουλήθηκε.
- Το σπαλαθρονήσι στην Χαλκιδική επισης πωλείται.
Η κυβέρνηση σιωπά και τα ΜΜΕ δεν τολμούν να τα αναφέρουν στον κόσμο. Και φυσικά αυτά τα εκατομμύρια θα τα φάνε οι πολιτικοί μας με τους δανειστές…

ΥΣ. Με το 3ο μνημόνιο να υπενθυμήσουμε οτι όλες οι ΔΕΚΟ (που αναφέραμε στην αρχη) θα πωληθούν στο 100%. Δηλαδή καταργείται η ελάχιστη συμμετοχή που είχε το δημόσιο…

ΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΒΙΑΣΥΝΗ ΑΡΠΑΓΗΣ ΤΟΣΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΩΝ ΜΕΣΩΝ, ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΕΦΤΑ ΕΣΤΩ ΓΙΑ ΤΑ ΕΞΟΔΑ ΤΩΝ ΕΠΟΜΕΝΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ; (ΑΝ ΑΦΕΘΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΟΤΕ…)
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ, ΟΤΙ ΓΗ ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΤΩΡΑ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΣΕ ΞΕΝΑ ΧΕΡΙΑ ΧΩΡΙΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΛΗΞΕΩΣ...
ΠΩΣ ΘΑ ΞΑΝΑΓΟΡΑΣΤΕΙ; ΜΕ ΤΙ ΛΕΦΤΑ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΙΟΥ ΤΗΝ ΣΥΓΚΑΤΑΘΕΣΗ;
ΜΟΝΟ ΜΕ ΠΟΛΕΜΟ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΞΑΝΑΓΙΝΕΙ ΕΔΑΦΟΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ. ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΒΕΒΑΙΑ ΜΕ ΤΗ ΘΥΣΙΑ ΕΚΑΤΟΝΤΑΠΛΑΣΙΟΥ ΠΟΣΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ.
ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΕΜΠΟΔΙΟ Σ' ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΩΤΑΚΟΥΣΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ, ΜΕ ΤΙ ΔΥΝΑΜΗ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ; ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΟΙ ΟΘΩΜΑΝΟΙ ΜΑΣ ΑΦΙΣΑΝ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ. ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΣΕ 400 ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΘΗΚΑΜΕ. ΑΛΛΑ Η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΔΕΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΟΣΟ ΕΛΕΟΣ...
Η ΣΕΙΡΑ ΤΩΝ ΑΝΑΜΜΕΝΩΝ ΚΕΡΙΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΥΛΗΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΛΙΓΟΣΤΕΥΕΙ ΡΑΓΔΑΙΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ. ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ, (ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΧΑΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟ ΠΟΛΕΜΟ), ΣΕ ΜΙΑ - ΔΥΟ ΓΕΝΙΕΣ, ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ, ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΑΔΟΞΗ ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ... ΣΑΝ ΕΝΑΣ ΚΑΠΝΟΣ ΣΒΙΣΜΕΝΩΝ ΚΕΡΙΩΝ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΝ ΔΙΑΛΥΣΕΙ ΕΝΑΣ ΑΝΕΜΟΣ ΕΝΟΣ ΠΕΛΑΓΟΥ ΠΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ΤΟ ΛΕΓΑΝΕ "ΑΙΓΑΙΟ".

1. ΑΠΑΤΗΘΗΚΑΜΕ. (ΜΕ ΚΑΤΙ ΑΡΓΥΡΙΑ, ΜΑΣ ΠΗΡΑΝ ΤΑ ΜΥΑΛΑ)
2. ΠΑΧΥΝΑΜΕ. (ΝΕΚΡΩΘΗΚΑΝ Τ' ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΤΙΚΑ)
3. ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΜΑΣ ΜΑΣΤΟΥΡΩΝΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΜΕ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ: "ΝΑ ΜΑΣ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΤΕ, ΥΠΟΜΟΝΗ, ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΤΕ, ΔΕΝ ΘΑ ΧΤΥΠΗΣΕΙ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΠΟΡΤΑ Ο ΧΑΣΑΠΗΣ ΜΕ ΤΗ ΧΑΤΖΑΡΑ..."

Και όμως έρχεται για τα αμύθητα πλούτη της ποιό όμορφης χώρας. Και δεν θα σε λυπηθεί γιατί φθονεί εσένα και τα παιδιά σου μέχρι θανάτου...

Ερμής Ο Τρισμέγιστος

Ο Ερμής Τρισμέγιστος από αρκετούς έχει θεωρηθεί ως μυθολογικό πρόσωπο. Οι αρχαίοι έλληνες πάντως ισχυρίζονταν ότι είχε βασιλεύσει στην Αίγυπτο στην απώτερη αρχαιότητα και κατά την ελληνιστική περίοδο θεώρησαν ότι ήταν ο συγγραφέας μίας σειράς σημαντικών κειμένων ( τα οποία αντιμετωπίστηκαν ως ιερά, γιατί πίστευαν ότι κατέγραφαν τα μυστικά του σύμπαντος), που είχαν να κάνουν με την αστρολογία, τον αποκρυφισμό και την μαγεία. Ήταν μία σειρά από 17 έργα, τα οποία ήταν εντόνως ηθικοπλαστικά, γραμμένα στην ελληνική και λατινική γλώσσα. Πάνω σε αυτά τα κείμενα στηρίχτηκε το θρησκευτικοφιλοσοφικο συγκριτικό κίνημα του ερμητισμού, το οποίο ήταν ο συνδυασμός των φιλοσοφιών πολλαπλών σχολών, όπως του Πυθαγόρα, του Αριστοτέλη, του νεοπλατωνισμού, των στωικών, αλλά ακόμα και του Μανιχαϊσμού και του Ζωροάστρη.

