Ο Δάφνις Ο Εφευρέτης της Ποιμενικής Ποίησης

Ο Δάφνις ήταν ένας νεαρός βοσκός (φερόμενος σαν εφευρέτης της ποιμενικής ποίησης), ήταν γιος του Ερμή και μιας νύμφης.
Όταν γεννήθηκε εκτέθηκε σε μια κοιλάδα, σ' ένα δάσος από δάφνες, από εκεί και το όνομά του. Όταν μεγάλωσε έγινε πολύ ωραίος και η νύμφη Λύκη (φωτεινή, το φως) τον ερωτεύθηκε. Ο Δάφνις της υποσχέθηκε ότι δεν θα αγαπούσε καμία άλλη και η Λύκη τον απείλησε ότι αν παραβεί την υπόσχεσή του θα τον τυφλώσει. Αν και για πολύ καιρό ο Δάφνις κρατήθηκε μακριά από άλλους έρωτες, μια μέρα μια πριγκίπισσα τον μέθυσε και κατάφερε να γευτεί την ομορφιά του. Έτσι η Λύκη τον τύφλωσε και αυτός κάποια μέρα έπεσε από ένα ψηλό βράχο. Οι νύμφες του δάσους που τον αγάπησαν, τον ενταφίασαν με όλες τις πρέπουσες τιμές.
Ο αρχαίος συγγραφέας Λόγγος έγραψε το έργο Δάφνις και Χλόη στο οποίο περιγράφονται οι περιπέτειες και ο έρωτας ανάμεσα σε δύο παιδιά, το Δάφνι και τη Χλόη, που μεγαλώνοντας και περνώντας πολλά βάσανα τελικά παντρεύονται.