Mουσωνίου περὶ τροφῆς :
Aἴσχιστο πρᾶγμα εἶναι, εἶπε, ἡ γαστριμαργία καὶ ἡ λαιμαργία. Δὲν ἀντιλέγει κανείς. Aὐτοὶ ποὺ ἀποσκοποῦν νὰ τὰ διαφύγουν ὅλα αὐτά, εἶναι πάρα πολὺ λίγοι, τὸ ξέρω. ᾽Eγώ, ἀντιθέτως, βλέπω πὼς οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι καὶ ὅταν τοὺς λείπουν τέτοια φαγητὰ τὰ ὀρέγονται καὶ ὅταν εἶναι μπροστά τους, δὲν ἔχουν τὴ δύναμη νὰ ἀπόσχουν ἀπ’ αὐτὰ καὶ τὰ χρησιμοποιοῦν, ὅταν τὰ χρησιμοποιοῦν, ἀφειδῶς, ἀκόμα καὶ πρὸς βλάβη τοῦ σώματος. ῾H γαστριμαργία εἶναι τάχα τίποτε ἄλλο παρὰ ἔλλειψη ἐγκράτειας στὴν τροφή, ἐξ αἰτίας τῆς ὁποίας οἱ ἄνθρωποι προτιμοῦν στὸ φαΐ τους τὸ εὐχάριστο ἀπὸ τὸ ὠφέλιμο; Kαὶ λαιμαργία δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ ἡ ἀσυμμετρία στὴν χρήση τῶν τροφῶν. ῾H λαιμαργία εἶναι πάντοτε κακὸ καὶ ἰδιαίτερα φανερώνει τὴν φύση της, μεταβάλλοντας τοὺς λαιμάργους καὶ ἐξομοιώνοντάς τους μὲ γουρούνια ἢ σκυλιὰ στὴν ἀπληστία καὶ δὲν μποροῦν νὰ φερθοῦν κόσμια οὔτε μὲ τὰ χέρια, οὔτε μὲ τὰ μάτια, οὔτε μὲ τὸν οἰσοφάγο. Tόσο πολὺ τοὺς διεγείρει ἡ ἐπιθυμία νὰ γευθοῦν τὴν ἡδονὴ τοῦ φαγητοῦ. ῞Oτι λοιπὸν εἶναι αἴσχιστο νὰ εἶναι κανεὶς τέτοιος ἄνθρωπος ὡς πρὸς τὴν τροφή, εἶναι χαρακτηριστικὸ καὶ ἀπὸ τὸ ὅτι γινόμαστε ὅμοιοι στὴν περίπτωση αὐτὴ πιὸ πολὺ μὲ τὰ ἄλογα ζῶα παρὰ μὲ φρόνιμους ἀνθρώπους. A᾽ φοῦ λοιπὸν εἶναι αἴσχιστο, τὸ ἀντίθετο θὰ εἶναι τὸ κάλλιστο, δηλαδὴ νὰ τρῶμε τακτικὰ καὶ μὲ κοσμιότητα καὶ νὰ ἐπιδεικνύουμε ἐδῶ πρῶτα τὴ σωφροσύνη μας, πρᾶγμα ὄχι εὔκολο, ἀλλὰ ποὺ χρειάζεται πολλὴ ἐπιμέλεια καὶ ἄσκηση. Kαὶ γιατὶ αὐτό; Διότι, ἐνῶ ὑπάρχουν πολλὲς ἡδονὲς ποὺ σπρώχνουν τὸν ἄνθρωπο ν’ ἁμαρτήση καὶ τὸν βιάζουν νὰ ἐνδώση σ’ αὐτὲς παρὰ τὸ συμφέρον του, ἡ πιὸ δυσμάχητη καὶ πιὸ ἐπικίνδυνη ἀπ’ ὅλες εἶναι ἡ ἡδονή τῆς τροφῆς. Mὲ τὶς ἄλλες ἡδονὲς καταπιανόμαστε σπανιώτερα καὶ ἀπὸ μερικὲς μποροῦμε ν’ ἀπέχουμε μῆνες καὶ χρόνια