Όταν επήλθαν στην εξουσία οι Πτολεμαίοι ενδιαφέρθηκαν πολύ για την αιγυπτιακή θρησκεία και ζήτησαν να μεταφραστούν στα ελληνικά όλα τα ιερά αιγυπτιακά κείμενα ώστε να είναι ευκόλως κατανοητά από το ελληνικό κοινό. Βέβαια ο ερμητισμός στην ουσία χωριζόταν σε δύο «ταχύτητες- επίπεδα»: 1) στο δημώδες, που σχετιζόταν με την πρακτική μαγεία, η οποία πάντα ήταν προσιτή για την μάζα των ανθρώπων, και 2) σε έναν ελιτιστικό μικρό κύκλο «εκλεκτών», που ασχολούντο με τα πιο εξειδικευμένα θέματα όπως την ιατρική, τα μαθηματικά, την βοτανολογία, την ορυκτολογία και την αστρολογία , καθώς και την επίδραση που είχαν όλα αυτά πάνω στον ανθρώπινο οργανισμό. Θεωρούσαν ότι ο αστρικός μακρόκοσμος επηρέαζε άμεσα και σε καθημερινή βάση οτιδήποτε υπάρχει μέσα στον φυσικό κόσμο. Όποιος, λοιπόν, μάθαινε τις αντιστοιχίες μεταξύ στους πλανήτες, τα φυτά, τα ορυκτά και πάει λέγοντας, θα μπορούσε να τις χρησιμοποιήσει υπέρ του. Επίσης, πίστευαν ότι εάν κάποιος ακολουθούσε τις πρακτικές- θεωρίες των κειμένων αυτών και προσφέροντας στους θεούς τις «θυσίες του λόγου», θα μπορούσε ο ίδιος να μεταμορφωθεί σε θεό.

Διαβάζοντας τα ερμητικά κείμενα βλέπουμε ότι ο Ερμής ο Τρισμέγιστος πίστευε ότι το σύμπαν έχει ένα κυκλικό σχήμα. Κάτω από την επίβλεψή του υπάρχουν οι 36 Δεκανοί (= Ωροσκόποι θεοί), οι οποίοι σχετίζονται με τις υποδιαιρέσεις του ζωδιακού κύκλου. Είναι ουράνιες θεότητες- δαίμονες (για τους αρχαίους έλληνες ο δαίμονας δεν ήταν μια αρνητική οντότητα, όπως μετέπειτα για τους χριστιανούς), που επηρεάζουν καθοριστικά τη ζωή των ανθρώπων. Στον ουρανό κατά την κίνησή τους δημιουργούν «υπολειτουργούς» που τους χρησιμοποιούν για υπηρέτες τους. Ο αρχικός άνθρωπος ήταν ένα «θεϊκό ζωντανό πλάσμα» που έχει την εικόνα του θεού δημιουργού του (του Νου- Πατέρα των πάντων),που ήταν ανδρόγυνος*, και αρχικά του δόθηκε η δύναμη να δημιουργεί και ο ίδιος. Θέλοντας όμως να κατανοήσει την ουσία και την φύση όλων όσων όριζε, αποφάσισε να εισέλθει μέσα στην ύλη. Ενώ, είχε αρχικά την δύναμη να συμμετάσχει στην αθανασία των θεών, επέλεξε να εκπέσει, γινόμενος συμμέτοχος της θνητή φύση. Με αυτόν τον τρόπο ξέχασε ο άνθρωπος την αρχική του φύση και τις δυνατότητες που είχε κι έγινε σκλάβος της ύλης. 

Για τον Ερμή Τρισμέγιστο υπάρχει δρόμος επιστροφής, αν κάποιος προετοιμάζει την ψυχή του από την γη. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, όσο βρισκόμαστε εν ζωή οφείλουμε να δίνουμε μεγαλύτερη σημασία στην καλλιέργεια των πνευματικών και ψυχικών μας αρετών, παρά στο σώμα μας. Ο άνθρωπος, λοιπόν, μπορεί να οδηγηθεί πάλι στην θείωση μέσα από την απόκτηση της γνώσης, κατανοώντας πρώτα από όλα τους νόμους που διέπουν το σύμπαν και εν συνεχεία μέσα από την δική του καλλιέργεια, έχοντας αποκτήσει αυτογνωσία και αποφεύγοντας να κάνει κακό σε άλλους ανθρώπους. Μόνο μέσα από την προσπάθειά μας να εξισώσουμε τον εαυτό μας με τον θεό μπορούμε να τον κατανοήσουμε, αφού μόνο τα όμοια έλκονται και αλληλοκατανοούνται. Η αρετή, λοιπόν, η σωφροσύνη και η ευσέβεια είναι η γνώση του θεού. Συνήθως, όσοι άνθρωποι αποκτήσουν την γνώση αυτή, μετά διαχωρίζουν τον εαυτό τους από τους υπόλοιπους ανθρώπους, αφού δημιουργείται μίας μορφής αμοιβαίας αντιπάθειας αναμεταξύ τους. Οι άνθρωποι της γνώσης, επομένως, «δίνουν την εντύπωση ότι είναι τρελοί, και προκαλούν το γέλιο, καθώς μισούνται και περιφρονούνται και ίσως φονεύονται». Σε αυτό το σημείο είναι που μπορούμε να παρατηρήσουμε και μίας μορφής «ιερού μίσους» απέναντι στο ευρύ κοινό που αποτελείται από αμαθείς.

Ένας άνθρωπος μπορεί να καταφέρει να επιτύχει την «αναγέννηση» καταργώντας τις αισθήσεις του σώματος. Η δυσκολία σε αυτό ευρίσκεται στο γεγονός ότι ο άνθρωπος ελέγχεται από πολλούς «τιμωρούς». Οι βασικοί είναι 12 (αν και κάτω από αυτούς υπάρχουν αναρίθμητοι άλλοι): η άγνοια, η λύπη, η ακολασία, η επιθυμία, η αδικία, η πλεονεξία, η απάτη, ο φθόνος, ο δόλος, η οργή, το θράσος και η κακία. Κάποιος μπορεί να απομακρύνει αυτούς τους τιμωρούς (ποτέ όμως όλους μαζί, αλλά έναν -έναν σταδιακά) αντικαθιστώντας τους με 10 βασικές αρετές- δυνάμεις, κάποιες εκ των οποίων είναι: η γνώση, η χαρά, η εγκράτεια, η εγκαρτέρηση (δηλαδή η δύναμη κατά της επιθυμίας), η δικαιοσύνη, η συνεργασία, η αλήθεια και το απόλυτο αγαθό. Ενδιαφέρον, επίσης, είναι ότι στην διδασκαλία του, ο Ερμής θεωρεί την τεκνοποιία ως έναν από τους πιο σημαντικούς σκοπούς της ζωής ενός ανθρώπου! Σε τέτοιο σημείο φτάνει, μάλιστα, ώστε να ισχυρίζεται ότι όσοι πεθαίνουν άτεκνοι καταδικάζονται από τον ίδιο τον Ήλιο και καταριούνται ώστε η ψυχή τους πλέον να ζει σε ένα σώμα που είναι χωρίς φύλο.

Ο ερμητισμός άκμασε ιδιαίτερα στους ελληνιστικούς χρόνους και ο Ιάμβλιχος ήταν αυτός που αργότερα προκάλεσε ξανά τον έντονο ενδιαφέρον του ευρύ κοινού για αυτόν. Κατά την επικράτηση του χριστιανισμού τον βλέπουμε να ξεχνιέται, αλλά όπως και πολλές άλλες αρχαίες ελληνικές δοξασίες και φιλοσοφίες επηρέασε βαθύτατα τους άραβες, οι οποίοι τον διέσωσαν. Μέσω, λοιπόν, αυτών έφθασε πάλι στην δύση κατά την Αναγέννηση. Για αιώνες ο ερμητισμός υπήρξε στενά συνδεδεμένος με τους αλχημιστές, όπως και εν μέρει με το χριστιανικό κίνημα των γνωστικών.

Χάνουκα, η ανθελληνική γιορτή των εβραίων που δε γνωρίζαμε!!!!!

Τι γιορτάζουν οι εβραίοι με τη Χάνουκα; Για να θυμόσαστε τι “εορτάζουν” και οι ελληνόφωνοι πολιτικοί μας μαζί με τους ιουδαίους… Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι σε όλες τις “αμερικάνικες” σειρές/ταινίες η πιο πολυδιαφημιζόμενη γιορτή των εβραίων είναι η “Χάνουκα”…

Κατά την ιουδαϊκή εορτή Χανουκά (αντίστοιχη των Χριστιανικών «Φώτων») η οποία γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 25 του Εβραϊκού μήνα Κισλέβ και διαρκεί οκτώ ημέρες, εορτάζεται (σύμφωνα με τα βιβλία των Μακκαβαίων) η νίκη των εβραίων επί των στρατευμάτων του Αντίοχου του Επιφανούς επίγονου του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Δηλαδη γιορταζουν τη σφαγή των Ελλήνων κατοικων και στρατιωτων που κατοικούσαν στην Παλαιστίνη. Ο Αντίοχος Δ' Επιφανής το 172 π.Χ. ακομη μετονομάσε την Ιερουσαλήμ προσωρινά σε Αντιόχεια, προωθώντας τον ελληνικό πολιτισμό και χτίζοντας ένα γυμνάσιο για ολυμπιακά αθλήματα.Την πολιτική αυτή εξελληνισμού, ο Αντίοχος ακολούθησε και αλλού. Όχι μόνο υπήρξε ευεργέτης πολλών ιερών χώρων αφιερωμένων στους ελληνικούς θεούς κατά μήκος της Ανατολικής Μεσογείου – συμπεριλαμβανομένου και του Ναού του Διός στην Αθήνα -, αλλά και προώθησε ενεργά τη λατρεία του εν ζωή ηγεμόνα όπως την ίδρυσε ο πατέρας του, προβάλλοντας τον εαυτό του ως ενσάρκωση του ανώτατου θεού, του Δία.