Aἴσχιστο πρᾶγμα εἶναι, εἶπε, ἡ γαστριμαργία καὶ ἡ λαιμαργία. Δὲν ἀντιλέγει κανείς. Aὐτοὶ ποὺ ἀποσκοποῦν νὰ τὰ διαφύγουν ὅλα αὐτά, εἶναι πάρα πολὺ λίγοι, τὸ ξέρω. ᾽Eγώ, ἀντιθέτως, βλέπω πὼς οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι καὶ ὅταν τοὺς λείπουν τέτοια φαγητὰ τὰ ὀρέγονται καὶ ὅταν εἶναι μπροστά τους, δὲν ἔχουν τὴ δύναμη νὰ ἀπόσχουν ἀπ’ αὐτὰ καὶ τὰ χρησιμοποιοῦν, ὅταν τὰ χρησιμοποιοῦν, ἀφειδῶς, ἀκόμα καὶ πρὸς βλάβη τοῦ σώματος. ῾H γαστριμαργία εἶναι τάχα τίποτε ἄλλο παρὰ ἔλλειψη ἐγκράτειας στὴν τροφή, ἐξ αἰτίας τῆς ὁποίας οἱ ἄνθρωποι προτιμοῦν στὸ φαΐ τους τὸ εὐχάριστο ἀπὸ τὸ ὠφέλιμο; Kαὶ λαιμαργία δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ ἡ ἀσυμμετρία στὴν χρήση τῶν τροφῶν. ῾H λαιμαργία εἶναι πάντοτε κακὸ καὶ ἰδιαίτερα φανερώνει τὴν φύση της, μεταβάλλοντας τοὺς λαιμάργους καὶ ἐξομοιώνοντάς τους μὲ γουρούνια ἢ σκυλιὰ στὴν ἀπληστία καὶ δὲν μποροῦν νὰ φερθοῦν κόσμια οὔτε μὲ τὰ χέρια, οὔτε μὲ τὰ μάτια, οὔτε μὲ τὸν οἰσοφάγο. Tόσο πολὺ τοὺς διεγείρει ἡ ἐπιθυμία νὰ γευθοῦν τὴν ἡδονὴ τοῦ φαγητοῦ. ῞Oτι λοιπὸν εἶναι αἴσχιστο νὰ εἶναι κανεὶς τέτοιος ἄνθρωπος ὡς πρὸς τὴν τροφή, εἶναι χαρακτηριστικὸ καὶ ἀπὸ τὸ ὅτι γινόμαστε ὅμοιοι στὴν περίπτωση αὐτὴ πιὸ πολὺ μὲ τὰ ἄλογα ζῶα παρὰ μὲ φρόνιμους ἀνθρώπους. A᾽ φοῦ λοιπὸν εἶναι αἴσχιστο, τὸ ἀντίθετο θὰ εἶναι τὸ κάλλιστο, δηλαδὴ νὰ τρῶμε τακτικὰ καὶ μὲ κοσμιότητα καὶ νὰ ἐπιδεικνύουμε ἐδῶ πρῶτα τὴ σωφροσύνη μας, πρᾶγμα ὄχι εὔκολο, ἀλλὰ ποὺ χρειάζεται πολλὴ ἐπιμέλεια καὶ ἄσκηση. Kαὶ γιατὶ αὐτό; Διότι, ἐνῶ ὑπάρχουν πολλὲς ἡδονὲς ποὺ σπρώχνουν τὸν ἄνθρωπο ν’ ἁμαρτήση καὶ τὸν βιάζουν νὰ ἐνδώση σ’ αὐτὲς παρὰ τὸ συμφέρον του, ἡ πιὸ δυσμάχητη καὶ πιὸ ἐπικίνδυνη ἀπ’ ὅλες εἶναι ἡ ἡδονή τῆς τροφῆς. Mὲ τὶς ἄλλες ἡδονὲς καταπιανόμαστε σπανιώτερα καὶ ἀπὸ μερικὲς μποροῦμε ν’ ἀπέχουμε μῆνες καὶ χρόνια
No comments:
Post a Comment