Έτσι προκύπτει και το επίθετο “επιφανής”. Με τον τρόπο αυτό μετέτρεψε την προώθηση του ελληνικού πολιτισμού σε πολιτικό εργαλείο διαφήμισης των δικών του διεκδικήσεων για απόλυτη εξουσία. Επίσης προώθησε την επανίδρυση παλαιότερων πόλεων στο πλαίσιο αυτό: η Έδεσσα της Μεσοποταμίας, η Πτολεμαΐς της Φοινίκης, η Αλεξάνδρεια στον Περσικό κόλπο, καθώς και κάποιες πόλεις στην Κομμαγηνή και μια στις όχθες του ποταμού Ευφράτη, έλαβαν την νέα τους ονομασία από το όνομα του βασιλέως (Αντιόχεια). Ακόμη προστέθηκε το προάστιο Επιφάνεια στην Αντιόχεια και η συριακή πόλη Χαμάθ έλαβε και αυτή το ίδιο όνομα. Παράλληλα ανέλαβε προσωπικά την ευθύνη για όλες τις θρησκευτικές εκδηλώσεις μέσα στην επικράτειά του.

Τους τελευταίους του μήνες ο Αντίοχος τους πέρασε σε μια εκστρατεία κατά της ανερχόμενης αυτοκρατορίας των Πάρθων στα ανατολικά του σύνορα. Κατέβαλε τον Αρμένιο ηγεμόνα Αρταξία Α΄ και επανίδρυσε την πρωτεύουσα της Σωφηνής (νότια Αρμενία) σε Επιφάνεια, ενώ στην συνέχεια κατέκτησε την Βαβυλωνία και το Ελάμ. Στην συνέχεια μετωνόμασε τα Εκβάτανα σε Επιφάνεια, καθιστώντας τα ελληνική πόλη. Στο δρόμο αρρώστησε ξαφνικά στην Περσία και άφησε την τελευταία του πνοή το 164 π.Χ. Η βασιλεία του υπήρξε η τελευταία περίοδος ακμής για το κράτος των Σελευκιδών, μα κατά κάποιο τρόπο ήταν και η αρχή του τέλους της, καθώς μετά το θάνατό του άφησε ως διάδοχο το γιο του Αντίοχο Ε' τον Ευπάτορα, που ήταν ακόμη σε νηπιακή ηλικία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το ξέσπασμα αιματηρών πολέμων για τη διαδοχή.Ακολουθεί απόσπασμα από το βιβλίο του ραβίνου Ahron Lopiansky, με τον τίτλο «Timepieces». Αναφέρεται στην μάχη Ελληνισμού-ιουδαϊσμού, υπό την οπτική ενός ραβίνου.

Βρίσκεται γραμμένο στα αγγλικά στην εβραϊκή ιστοσελίδα Aish.com (και συγκεκριμένα στην σελίδα όπου ταξινομούταν στην κατηγορία «Εορτολόγιο» (Holidays) και συγκεκριμένα στην ιουδαϊκή εορτή Χανουκά, κατά την οποία οι εβραίοι σύμφωνα με το βιβλίο των Μακκαβαίων, νίκησαν τα στρατεύματα του Επίγονου του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Αντίοχου του Επιφανούς και κατέσφαξαν τους Έλληνες που κατοικούσαν στην Παλαιστίνη. Στην ίδια κατηγορία, βρίσκονται και κείμενα με τίτλο «Ελλάς, η Σκοτεινή Πλευρά», «Βλέποντας μέσα από το Σκότος», «Φωτίζοντας τις Ημέρες του Σκότους», «Η Δόξα του Ισραήλ εναντίον του Ελληνικού Κάλλους» κλπ… όπου παρουσιάζεται η «ένδοξη» κι «ανεπανάληπτη νίκη», του ιουδαϊσμού επί του Ελληνισμού, η οποία παρουσιάζεται θρησκευτικά από τους εβραίους σαν την επικράτηση του «φωτός σοφίας» από τον «εκλεκτό λαό»-Ισραήλ επί των «ανόητων», «βλαβερών» κι «άχρηστων» Ελλήνων, οι οποίοι σε κάθε τομέα (το συγκεκριμένο κείμενο αναφέρεται στην φιλοσοφία ως τρόπος ζωής), αντιπροσωπεύουν το …«σκότος».

Πέραν του γνωστού και διάχυτου φαρισαϊσμού που εξέρχεται από τα γραμμένα ενός ραβίνου το κείμενο αυτό είναι ενδιαφέρον, κυρίως διότι αποτυπώνει την θεμελιακή αντίληψη ενός εβραίου έναντι της Ελλάδας και του Ελληνισμού. Ως εκ τούτου, το κείμενο αυτό είναι απλά αντιπροσωπευτικό των όσων κατ’ ουσίαν ένας ραβίνος κηρύττει σε μια συναγωγή την ημέρα που οι εβραίοι εορτάζουν την Χανουκά.

Η θρησκεία είναι ένα συνονθύλευμα από φαντάσματα

Η θρησκεία είναι ένα συνονθύλευμα από φαντάσματα, δεισιδαιμονίες, φοβίες και κανόνες, όλα άχρηστα για τον άνθρωπο, που μας φύτεψαν στο υποσυνείδητο από μικρά παιδιά για να ελέγχουν τις σκέψεις μας και τις πράξεις μας. 'Αν στείλουμε στον διάβολο όλα αυτά τα φαντάσματα, θεούς και δαίμονες όσους πέρασαν όσους περνούν και όσους θα περάσουν από την γη, είναι σίγουρο ότι τίποτα δεν θα αλλάξει στο σύμπαν. Τα πάντα θα εξακολουθούν να λειτουργούν κανονικά με την γνωστή τάξη, απλά θα ελευθερωθεί η σκέψη μας και θα βλέπουμε τον περιβάλλοντα χώρο πιο δροσερά.

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΒΡΑΑΜ ?

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΒΡΑΑΜ ?
 
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ-ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΨΕΜΑ

Οι Έλληνες στους Ελληνιστικούς χρόνους ειχαν δωσει ονόματα πλανητικών θεοτήτων στις 7 ημέρες της εβδομάδος

Οι Έλληνες στους Ελληνιστικούς χρόνους ειχαν δωσει ονόματα πλανητικών θεοτήτων στις 7 ημέρες της εβδομάδος.Προτού την υιοθέτηση της εβδομάδας υπήρχαν άλλοι τρόποι διαίρεσης του μήνα. Η προγενέστερη χρονική διαίρεση σην αρχαία Ελλάδα ήταν εκείνη των δέκα ημερών (τρία δεκαήμερα του μήνα). Ήταν μία περίοδος ανανέωσης, κατά την οποία οι Έλληνες συναντάν τους πολιτισμούς της Ανατολής (αιγυπτιακός, μεσοποταμιακός, περσικός, ινδικός, φοινικικός, συριακός, γηγενείς μικρασιατικοί πολιτισμοί, κ.α.) με τους οποίους βρίσκονται σε διαρκή αλληλεπίδραση, από την οποία προκύπτει ο ελληνιστικός. Η ελληνιστική κοινή, δηλαδή τα απλοποιημένα ελληνικά κυριαρχούν σε όλη την ανατολική Mεσόγειο και αναδεικνύονται στη διεθνή γλώσσα της εποχής αυτής. Είναι η εποχή των μεγάλων ελληνιστικών μοναρχιών και των συμπολιτειών, αλλά και της παρακμής και της πτώσης του πολιτικού συστήματος που είχε κυριαρχήσει και ακμάσει στην μητροπολιτική Ελλάδα και στις αποικίες της για περίπου 5 αιώνες, της πόλης-κράτους.

Ωστόσο, εύλογα ανακύπτουν ορισμένα ερωτήματα. Όπως τι το ιδιαίτερο έχει η επταδική διαίρεση; Ή γιατί ένας συγκεκριμένος πλανήτης αντιστοιχεί σε μια συγκεκριμένη ημέρα και πώς έγινε η αρχή της έναρξης των ημερών της εβδομάδας.Η ονομασίες των ημερών πιστεύετε οτι επηρεάστηκαν απο την Αστρολογία των Ελληνιστικών χρονών και τα κείμενα του Ερμή του Τρισμέγιστου.Κατά την ελληνιστική και τη ρωμαϊκή εποχή οι διδασκαλίες του Ερμή του Τρισμέγιστου εξελληνίστηκαν και απέκτησαν έναν λιγότερο πρακτικό και πιο φιλοσοφικό χαρακτήρα, επικεντρωμένο στο μυστικισμό και την αλχημεία ως οδό για τη θεουργία. Έτσι προέκυψε ο Ερμητισμός, ως κίνημα των κατώτερων κοινωνικών τάξεων της κατεχόμενης Αιγύπτου, το οποίο διαδόθηκε ευρύτατα στη ρωμαϊκή Ανατολή κατά τους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες. Οι Έλληνες που είχαν σπουδάσει στην Αίγυπτο και αλλού ήταν γνώστες των γραπτών του Ερμή του Τρισμέγιστου, αλλά δε μιλούσαν ανοικτά για αυτά τηρώντας όρκους μυστικότητας.

Έτσι, η πρώτη ημέρα ήταν αφιερωμένη στον Ήλιο (Κυριακή), η δεύτερη στην Σελήνη (Δευτέρα), η τρίτη στον Άρη (Τρίτη), η τέταρτη στον Ερμή (Τετάρτη), η Πέμπτη στον Δία (Πέμπτη), η έκτη στην Αφροδίτη (Παρασκευή) και η έβδομη στον Κρόνο (Σάββατο). Από τους Έλληνες οι ονομασίες των ημερών πέρασαν στους Ρωμαίους, χωρίς μεταβολές, αλλά μεταφρασμένες στην λατινική γλώσσα. Αργότερα τις συναντούμε και σε άλλες διαλέκτους. Για παράδειγμα, η Δευτέρα ονομάζεται στα ιταλικά Lunedi από το Dies Lunae (ημέρα της Σελήνης), ενώ στα αγγλικά λέγεται Monday από την Μόνα, αρχαία ονομασία της Σελήνης. Η Τρίτη ονομάζεται Martedi από Dies Martis (ημέρα του Άρη), ενώ στα αγγλικά λέγεται Tuesday προς τιμή του θεού του νόμου Tiw. Η Τετάρτη ονομάζεται Mercoledi από το Dies Mercury (ημέρα του Ερμή), ενώ στα αγγλικά λέγεται Wednesday από τον αντίστοιχο θεό των Τευτόνων, τον Βόταν ή Οντίν. Η Πέμπτη ονομάζεται Giovedi από το Dies Jovis (ημέρα του Δία), ενώ στα αγγλικά λέγεται Thursday από τον σκανδιναβό θεό Θορ. Η Παρασκευή ονομάζεται Venerdi από το Dies Veneris (ημέρα της Αφροδίτης), ενώ στα αγγλικά λέγεται Friday και στα γερμανικά Freitag από την θεά του έρωτα Φρυγία, ταυτόσημη της Αφροδίτης. Οι Άγγλοι ονομάζουν το Σάββατο Saturday από το Saturn day (ημέρα του Κρόνου), και λένε την Κυριακή Sunday από το Sun day (ημέρα του Ηλίου).

ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΟΝΟΜΑΣΙΕΣ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ


Δευτέρα ……………………………ΗΜΕΡΑ ΣΕΛΗΝΗΣ ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ
Τρίτη ……………………………….ΗΜΕΡΑ ΑΡΕΩΣ
Τετάρτη …………………………….ΗΜΕΡΑ ΕΡΜΟΥ
Πέμπτη …………………………….ΗΜΕΡΑ ΔΙΟΣ
Παρασκευή ………………………..ΗΜΕΡΑ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ
Σάββατο …………………………...ΗΜΕΡΑ ΚΡΟΝΟΥ
Κυριακή ……………………………ΗΜΕΡΑ ΗΛΙΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ

Ο Αντίοχος Δ' Επιφανής το 172 π.Χ. μετονομάσε την Ιερουσαλήμ προσωρινά σε Αντιόχεια

Ο Αντίοχος Δ' Επιφανής το 172 π.Χ. μετονομάσε την Ιερουσαλήμ προσωρινά σε Αντιόχεια, προωθώντας τον ελληνικό πολιτισμό και χτίζοντας ένα γυμνάσιο για ολυμπιακά αθλήματα.

Την πολιτική αυτή εξελληνισμού, ο Αντίοχος ακολούθησε και αλλού. Όχι μόνο υπήρξε ευεργέτης πολλών ιερών χώρων αφιερωμένων στους ελληνικούς θεούς κατά μήκος της Ανατολικής Μεσογείου – συμπεριλαμβανομένου και του Ναού του Διός στην Αθήνα -, αλλά και προώθησε ενεργά τη λατρεία του εν ζωή ηγεμόνα όπως την ίδρυσε ο πατέρας του, προβάλλοντας τον εαυτό του ως ενσάρκωση του ανώτατου θεού, του Δία. Έτσι προκύπτει και το επίθετο “επιφανής”. Με τον τρόπο αυτό μετέτρεψε την προώθηση του ελληνικού πολιτισμού σε πολιτικό εργαλείο διαφήμισης των δικών του διεκδικήσεων για απόλυτη εξουσία. Επίσης προώθησε την επανίδρυση παλαιότερων πόλεων στο πλαίσιο αυτό: η Έδεσσα της Μεσοποταμίας, η Πτολεμαΐς της Φοινίκης, η Αλεξάνδρεια στον Περσικό κόλπο, καθώς και κάποιες πόλεις στην Κομμαγηνή και μια στις όχθες του ποταμού Ευφράτη, έλαβαν την νέα τους ονομασία από το όνομα του βασιλέως (Αντιόχεια). Ακόμη προστέθηκε το προάστιο Επιφάνεια στην Αντιόχεια και η συριακή πόλη Χαμάθ έλαβε και αυτή το ίδιο όνομα. Παράλληλα ανέλαβε προσωπικά την ευθύνη για όλες τις θρησκευτικές εκδηλώσεις μέσα στην επικράτειά του.

Τους τελευταίους του μήνες ο Αντίοχος τους πέρασε σε μια εκστρατεία κατά της ανερχόμενης αυτοκρατορίας των Πάρθων στα ανατολικά του σύνορα. Κατέβαλε τον Αρμένιο ηγεμόνα Αρταξία Α΄ και επανίδρυσε την πρωτεύουσα της Σωφηνής (νότια Αρμενία) σε Επιφάνεια, ενώ στην συνέχεια κατέκτησε την Βαβυλωνία και το Ελάμ. Στην συνέχεια μετωνόμασε τα Εκβάτανα σε Επιφάνεια, καθιστώντας τα ελληνική πόλη. Στο δρόμο αρρώστησε ξαφνικά στην Περσία και άφησε την τελευταία του πνοή το 164 π.Χ. Η βασιλεία του υπήρξε η τελευταία περίοδος ακμής για το κράτος των Σελευκιδών, μα κατά κάποιο τρόπο ήταν και η αρχή του τέλους της, καθώς μετά το θάνατό του άφησε ως διάδοχο το γιο του Αντίοχο Ε' τον Ευπάτορα, που ήταν ακόμη σε νηπιακή ηλικία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το ξέσπασμα αιματηρών πολέμων για τη διαδοχή.

Ο συνετός άνδρας συμπεραίνει τα νέα πράγματα από τα παλαιά

Ρητά και Παροιμίες των αρχαίων ημών προγόνων–
Σημερινή πρόταση
Ἀνὴρ ἔννους τὰ κοινὰ τοῖς πάλαι τεκμαίρεται.(Σοφοκλής)

Απόδοση
Ο συνετός άνδρας συμπεραίνει τα νέα πράγματα από τα παλαιά

Πρόκειται για τον αρχαιότερο εντοπισμένο ελληνικό ιππόδρομο

Πρόκειται για τον αρχαιότερο εντοπισμένο ελληνικό ιππόδρομο, που χρονολογείται στη δεύτερη δεκαετία του 6ου αι. π. Χ., και τον δεύτερο σε σημασία μετά τον χαμένο -σήμερα- ιππόδρομο της αρχαίας Ολυμπίας. Σε αυτόν έτρεξαν με τα άρματά τους και νίκησαν διάσημοι πολιτικοί ηγέτες της αρχαιότητας, όπως ο τύραννος της Σικυώνας Κλεισθένης και ο τύραννος των Συρακουσών Ιέρων. Και βέβαια, πιθανότατα στην αρματοδρομία των Πιθύων τού 474 π. Χ. έτρεξε και νίκησε ο περίφημος Ηνίοχος.

Ο λόγος για τον ιππόδρομο των Δελφών, ένα μνημείο που αναζητούσαν αρχαιολόγοι για περισσότερο από δύο αιώνες και, όπως όλα δείχνουν, αποκαλύφθηκε μόλις πριν ένα χρόνο από τον καθηγητή κλασικής αρχαιολογίας Πάνο Βαλαβάνη. Ο καθηγητής μίλησε για την εξαιρετικής σημασίας ανακάλυψη χτες το βράδυ στο κατάμεστο αμφιθέατρο Δρακοπούλου, στο κεντρικό κτίριο του Πανεπιστημίου Αθηνών, κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού σε όλη τη διάρκεια της διάλεξής του.
«Η προτεινόμενη για τον ιππόδρομο των Δελφών θέση "Γωνιά" στο δυτικό άκρο του ελαιώνα, περίπου 1,5 χλμ. βορειοανατολικά της Ιτέας, παράλληλα και σε επαφή με την οροσειρά της Κεφαλής, μεταξύ των λόφων των Αγίων Αναργύρων και του Γλα, πληροί όλες τις φυσικές προϋποθέσεις ενός ιπποδρόμου και συμφωνεί με τα περιγραφόμενα από τις αρχαίες πηγές δεδομένα. Εκτός τούτων, η νέα θέση βρίσκεται μέσα στην ιερά χώρα των Δελφών και έχει άμεση επαφή με το ιερό, στοιχείο πάρα πολύ σημαντικό για τον συμβολικό συσχετισμό της απομακρυσμένης αγωνιστικής εγκατάστασης με τον λατρευτικό πυρήνα του ιερού» ανέφερε ο καθηγητής για τον τόπο, όπου βρέθηκε το μνημείο.

Σιτάλκας: ΤΟΝ ΑΝΑΖΗΤΟΥΣΑΝ 2 ΑΙΩΝΕΣ Τον αρχαιότερο σωζόμενο ιππόδρομο στην Ελλάδα εντόπισαν...

sitalkas.blogspot.gr

Η πρώτη έκδοση των «Απάντων» του πατέρα της ιατρικής Ιπποκράτη

Στην τιμή των 25.960 ευρώ πουλήθηκε στη δημοπρασία βιβλίων του οίκου «Π. Βέργος» η πρώτη έκδοση των «Απάντων» του πατέρα της ιατρικής, Ιπποκράτη.Πρόκειται για την έκδοση που βγήκε το 1526 από το διάσημο βενετσιάνικο τυπογραφείο του Άλδου. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του αντιτύπου που δημοπρατήθηκε είναι ότι έχει δεθεί με δέρμα φιδιού από τον ιδιόρρυθμο γάλλο βιβλιοδέτη των αρχών του 20ού αιώνα, Emile Carayon. Εικάζεται ότι ο βιβλιοδέτης χρησιμοποίησε αυτό το ασυνήθιστο για βιβλιοδεσία υλικό θέλοντας να «επενδύσει» τα ιπποκρατικά έργα με τον όφι του Ασκληπιού, σύμβολο της ιατρικής επιστήμης.

Στην ίδια δημοπρασία, που περιελάμβανε 494 σπάνια βιβλία, έγγραφα, φωτογραφίες και χαρακτικά, ξεχώρισε μια σημαντική ενότητα επιστολών του Νικολάου Γύζη από την περίοδο 1876 - 1900, ανάμεσα στις οποίες ήταν και οι δύο τελευταίες που έγραψε ο μεγάλος καλλιτέχνης, στις 12 και 15 Δεκεμβρίου 1900. Η ενότητα των επιστολών πουλήθηκε στην ίδια τιμή με την έκδοση για τον Ιπποκράτη.

Μια νέα διαστημική αποστολή σε τροχιά

Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός διαστήματος ετοιμάζεται να στείλει τον προσεχή Δεκέμβριο μια νέα διαστημική αποστολή σε τροχιά: το παρατηρητήριο Gaia (εκ του ελληνικού Γαία).

Η Γαία πρόκειται να δημιουργήσει ένα τρισδιάστατο χάρτη του Γαλαξία παρατηρώντας με τη μεγαλύτερη ακρίβεια έως σήμερα ένα δισεκατομμύριο διαφορετικά άστρα, κι εκτελώντας μετρήσεις της ταχύτητάς τους. Από τις παρατηρήσεις αυτές θα δημιουργηθεί ένας κατάλογος από τον οποίο θα ωφεληθούν πολλές μελλοντικές γενεές αστρονόμων, και εάν τυπωνόταν σε τόμους εγκυκλοπαίδειας, θα χρειάζονταν 53 χιλιάδες τόμοι κι ένα ράφι βιβλιοθήκης 1.3 χιλιομέτρων για να τοποθετηθούν.Ένας από τους παλιούς γνώριμους που θα μελετήσει η Γαία, είναι ο Ζήτα Οφιούχος, ένα άστρο 20 φορές μεγαλύτερο από τον Ήλιο, σε απόσταση 360 ετών φωτός από εμάς, το οποίο φαίνεται ακόμη και με γυμνό μάτι, στον αστερισμό του Οφιούχου. Τόσο μεγάλα άστρα καταναλώνουν τα καύσιμά τους πολύ γρήγορα, καθώς οι πυρηνικές αντιδράσεις στο εσωτερικό τους προσπαθούν να ισοσταθμίσουν τις αδυσώπητες βαρυτικές πιέσεις. Η ζωή τους είναι της τάξης των 10 εκατομμυρίων ετών, σε αντίθεση με τον Ήλιο, ο οποίος αν και ξεκίνησε με πολύ λιγότερα καύσιμα, θα ζήσει 10 χιλιάδες φορές περισσότερο.

http://www.naftemporiki.gr/story/730567

Το Μονοπάτι της Γνώσης είναι πολύ δύσκολο

Το Μονοπάτι της Γνώσης είναι πολύ δύσκολο. Για να μάθεις πρέπει να είσαι διαρκώς ΑΓΡΥΠΝΟΣ. Στο Μονοπάτι της Γνώσης ΠΟΛΕΜΑΣ πάντα με κάτι, ΑΠΟΦΕΥΓΕΙΣ κάτι, ΕΤΟΙΜΑΖΕΣΑΙ για κάτι, και αυτό το κάτι είναι πάντα ανεξήγητο, μεγαλύτερο και πιο δυνατό από σένα. Μονάχα ένας Πολεμιστής μπορεί να σταθεί στο Μονοπάτι της Γνώσης… Ένας Πολεμιστής δεν μπορεί να παραπονιέται ή να λυπάται για τίποτα. Η ζωή του είναι μια ασταμάτητη ΠΡΟΚΛΗΣΗ και οι προκλήσεις βέβαια δεν είναι καλές ή κακές. Οι προκλήσεις είναι απλά προκλήσεις. Ο ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ ΒΛΕΠΕΙ ΤΟ ΚΑΘΕΤΙ ΩΣ ΠΡΟΚΛΗΣΗ, ενώ ο συνηθισμένος άνθρωπος βλέπει το κάθετί ως ΕΥΛΟΓΙΑ ή ΚΑΤΑΡΑ. ΚΑΡΛΟΣ ΚΑΣΤΑΝΕΔΑ «Ιστορίες Δύναμης»

ΟΛΑ ΣΤΗΝ ΦΟΡΑ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ.ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΕ ΑΚΡΑΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

ΟΛΑ ΣΤΗΝ ΦΟΡΑ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ.ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΕ ΑΚΡΑΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Κανένας δεν μπορεί να πει τί θα απογίνει κάθε Πολεμιστής

Κανένας δεν μπορεί να πει τί θα απογίνει κάθε Πολεμιστής... Ίσως να τριγυρνά γαλήνιος και αφανής πάνω στη γη. Ίσως να γίνει μισητός. Ίσως να γίνει ξακουστός ή ευγενικός. Όλα εξαρτώνται από το εάν είναι ΑΨΟΓΟΣ ο Πολεμιστής και από ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ του...

Ο Πολεμιστής προχωρά έξω από τον ανθρώπινο χρόνο. Τον Πολεμιστή τον σημαδεύει ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ. Μόνη του ελπίδα η ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ του. Πρέπει να περιμένει χωρίς να κοιτάει πίσω, χωρίς να περιμένει ανταμοιβή. Και πρέπει να βάλει όλη την προσωπική του ΔΥΝΑΜΗ για την εκπλήρωση του Καθήκοντός του...

Αν δεν ενεργήσει άψογα, αν αρχίσει τις εξάψεις, τις ανυπομονησίες και τις απελπισίες, τότε το άγνωστο θα τον κομματιάσει… Ενώ, αν είναι ΑΨΟΓΟΣ και η προσωπική του δύναμη τον κάνει ικανό να εκπληρώσει το ΚΑΘΗΚΟΝ του, τότε θα φτάσει στην επαγγελία της Δύναμης… Κάθε Πολεμιστής έχει ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΜΟΙΡΑ...

Η ραχοκοκκαλιά του Πολεμιστή είναι η ΤΑΠΕΙΝΟΤΗΤΑ και η ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ του… Για να αντέξει σε αυτό που βρίσκεται μπροστά του θα χρειαστεί την υπέρτατη ΜΑΚΡΟΘΥΜΙΑ... Πρέπει να είναι πάντα έτοιμος...

Ο Πολεμιστής ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΕΙ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΘΛΙΨΗ, πλην όμως ΔΕΝ ΠΑΡΑΣΥΡΕΤΑΙ από αυτά... Η διάθεση του Πολεμιστή που μπαίνει στο άγνωστο δεν είναι η θλίψη. Αντίθετα, είναι χαρούμενος γιατί νιώθει ταπεινωμένος από την μεγάλη του τύχη, σιγουριά ότι το πνεύμα του είναι ΑΜΕΜΠΤΟ και πάνω απ’ όλα έχει πλήρη ΕΠΙΓΝΩΣΗ της αποτελεσματικότητάς του.

Η ΧΑΡΑ του Πολεμιστή προέρχεται από την ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ του και από την αληθινή εκτίμηση αυτού που βρίσκεται μπροστά του...
Η ΖΩΗ του Πολεμιστή είναι αδύνατο να είναι ψυχρή, μοναχική, χωρίς αισθήματα. Γιατί βασίζεται στην ΣΤΟΡΓΗ του, στην ΑΦΟΣΙΩΣΗ του στην αγαπημένη του... ΓΗ.

Ένας Πολεμιστής είναι πάντα χαρούμενος γιατί Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΜΕΤΑΒΛΗΤΗ και η αγαπημένη του, η ΓΗ, τον αγκαλιάζει και του προσφέρει ασύλληπτα δώρα. Η θλίψη ανήκει μόνο σε αυτούς που μισούν αυτό που δίνει καταφύγιο στην ύπαρξή τους... ΚΑΡΛΟΣ ΚΑΣΤΑΝΕΔΑ
«Ιστορίες Δύναμης»